پزشک، سوالاتی در مورد سلامتی می پرسد و پوست بدن، پوست سر و ناخن ها را معاینه می کند. همچنین ممکن است نمونه کوچکی از پوست (بیوپسی) را برای بررسی زیر میکروسکوپ بگیرد. این به تعیین نوع پسوریازیس و رد سایر اختلالات کمک می کند.

 

رفتار

هدف از درمان پسوریازیس جلوگیری از رشد سریع سلول های پوست و از بین بردن پوسته ها است. گزینه ها شامل کرم ها و پمادها (درمان موضعی)، نور درمانی (فوتوتراپی) و داروهای خوراکی یا تزریقی است.

 

اینکه کدام درمان‌ها را استفاده می‌کنید به شدت پسوریازیس و میزان پاسخ‌دهی آن به درمان قبلی بستگی دارد. ممکن است لازم باشد قبل از یافتن روشی که برای شما مفید است، داروهای مختلف یا ترکیبی از درمان‌ها را امتحان کنید. اما معمولاً بیماری عود می کند.

 

 

درمان موضعی

• کورتیکواستروئیدها. این داروها رایج ترین داروهایی هستند که برای درمان پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​تجویز می شوند. آنها به صورت پماد، کرم، لوسیون، ژل، فوم، اسپری و شامپو در دسترس هستند. پمادهای کورتیکواستروئیدی ملایم (هیدروکورتیزون) معمولاً برای نواحی حساس مانند صورت یا چین‌های پوستی و برای درمان لکه‌های گسترده توصیه می‌شوند. کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است یک بار در روز در طول عود و در روزهای متناوب یا آخر هفته فقط برای حفظ بهبودی استفاده شوند.

  پزشک ممکن است کرم یا پماد کورتیکواستروئید قوی‌تری را تجویز کند: تریامسینولون (استونید، تریانکس)، کلوبتازول (Temovate) برای مناطق کوچک‌تر، کمتر حساس یا سخت‌تر.

  استفاده طولانی مدت یا استفاده بیش از حد از کورتیکواستروئیدهای قوی می تواند پوست را نازک کند. با گذشت زمان، کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است کار خود را متوقف کنند.

• آنالوگ های ویتامین D . اشکال مصنوعی ویتامین D، مانند کلسی پوترین و کلسیتریول (Vectical) رشد سلول های پوست را کند می کند. این نوع دارو ممکن است به تنهایی یا همراه با کورتیکواستروئیدهای موضعی استفاده شود. کلسیتریول ممکن است باعث تحریک کمتر در نواحی حساس شود. کلسی پوترین و کلسیتریول معمولاً گرانتر از کورتیکواستروئیدهای موضعی هستند.

• رتینوئیدها. تازاروتن (Tazorac، Avage) به صورت ژل و کرم موجود است و یک یا دو بار در روز استفاده می شود. شایع ترین عوارض جانبی، تحریک پوست و افزایش حساسیت به نور است.

  مصرف تازاروتن در دوران بارداری یا شیردهی یا اگر قصد بارداری دارید توصیه نمی شود.

• مهارکننده های کلسینورین. مهارکننده های کلسینورین - مانند تاکرولیموس (پروتوپیک) و پیمکرولیموس (الیدل) - التهاب و تجمع پلاک را کاهش می دهند. آنها می توانند به ویژه در نواحی پوست نازک، مانند اطراف چشم، جایی که کرم های استروئیدی یا رتینوئیدها بیش از حد تحریک کننده هستند یا ممکن است اثرات مضر ایجاد کنند، مفید باشند.

  در دوران بارداری یا شیردهی یا اگر قصد بارداری دارید، مهارکننده های کلسینورین توصیه نمی شود. این دارو همچنین به دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست و لنفوم برای استفاده طولانی مدت در نظر گرفته نشده است.

• اسید سالیسیلیک. شامپوهای اسید سالیسیلیک و محلول های پوست سر باعث کاهش پوسته پوسته شدن پسوریازیس پوست سر می شوند. ممکن است به تنهایی یا برای افزایش توانایی سایر داروها برای نفوذ آسانتر به پوست استفاده شود.

• قطران زغال سنگ. قطران زغال سنگ پوسته پوسته شدن، خارش و التهاب را کاهش می دهد. این دارو بدون نسخه یا با نسخه در اشکال مختلف مانند شامپو، کرم و روغن در دسترس است. این محصولات می توانند پوست را تحریک کنند. آنها همچنین نامرتب هستند، لباس و ملافه را لکه دار می کنند و می توانند بوی قوی داشته باشند.

