این معاینات و آزمایش‌ها می‌توانند به پزشک کمک کنند تا سایر مشکلاتی که می‌توانند باعث علائم شوند را رد کند، تشخیص دهد و هر گونه عوارض مرتبط را بررسی کند:

 

• معاینه فیزیکی. پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد و سؤالات عمیقی در مورد سلامتی بپرسد تا به تعیین اینکه چه چیزی ممکن است باعث افسردگی شود کمک کند. در برخی موارد، افسردگی ممکن است با یک مشکل سلامت جسمی زمینه ای مرتبط باشد.
• تست های آزمایشگاهی به عنوان مثال، پزشک  ممکن است آزمایش خونی به نام شمارش کامل خون (CBC) انجام دهد یا تیروئید  را آزمایش کند تا از عملکرد صحیح آن مطمئن شود.
• ارزیابی روانشناختی. برای بررسی علائم افسردگی غیر معمول، پزشک یا متخصص سلامت روان با شما در مورد علائم، افکار، احساسات و الگوهای رفتاری صحبت خواهد کرد. او ممکن است از شما بخواهد که پرسشنامه ای را پر کنید تا به این سؤالات پاسخ دهید.
• DSM-5. برای کمک به تشخیص، متخصص سلامت روان ممکن است علائم را با معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی منتشر شده است، مقایسه کند.

رفتار

داروها و گفتار درمانی (روان درمانی) برای اکثر افراد مبتلا به افسردگی از جمله افسردگی غیر معمول موثر است. پزشک مراقبت های اولیه یا روانپزشک  می تواند داروهایی را برای تسکین علائم تجویز کند. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی غیر معمول از مراجعه به روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان نیز سود می برند.

اگر افسردگی شدید دارید، ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشید یا ممکن است نیاز به شرکت در یک برنامه درمانی سرپایی تا بهبود علائم داشته باشید.

 

 

در اینجا نگاهی دقیق تر به گزینه های درمانی داریم.

 

داروها

انواع داروهای افسردگی غیر معمول می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs). MAOI ها قدیمی ترین دسته از داروهای ضد افسردگی هستند، اما می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. با این حال، برخی از متخصصان احساس می کنند که MAOI ها، به ویژه فنلزین (ناردیل)، می توانند برای افسردگی غیر معمول موثر باشند. آنها همچنین ممکن است به اضطراب، هراس و سایر علائم خاص کمک کنند. استفاده از MAOI ها به دلیل تداخلات خطرناک (یا حتی کشنده) با برخی غذاها و برخی از داروهای تجویزی و بدون نسخه، مانند ضداحتقان ها و برخی مکمل های گیاهی، نیازمند یک رژیم غذایی سخت است. MAOI ها را نمی توان با مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ترکیب کرد.
• سایر داروهای ضد افسردگی SSRI ها، به ویژه سرترالین (Zoloft) و فلوکستین (Prozac)، می‌توانند جایگزین موثری برای MAOI ها باشند. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای چندان موثر نیستند، اما ممکن است گزینه ای برای درمان افسردگی غیر معمول باشند. سایر داروهای ضد افسردگی ممکن است مفید باشند، اما به طور سیستماتیک برای افسردگی غیر معمول مطالعه نشده‌اند.

فواید، خطرات و عوارض جانبی داروها را با پزشک و داروساز خود در میان بگذارید. ممکن است لازم باشد چندین دارو یا ترکیبی از داروها را امتحان کنید قبل از اینکه داروی مؤثری را پیدا کنید. این نیاز به صبر دارد، زیرا برخی از داروها به چندین هفته یا بیشتر نیاز دارند تا اثر کامل خود را داشته باشند و با تنظیم بدن  عوارض جانبی کاهش یابد.

 

 

روان درمانی

روان درمانی - همچنین به عنوان گفتار درمانی شناخته می شود - یک اصطلاح کلی برای درمان افسردگی با صحبت در مورد وضعیت و مسائل مربوط به آن با یک متخصص سلامت روان است.

 

درمان شناختی رفتاری (CBT)، و همچنین انواع دیگر روان درمانی، می تواند کمک کند:

 

• یاد بگیرید که چگونه رفتار یا افکار ناسالم را شناسایی کنید و تغییر دهید.
• روابط و تجربیات را کاوش کنید.
• راه های بهتری برای مقابله و حل مشکلات پیدا کنید.
• برای زندگی خود اهداف واقع بینانه تعیین کنید.
• احساس رضایت و کنترل را در زندگی خود به دست آورید.
• به کاهش علائم افسردگی مانند ناامیدی و عصبانیت کمک کنید.

