اغلب، پزشکان اختلالات انسداد حالب را قبل از تولد در طی سونوگرافی های معمول، تشخیص می دهند که می تواند جزئیات جنین در حال رشد از جمله کلیه ها، حالب ها و مثانه را نشان دهد. پزشکان اغلب پس از تولد یک سونوگرافی دیگر برای ارزیابی مجدد کلیه ها انجام می دهند.

 

 

اگر پزشک مشکوک به انسداد حالب باشد، ممکن است از برخی از این آزمایش ها و اسکن ها برای رسیدن به تشخیص استفاده شود:

 

آزمایش خون و ادرار. پزشک نمونه‌های خون و ادرار را برای علائم عفونت و وجود کراتینین بررسی می‌کند که نشان می‌دهد کلیه‌ها به درستی کار نمی‌کنند.

 

سونوگرافی. سونوگرافی ناحیه پشت اندام های شکمی (سونوگرافی خلفی صفاقی) به پزشک اجازه می دهد کلیه ها و حالب ها را مشاهده کند.

 

تخلیه سیستورتروگرام. برای آزمایش جریان غیرطبیعی ادرار، پزشک یک لوله کوچک (کاتتر) را از طریق مجرای ادرار وارد می‌کند، رنگ را به مثانه تزریق می‌کند و قبل و در حین ادرار از کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و مجرای ادرار عکس‌برداری می‌کند.

 

اسکن هسته ای کلیه. پزشک یا تکنسین رنگ حاوی مقدار کمی مواد رادیواکتیو را به بازو تزریق می کند. یک دوربین مخصوص، رادیواکتیویته را تشخیص می دهد و تصاویری تولید می کند که پزشک از آنها برای ارزیابی سیستم ادراری استفاده می کند.

 

سیستوسکوپی یک لوله کوچک با دوربین و نور به مجرای ادرار یا از طریق یک برش کوچک وارد می شود. سیستم نوری به پزشک اجازه می دهد تا داخل مجرای ادرار و مثانه را ببیند.

 

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. سی تی اسکن مجموعه ای از نماهای اشعه ایکس گرفته شده از زوایای مختلف و پردازش کامپیوتری را برای ایجاد تصاویر مقطعی از کلیه ها، حالب و مثانه ترکیب می کند.

 

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی MRI)). MRI شکم از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام ها و بافت هایی که سیستم ادراری را تشکیل می دهند استفاده می کند.

 

 

رفتار

هدف از درمان، حذف انسدادها، در صورت امکان، یا دور زدن انسداد است که ممکن است به ترمیم آسیب به کلیه ها کمک کند. درمان ممکن است شامل آنتی بیوتیک برای پاکسازی عفونت های مرتبط باشد.

 

 

مراحل زهکشی

 

انسداد حالب که باعث درد شدید می شود ممکن است نیاز به یک روش فوری برای خارج کردن ادرار از بدن و رفع موقت مشکلات ناشی از انسداد داشته باشد. پزشک (اورولوژیست) ممکن است توصیه کند:

 

یک استنت حالب، یک لوله توخالی که در داخل حالب قرار داده می شود تا آن را باز نگه دارد.

 

نفروستومی از راه پوست، که طی آن پزشک لوله‌ای را از پشت وارد می‌کند تا کلیه را مستقیماً تخلیه کند.

 

کاتتر، لوله ای که از طریق مجرای ادرار وارد می شود تا مثانه را به کیسه تخلیه خارجی متصل کند. این ممکن است به ویژه در صورتی مهم باشد که مشکلات مثانه نیز به تخلیه ضعیف کلیه ها کمک کند.

 

پزشک می تواند بگوید کدام روش یا ترکیبی از روش ها برای شما بهترین است. بسته به شرایط، روش های زهکشی ممکن است تسکین موقت یا دائمی ایجاد کند.

 

 

 

روش های جراحی

 

تعدادی از روش های جراحی برای اصلاح انسداد حالب استفاده می شود. نوع روش بستگی به شرایط دارد.

 

 

جراحی انسداد حالب ممکن است از طریق یکی از این روش های زیر انجام شود:

 

جراحی آندوسکوپی، یک روش کم تهاجمی، که شامل عبور دادن یک محدوده روشن از طریق مجرای ادرار به مثانه و سایر قسمت‌های دستگاه ادراری است. جراح در قسمت آسیب دیده یا مسدود شده حالب برشی ایجاد می کند تا ناحیه را باز کند و سپس یک لوله توخالی (استنت) را در حالب قرار می دهد تا آن را باز نگه دارد. این روش ممکن است هم برای تشخیص و هم برای درمان یک بیماری انجام شود.

 

جراحی باز، که طی آن جراح برشی را در شکم برای انجام این عمل ایجاد می کند.

 

جراحی لاپاراسکوپی، که از طریق یک لوله کوچک با نور و دوربینی انجام می شود که به جراح اجازه می‌دهد تا درون را ببیند. جراح یک یا چند برش کوچک در پوست ایجاد می کند تا لوله روشن و سایر ابزارهای مورد نیاز برای عمل را وارد کند.

 

جراحی لاپاراسکوپی به کمک ربات، که طی آن جراح از یک سیستم رباتیک برای انجام یک روش لاپاراسکوپی استفاده می کند.

 

 

تفاوت اصلی بین این روش‌های جراحی، زمان بهبودی پس از جراحی و تعداد و اندازه برش‌های مورد استفاده برای عمل است. پزشک (اورولوژیست) نوع روش و بهترین روش جراحی را برای درمان بیماری تعیین می کند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. یا ممکن است بلافاصله به یک متخصص مجاری ادراری (اورولوژیست) ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند ناشتا بودن قبل از انجام یک آزمایش خاص. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم، از جمله علائمی که به نظر نامرتبط با دلیل قرار ملاقات است.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعاتی را که داده می شود، به خاطر بسپارید.

 

 

برای انسداد حالب، سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟
• به غیر از محتمل ترین علت، دلایل احتمالی دیگری برای علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا مزمن؟
• بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال می پرسد، مانند:

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
•