  درمان قطران زغال سنگ برای زنان باردار یا شیرده توصیه نمی شود.

• درمان گوکرمن. برخی از پزشکان درمان قطران زغال سنگ را با نور درمانی ترکیب می کنند که به درمان گوکرمن معروف است. این دو روش درمانی با هم نسبت به هر یک به تنهایی موثرتر هستند زیرا قطران زغال سنگ باعث می شود پوست نسبت به نور UVB پذیرش بیشتری داشته باشد.
• آنترالین. آنترالین (یکی دیگر از محصولات قیر) کرمی است که برای کند کردن رشد سلول های پوست استفاده می شود. همچنین می تواند پوسته ها را از بین ببرد و پوست را صاف تر کند. نباید روی صورت یا اندام تناسلی استفاده شود. آنترالین می تواند پوست را تحریک کند و تقریباً هر چیزی را که لمس می کند لکه دار می کند. معمولاً برای مدت کوتاهی اعمال می شود و سپس شسته می شود.
•  

نور درمانی

نور درمانی خط اول درمان پسوریازیس متوسط ​​تا شدید است، چه به تنهایی یا همراه با داروها. این شامل قرار دادن پوست در معرض مقادیر کنترل شده نور طبیعی یا مصنوعی است. درمان های مکرر ضروری است. با پزشک خود در مورد اینکه آیا فتوتراپی خانگی گزینه مناسبی برای شماست یا خیر، صحبت کنید.

 

• نور خورشید. قرار گرفتن کوتاه و روزانه در معرض نور خورشید (هلیوتراپی) ممکن است پسوریازیس را بهبود بخشد. قبل از شروع یک رژیم نور خورشید، از پزشک خود در مورد ایمن ترین راه برای استفاده از نور طبیعی برای درمان پسوریازیس سوال کنید.
• باند پهن UVB . دوزهای کنترل شده نور باند پهن UVB از منبع نور مصنوعی می تواند تک تک تکه ها، پسوریازیس گسترده و پسوریازیس را که با درمان های موضعی بهبود نمی یابد، درمان کند. عوارض جانبی کوتاه مدت ممکن است شامل قرمزی، خارش و خشکی پوست باشد. مرطوب کردن منظم می تواند به کاهش ناراحتی کمک کند.
• باند باریک UVB. درمان نور باند باریک UVB ممکن است موثرتر از درمان باند پهن UVB باشد و در بسیاری از جاها جایگزین درمان باند پهن شده است. معمولاً دو یا سه بار در هفته تا زمانی که پوست بهبود یابد و سپس کمتر برای درمان نگهدارنده تجویز می شود. با این حال، نوردرمانی UVB باریک ممکن است باعث سوختگی شدیدتر و طولانی‌تر شود.

• پسورالن به علاوه اشعه ماوراء بنفش A (PUVA). این درمان شامل مصرف یک داروی حساس کننده نور (پسورالن) قبل از قرار گرفتن در معرض نور UVA است. نور UVA نسبت به نور UVB عمیق‌تر به پوست نفوذ می‌کند و پسورالن باعث می‌شود پوست در برابر قرار گرفتن در معرض UVA واکنش بیشتری نشان دهد.

  این درمان تهاجمی تر به طور مداوم پوست را بهبود می بخشد و اغلب برای موارد شدیدتر پسوریازیس استفاده می شود. عوارض جانبی کوتاه مدت شامل حالت تهوع، سردرد، سوزش و خارش است. عوارض جانبی طولانی مدت شامل خشکی و چین و چروک پوست، کک و مک، افزایش حساسیت به آفتاب و افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست از جمله ملانوم است.

• لیزر اگزایمر. با این شکل از نور درمانی، یک نور UVB قوی فقط پوست آسیب دیده را هدف قرار می دهد. لیزر درمانی اگزایمر به جلسات کمتری نسبت به فتوتراپی سنتی نیاز دارد زیرا از نور UVB قدرتمندتری استفاده می شود. عوارض جانبی می تواند شامل قرمزی و تاول باشد.
•  

داروهای خوراکی یا تزریقی

اگر مبتلا به پسوریازیس متوسط ​​تا شدید هستید یا سایر درمان ها مؤثر نبوده است، پزشک ممکن است داروهای خوراکی یا تزریقی (سیستمیک) را تجویز کند. به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی شدید، برخی از این داروها فقط برای دوره های کوتاه مدت استفاده می شوند و ممکن است با سایر درمان ها جایگزین شوند.