به عنوان بخشی از درمان، مهم است که به سایر شرایطی که اغلب همراه با افسردگی غیر معمول هستند، به ویژه اضطراب و سوء مصرف مواد مخدر یا الکل، توجه کنید، زیرا می توانند درمان افسردگی را دشوارتر کنند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

افسردگی معمولاً بیماری نیست که بتوانید به تنهایی آن را درمان کنید. اما علاوه بر درمان حرفه ای، این مراحل خودمراقبتی می تواند کمک کند:

 

• به برنامه درمانی خود پایبند باشید. جلسات روان درمانی یا قرار ملاقات ها را نادیده نگیرید. حتی اگر احساس خوبی دارید، داروهای خود را نادیده نگیرید. اگر این کار را متوقف کنید، علائم افسردگی ممکن است عود کند و همچنین ممکن است علائمی شبیه ترک را تجربه کنید.
• با افسردگی آشنا شوید. آموزش در مورد وضعیت  می تواند به شما قدرت و انگیزه دهد تا به برنامه درمانی خود پایبند باشید. اعضای خانواده خود را تشویق کنید تا در مورد افسردگی بیاموزند تا به آنها کمک کنید تا شما را درک و حمایت کنند.
• به علائم هشدار دهنده توجه کنید. با پزشک یا درمانگر خود کار کنید تا بدانید چه چیزی ممکن است علائم افسردگی تان را تحریک کند. برنامه ریزی کنید تا بدانید در صورت بدتر شدن علائم چه باید بکنید. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در علائم یا احساس با پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید. از اقوام یا دوستان خود بخواهید که برای مشاهده علائم هشدار دهنده کمک کنند.
• مراقب خودتان باشید. سالم غذا بخورید و فعالیت بدنی داشته باشید. پیاده روی، آهسته دویدن، شنا، باغبانی یا فعالیت دیگری که از آن لذت می برید را در نظر بگیرید. رعایت یک برنامه منظم می‌تواند به بهبود خلق و خو کمک کند.
• از مصرف مواد مخدر پرهیز کنید. ممکن است به نظر برسد که مواد مخدر علائم افسردگی را کاهش می دهد، اما در دراز مدت به طور کلی علائم را بدتر و درمان افسردگی را سخت تر می‌کند. اگر برای این موضوع به کمک نیاز دارید با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.
•  

طب جایگزین

اگر به دنبال درمان جایگزین یا مکمل هستید، مطمئن شوید که خطرات و همچنین مزایای احتمالی را درک کرده اید. درمان طب سنتی یا روان درمانی را با طب جایگزین، جایگزین نکنید. وقتی صحبت از افسردگی می شود، درمان های جایگزین، جایگزین مراقبت های حرفه ای نیستند.

مکمل های غذایی مانند داروها توسط سازمان غذا و دارو کنترل نمی شوند. همیشه نمی توانید از آنچه دریافت می کنید و ایمن بودن آن مطمئن باشید. همچنین، از آنجا که برخی از مکمل‌های گیاهی و رژیمی می‌توانند با داروهای تجویزی تداخل داشته باشند یا تداخلات خطرناکی ایجاد کنند، قبل از مصرف هر مکملی با پزشک خود صحبت کنید.

 

 

ارتباطات ذهن و بدن

پزشکان طب مکمل و جایگزین بر این باورند که ذهن و بدن برای سالم ماندن باید هماهنگ باشند. نمونه‌هایی از تکنیک‌های ذهن و بدن که ممکن است مفید باشد شامل تکنیک‌های تمدد اعصاب، ورزش و معنویت است.

 

اتکای صرف به این درمان ها معمولاً برای درمان افسردگی کافی نیست. با این حال، زمانی که علاوه بر دارو درمانی و روان درمانی استفاده می شوند، ممکن است مفید باشند.

