اگر شمارش خون بالاتر از 450000 پلاکت در هر میکرولیتر خون باشد، پزشک به دنبال یک بیماری زمینه ای خواهد بود. او برای تایید تشخیص ترومبوسیتمی ضروری، تمام علل دیگر افزایش تعداد پلاکت ها را رد می کند.

 

 

آزمایشات خون

 

نمونه های خون برای موارد زیر بررسی می شود:

 

تعداد پلاکت ها

 

اندازه پلاکت ها

 

نقص های ژنتیکی خاص، مانند جهش ژن JAK2، CALR یا MPL

 

سطوح آهن

 

نشانگرهای التهاب

 

 

آزمایشات مغز استخوان

 

پزشک همچنین ممکن است دو آزمایش مغز استخوان را پیشنهاد کند:

 

آسپیراسیون مغز استخوان. پزشک مقدار کمی از مغز استخوان مایع را از طریق یک سوزن استخراج می‌کند. نمونه زیر میکروسکوپ از نظر سلول های غیر طبیعی بررسی می شود.

بیوپسی مغز استخوان. پزشک نمونه ای از بافت مغز استخوان جامد را از طریق یک سوزن می گیرد. نمونه زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا مشخص شود که آیا در مغز استخوان، سلول‌های بزرگی که پلاکت‌ها را می‌سازند بیشتر از حد طبیعی است یا خیر.

 

•  

رفتار

اگرچه هیچ درمانی برای ترومبوسیتمی ضروری وجود ندارد، اما درمان ها می توانند علائم را کنترل کرده و خطر عوارض را کاهش دهند. انتظار می رود با وجود این بیماری طول عمر طبیعی باشد.

 

درمان ترومبوسیتمی ضروری به خطر لخته شدن خون یا دوره های خونریزی بستگی دارد. اگر کمتر از 60 سال دارید و هیچ علامتی نداشته اید، ممکن است به معاینات پزشکی دوره ای نیاز داشته باشید.

 

 

پزشک ممکن است در موارد زیر دارو تجویز کند:

 

بیش از 60 سال سن دارید و قبلا لخته های خونی یا TIA داشته اید.

 

عوامل خطر قلبی عروقی مانند کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت دارید.

 

 

 

دارو

 

پزشک ممکن است یکی از داروهای تجویزی زیر را به همراه آسپرین با دوز پایین برای کاهش تعداد پلاکت‌ها پیشنهاد کند:

 

هیدروکسی اوره (Droxia، Hydrea.) این دارو رایج ترین نسخه ای است که برای ترومبوسیتمی ضروری استفاده می شود. عوارض جانبی ممکن است شامل حالت تهوع، ریزش مو، تغییر رنگ ناخن ها و زخم در دهان یا روی پاها باشد. استفاده طولانی مدت ممکن است کمی خطر ابتلا به لوسمی میلوژن حاد را افزایش دهد. اما خود این بیماری خطر ابتلا به سرطان خون را افزایش می دهد، بنابراین تعیین تأثیر دقیق هیدروکسی اوره دشوار است.

 

آناگرلاید (آگریلین). برخلاف هیدروکسی اوره، آناگرلاید با افزایش خطر ابتلا به سرطان خون همراه نیست، اما به عنوان موثر در نظر گرفته نمی شود. عوارض جانبی ممکن است شامل احتباس مایعات، مشکلات قلبی، سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و اسهال باشد.

 

اینترفرون آلفا-2b (اینترون A) یا پگینترفرون آلفا-2a (پگاسیس). این داروها به صورت تزریقی تجویز می‌شوند و ممکن است عوارض جانبی بدتری نسبت به هیدروکسی اوره یا آناگرلاید ایجاد کنند. اما برای برخی افراد بهترین انتخاب است. عوارض جانبی ممکن است شامل علائم شبه آنفولانزا، گیجی، حالت تهوع، افسردگی، اسهال، تشنج، تحریک پذیری و خواب آلودگی باشد.

 

 

 

روش اضطراری

 

یک روش پزشکی به نام پلاکت فرزیس فقط در موارد اضطراری مانند پس از سکته مغزی یا سایر لخته شدن خون خطرناک استفاده می شود. این شامل عبور خون از طریق دستگاهی است که پلاکت ها را خارج می کند و سپس خون را به بدن باز می گرداند. این به طور موقت تعداد پلاکت را کاهش می دهد.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر دچار ترومبوسیتمی ضروری هستید، پزشک ممکن است توصیه کند که به طور منظم آسپرین با دوز پایین مصرف کنید. آسپرین باعث می شود پلاکت ها کمتر چسبنده شوند و خون کمتر احتمال لخته شدن را دارد. اگر باردار هستید، آسپرین خطر کم ایجاد عوارض جانبی برای جنین را دارد.

همچنین سعی کنید برای کاهش خطر ابتلا به شرایطی که ممکن است به لخته شدن خون کمک کند، عادات سبک زندگی سالمی را انتخاب کنید. اینها شامل دیابت، فشار خون بالا و کلسترول خون بالا است.

 

اقدامات لازم را انجام دهید:

• غذاهای سالم بخورید. یک رژیم غذایی متنوع و غنی از غلات کامل، سبزیجات و میوه ها و نوشیدنی ها را انتخاب کنید.
• فعالیت بدنی خود را افزایش دهید. حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی متوسط ​​در روز را هدف قرار دهید. پیاده روی سریع روزانه، دوچرخه سواری یا شنا کنید.
• سیگار نکشید. سیگار خطر لخته شدن خون را افزایش می دهد. اگر سیگار می کشید، اقدامات لازم را برای ترک انجام دهید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، فهرست کنید.
• عناصر کلیدی تاریخچه سلامت خود را فهرست کنید، مانند لخته شدن خون، حوادث و سابقه تعداد پلاکت بالا.
• اطلاعات شخصی کلیدی را فهرست کنید، از جمله یکی از مهم ترین یا تغییرات اخیر زندگی.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید. 
• یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
•  
• سوالاتی را که باید از پزشک خود بپرسید فهرست کنید.
•  

برای ترومبوسیتمی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت من موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• آیا از درمان عوارض جانبی خواهم داشت؟
• به چه نوع پیگیری نیاز دارم؟
• آیا باید فعالیت خود را محدود کنم؟
• عوارض احتمالی وضعیت من چیست؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
• از کجا می توانم اطلاعات بیشتری در مورد ترومبوسیتمی پیدا کنم؟

از سوالات دیگری که در طول قرار ملاقات پیش می آید دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

• چه علائم و نشانه هایی را متوجه شده اید؟
• اولین بار چه زمانی متوجه این علائم و نشانه ها شدید؟
• آیا با گذشت زمان بدتر شده اند؟
• آیا اخیراً عمل پزشکی یا تزریق خون داشته اید؟
• آیا سردرد، سرگیجه یا ضعف دارید؟
• آیا درد قفسه سینه دارید؟
• آیا مشکل بینایی داشته اید؟
• آیا بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست ها یا پاهای خود را تجربه کرده اید؟
• آیا قرمزی، درد ضربان دار یا سوزش در دست یا پاهای خود را تجربه کرده اید؟
•