• استروئیدها. اگر چند تکه کوچک و مداوم پسوریازیس دارید، پزشک ممکن است تزریق تریامسینولون را مستقیماً به ضایعات پیشنهاد کند.
• رتینوئیدها. آسیترتین (سوریاتان) و سایر رتینوئیدها قرص هایی هستند که برای کاهش تولید سلول های پوست استفاده می شوند. عوارض جانبی ممکن است شامل خشکی پوست و درد عضلانی باشد. این داروها در دوران بارداری یا شیردهی یا اگر قصد بارداری دارید توصیه نمی شود.

• متوترکسات. متوترکسات (Trexall) که معمولاً به صورت هفتگی به صورت یک دوز خوراکی تجویز می شود، تولید سلول های پوست را کاهش می دهد و التهاب را سرکوب می کند. این دارو نسبت به adalimumab (Humira) و infliximab (Remicade) موثرتر است. ممکن است باعث ناراحتی معده، کاهش اشتها و خستگی شود. افرادی که متوترکسات طولانی مدت مصرف می کنند، نیاز به آزمایش مداوم برای نظارت بر شمارش خون و عملکرد کبد خود دارند.

  مردان و زنان باید حداقل سه ماه قبل از اقدام به بارداری مصرف متوترکسات را قطع کنند. مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی شود.

• سیکلوسپورین. سیکلوسپورین (Neoral) که به صورت خوراکی برای پسوریازیس شدید مصرف می شود، سیستم ایمنی را سرکوب می کند. از نظر اثربخشی مشابه متوترکسات است اما نمی توان به طور مداوم بیش از یک سال از آن استفاده کرد. سیکلوسپورین مانند سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، خطر ابتلا به عفونت و سایر مشکلات سلامتی از جمله سرطان را افزایش می دهد. افرادی که سیکلوسپورین مصرف می کنند نیاز به نظارت مداوم بر فشار خون و عملکرد کلیه خود دارند.

  این داروها در دوران بارداری، شیردهی یا اگر قصد بارداری دارید توصیه نمی شود.

• بیولوژیک. این داروها که معمولاً به صورت تزریقی تجویز می شوند، سیستم ایمنی را به گونه ای تغییر می دهند که چرخه بیماری را مختل می کند و علائم و نشانه های بیماری را در عرض چند هفته بهبود می بخشد. تعدادی از این داروها برای درمان پسوریازیس متوسط ​​تا شدید در افرادی که به درمان‌های خط اول پاسخ نداده‌اند تأیید شده‌اند. گزینه های درمانی به سرعت در حال گسترش هستند. به عنوان مثال می توان به تانرسپت (Enbrel)، اینفلیکسیماب (Remicade)، آدالیموماب (Humira)، اوستکینوماب (Stelara)، secukinumab (Cosentyx) و ixekizumab (Taltz) اشاره کرد. این نوع داروها گران هستند و ممکن است تحت پوشش طرح های بیمه سلامت قرار نگیرند.

  داروهای بیولوژیک باید با احتیاط استفاده شوند زیرا خطر سرکوب سیستم ایمنی بدن را به گونه‌ای دارند که خطر ابتلا به عفونت‌های جدی را افزایش می‌دهد. به ویژه، افرادی که از این درمان ها استفاده می کنند باید از نظر سل غربالگری شوند.

• سایر داروها. تیوگوانین (Tabloid) و هیدروکسی اوره (Droxia، Hydrea) داروهایی هستند که می توانند در صورت عدم تجویز سایر داروها مورد استفاده قرار گیرند. Apremilast (Otezla) دو بار در روز از راه دهان مصرف می شود. به ویژه در کاهش خارش موثر است. در مورد عوارض جانبی احتمالی این داروها با پزشک خود صحبت کنید.
•  

ملاحظات درمانی

اگرچه پزشکان درمان‌ها را بر اساس نوع و شدت پسوریازیس و نواحی پوستی درگیر انتخاب می‌کنند، اما رویکرد سنتی شروع با ملایم‌ترین درمان‌ها - کرم‌های موضعی و درمان با اشعه ماوراء بنفش (فوتوتراپی) - در افراد مبتلا به ضایعات پوستی معمولی (پلاک‌ها) است. سپس فقط در صورت لزوم به سمت قوی تر پیشرفت کنید. افراد مبتلا به پسوریازیس پوسچولار یا اریترودرمیک یا آرتریت معمولاً از ابتدای درمان نیاز به درمان سیستمیک دارند. هدف یافتن موثرترین راه برای کاهش سرعت گردش سلولی با کمترین عوارض جانبی ممکن است.