 

 

مقابله و حمایت

با پزشک یا درمانگر خود در مورد بهبود مهارت های مقابله ای خود صحبت کنید و این نکات را امتحان کنید:

• زندگی خود را ساده کنید. در صورت امکان تعهدات را کاهش دهید و اهداف معقولی برای خود تعیین کنید. وقتی احساس ناراحتی می کنید به خودتان اجازه دهید کمتر کار کنید.
• در یک دفتر خاطرات بنویسید. نوشتن، به عنوان بخشی از درمان، ممکن است با اجازه دادن به شما برای ابراز درد، خشم، ترس یا سایر احساسات، خلق و خو را بهبود بخشد.
• کتاب ها و وب سایت های معتبر خودیاری را بخوانید. پزشک یا درمانگر ممکن است بتواند منابع مفیدی را توصیه کند.
• گروه های مفید را بیابید. بسیاری از سازمان‌ها، آموزش، گروه‌های حمایتی، مشاوره و سایر منابع را ارائه می‌دهند. 
• منزوی نشوید. سعی کنید در فعالیت های اجتماعی شرکت کنید و به طور منظم با خانواده یا دوستان دور هم جمع شوید. گروه‌های حمایتی برای افراد مبتلا به افسردگی می‌توانند کمک کنند. با دیگرانی که با چالش‌های مشابه روبرو هستند ارتباط برقرار کنید و تجربیات خود را به اشتراک بگذارید.
• راه های آرامش و مدیریت استرس خود را بیاموزید. به عنوان مثال می توان به مدیتیشن، آرام سازی پیشرونده عضلات، یوگا و تای چی اشاره کرد.
• زمان خود را ساختار دهید. روز خود را برنامه ریزی کنید. ممکن است دریابید که تهیه فهرستی از کارهای روزانه، استفاده از یادداشت های چسبنده به عنوان یادآوری یا استفاده از برنامه ریز برای سازماندهی زمان کمک می کند.
• زمانی که افسرده هستید تصمیمات مهم نگیرید. زمانی که احساس افسردگی می کنید از تصمیم گیری خودداری کنید، زیرا ممکن است به وضوح فکر نکنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید و او شما را به یک فرد متخصص در سلامت روان ارجاع دهد. ممکن است بخواهید یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. کسی که با شما می آید، می تواند چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• هر گونه علائمی که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی.
• تمام داروها، ویتامین‌ها، گیاهان دارویی و سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دوزها.
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.
•  

سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• آیا افسردگی محتمل ترین علت علائم  است؟
• دلایل احتمالی دیگر برای علائم یا وضعیت من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز خواهم داشت؟
• چه درمانی احتمالاً برای من بهتر جواب می دهد؟
• جایگزین های درمانی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• آیا عوارض جانبی احتمالی یا مشکلات دیگری در مورد دارویی که توصیه می کنید وجود دارد؟ آیا جایگزین عمومی وجود دارد؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان مراجعه کنم؟
• آیا مطالب چاپی دارید که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سؤالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک  احتمالاً تعدادی سؤال خواهد پرسید، از جمله:

 

• اولین بار چه زمانی شما یا عزیزانتان متوجه علائم افسردگی خود شدید؟
• چه مدت است که احساس افسردگی می کنید؟ آیا به طور کلی همیشه احساس ناراحتی می کنید یا خلق و خویتان در نوسان است؟
• علائم  چقدر شدید است؟ آیا آنها در زندگی روزمره یا روابط اختلال ایجاد می کنند؟
• آیا خلق و خوی شما تا به حال از احساس افسردگی به سمت احساس سرخوشی و پر انرژی تغییر کرده است؟
• واکنش شما به اخبار خوب یا رویدادهای مثبت چگونه است؟
• در مقابل انتقاد چه واکنشی نشان می دهید؟
• آیا مدام احساس گرسنگی می کنید یا مرتباً پرخوری می کنید؟
• هر روز چقدر میخوابید؟
• آیا اغلب احساس خستگی یا تحریک پذیری می کنید؟
• آیا تا به حال افکار خودکشی داشته اید؟
• آیا خویشاوندان خونی مبتلا به افسردگی یا اختلال خلقی دیگری دارید؟ چه درمانی به آنها کمک کرده است؟
• چه شرایط سلامت روانی یا جسمی دیگری دارید؟
• آیا از مواد مخدر استفاده می کنید؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم  را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم  را بدتر می کند؟

پزشک یا متخصص سلامت روان  بر اساس پاسخ ها، علائم و نیازهای شما سؤالات بیشتری می پرسد. آماده سازی و پیش بینی سوالات کمک می کند تا از زمان قرار خود نهایت استفاده را ببرید.