 

 

طب جایگزین

تعدادی از درمان های جایگزین ادعا می کنند که علائم پسوریازیس را کاهش می دهند، از جمله رژیم های غذایی خاص، کرم ها، مکمل های غذایی و گیاهان. هیچ کدام به طور قطعی اثربخشی آنها ثابت نشده است. اما برخی از درمان‌های جایگزین عموماً بی‌خطر تلقی می‌شوند و ممکن است خارش و پوسته پوسته شدن را در افراد مبتلا به پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​کاهش دهند. سایر درمان های جایگزین برای جلوگیری از محرک هایی مانند استرس مفید هستند.

 

• کرم عصاره آلوئه. کرم عصاره آلوئه که از برگ های گیاه آلوئه ورا گرفته می شود، ممکن است قرمزی، پوسته پوسته شدن، خارش و التهاب را کاهش دهد. ممکن است لازم باشد چند بار در روز به مدت یک ماه یا بیشتر از کرم استفاده کنید تا هر گونه بهبودی در پوست خود مشاهده کنید.
• مکمل های روغن ماهی. درمان خوراکی روغن ماهی در ترکیب با UVB درمانی ممکن است میزان پوست آسیب دیده را کاهش دهد. مالیدن روغن ماهی روی پوست آسیب دیده و پوشاندن آن با یک پانسمان به مدت شش ساعت در روز به مدت چهار هفته ممکن است باعث بهبود پوسته پوسته شدن پوست شود.
• انگور اورگن. این محصول که به نام زرشک نیز شناخته می شود، روی پوست استفاده می شود و ممکن است شدت پسوریازیس را کاهش دهد.
• روغن ضروری. نشان داده شده است که روغن‌های ضروری مورد استفاده برای رایحه درمانی استرس و اضطراب را کاهش می‌دهند.

اگر مکمل های غذایی یا سایر درمان های جایگزین را برای کاهش علائم پسوریازیس در نظر می گیرید، با پزشک خود مشورت کنید. او می تواند کمک کند تا مزایا و معایب درمان های جایگزین خاص را بسنجید.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

این اقدامات خودمراقبتی را برای مدیریت بهتر پسوریازیس و بهترین احساس خود امتحان کنید:

 

• روزانه حمام کنید. حمام کردن روزانه به از بین بردن پوسته ها و آرام کردن پوست ملتهب کمک می کند. روغن حمام، بلغور جو دوسر کلوئیدی و نمک اپسوم را به آب اضافه کنید و حداقل 15 دقیقه خیس کنید. از آب ولرم و صابون های ملایمی که دارای روغن و چربی هستند استفاده کنید.
• از مرطوب کننده استفاده کنید. پس از حمام کردن، به آرامی خشک کنید و در حالی که پوستتان هنوز مرطوب است، یک مرطوب کننده سنگین بر پایه پماد بزنید. برای پوست های بسیار خشک، روغن ها ممکن است ارجحیت داشته باشند – آنها قدرت ماندگاری بیشتری نسبت به کرم ها یا لوسیون ها دارند. اگر به نظر می رسد مرطوب کردن پوست شما را بهبود می بخشد، آن را یک تا سه بار در روز استفاده کنید.
• یک شب مناطق آسیب دیده را بپوشانید. قبل از رفتن به رختخواب، یک مرطوب کننده مبتنی بر پماد را روی پوست آسیب دیده بمالید و با پوشش پلاستیکی بپوشانید. وقتی از خواب بیدار شدید، پلاستیک را بردارید و فلس ها را بشویید.
• پوست خود را در معرض نور خورشید قرار دهید. از پزشک خود در مورد بهترین راه استفاده از نور طبیعی خورشید برای درمان پوست خود بپرسید. مقدار کنترل شده نور خورشید می تواند پسوریازیس را بهبود بخشد، اما آفتاب بیش از حد می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن شیوع بیماری شود و خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. زمان خود را در معرض نور خورشید قرار دهید و از پوستی که تحت تأثیر پسوریازیس قرار نمی‌گیرد با کرم ضد آفتاب با فاکتور محافظت از آفتاب (SPF) حداقل 30 محافظت کنید.
• کرم یا پماد دارویی بمالید. کرم یا پماد بدون نسخه حاوی هیدروکورتیزون یا اسید سالیسیلیک را برای کاهش خارش و پوسته ریزی استفاده کنید. اگر به پسوریازیس پوست سر مبتلا هستید، شامپوی دارویی حاوی قطران زغال سنگ را امتحان کنید.
• از محرک های پسوریازیس اجتناب کنید. توجه داشته باشید که چه چیزی باعث پسوریازیس می شود و اقداماتی را برای پیشگیری یا اجتناب از آنها انجام دهید. عفونت ها، صدمات وارده به پوست، استرس، سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض شدید آفتاب همگی می توانند پسوریازیس را بدتر کنند.
• از نوشیدن الکل خودداری کنید. مصرف الکل ممکن است اثربخشی برخی از درمان‌های پسوریازیس را کاهش دهد. از مصرف الکل خودداری کنید. 
• برای حفظ یک سبک زندگی سالم تلاش کنید. علاوه بر ترک سیگار، در صورت امکان، می توانید پسوریازیس خود را با فعال بودن، خوب غذا خوردن و حفظ وزن مناسب کنترل کنید.
•  

مقابله و حمایت

مقابله با پسوریازیس می تواند یک چالش باشد، به خصوص اگر پوست آسیب دیده ناحیه بزرگی از بدن را بپوشاند یا برای افراد دیگر قابل مشاهده باشد. ماهیت مداوم بیماری و چالش‌های درمان تنها بر بار آن می‌افزاید.

 

 

در اینجا چند راه وجود دارد که کمک می کند تا با این شرایط کنار بیایید و احساس کنید که کنترل بیشتری دارید:

• اطلاعات کسب کنید. تا جایی که می توانید در مورد این بیماری اطلاعات کسب کنید و در مورد گزینه های درمانی خود تحقیق کنید. محرک های احتمالی بیماری را بشناسید تا بهتر بتوانید از شعله ور شدن آن جلوگیری کنید. به اطرافیان خود - از جمله خانواده و دوستان - آموزش دهید تا بتوانند تلاش های شما را در مقابله با این بیماری بشناسند، تصدیق کنند و از آنها حمایت کنند.
• توصیه های پزشک خود را دنبال کنید. اگر پزشک معالجات و تغییرات سبک زندگی خاصی را توصیه کرد، حتما آنها را دنبال کنید. اگر چیزی مبهم است سؤال بپرسید.
• یک گروه پشتیبانی پیدا کنید. پیوستن به یک گروه حمایتی با سایر اعضای مبتلا به این بیماری را در نظر بگیرید. برخی از افراد در به اشتراک گذاشتن مبارزات خود و ملاقات با افرادی که با چالش های مشابهی روبرو هستند، آرامش پیدا می کنند. از پزشک خود در مورد گروه های حمایتی پسوریازیس در منطقه خود یا به صورت آنلاین اطلاعاتی بخواهید.
• در مواقعی که احساس می کنید لازم است از پوشش استفاده کنید. در آن روزهایی که به‌خصوص احساس خودآگاهی می‌کنید، پسوریازیس را با لباس بپوشانید یا از محصولات پوشش‌دهنده آرایشی مانند آرایش بدن یا کانسیلر استفاده کنید. این محصولات می توانند قرمزی و پلاک های پسوریازیس را بپوشانند. اما آنها می توانند پوست را تحریک کنند و نباید روی زخم های باز، بریدگی ها یا ضایعات التیام نیافته استفاده شوند.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً ابتدا به پزشک خانواده یا پزشک عمومی مراجعه خواهید کرد. در برخی موارد ممکن است مستقیماً به متخصص بیماری های پوستی ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائمی که تجربه می‌کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل برنامه‌ریزی قرار ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• تمام داروها، ویتامین ها و گیاهانی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
•  
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

برای پسوریازیس، برخی از سوالات اساسی که ممکن است از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی ممکن است باعث علائم و نشانه های من شود؟
• آیا به آزمایش های تشخیصی نیاز دارم؟
• چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• چه نوع عوارض جانبی را می توانم انتظار داشته باشم؟
• آیا درمانی که توصیه کردید باعث بهبودی در علائم من می شود؟
• چقدر سریع می توانم انتظار نتایج را داشته باشم؟
• جایگزین های رویکرد اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من شرایط پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
• برای بهبود علائم من چه روش ها و محصولات مراقبت از پوست را توصیه می کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال می پرسد، مانند:

 

• علائم را از چه زمانی شروع کردید؟
• هر چند وقت یکبار این علائم را دارید؟
• آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• آیا به نظر می رسد چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
•