قبل از آزمایش ناباروری، پزشک یا کلینیک برای درک عادات جنسی تلاش می کند و ممکن است توصیه هایی برای بهبود شانس باردار شدن ارائه دهد. در برخی از زوج های نابارور علت خاص یافت نمی شود (ناباروری غیرقابل توضیح).

ارزیابی ناباروری می تواند گران باشد و گاهی اوقات شامل روش های ناراحت کننده می شود. برخی از برنامه های پزشکی ممکن است هزینه درمان باروری را پوشش دهند. در نهایت، هیچ تضمینی وجود ندارد - حتی بعد از همه آزمایش‌ها و مشاوره‌ها - که باردار شوید.

تست برای مردان

باروری مردان مستلزم آن است که بیضه ها به اندازه کافی اسپرم سالم تولید می کنند و اسپرم به طور خودکار به داخل واژن انزال می شود و به تخمک می رسد. آزمایش‌های مربوط به ناباروری مردان تلاش می‌کنند تا مشخص کنند که آیا هر یک از این فرآیندها مختل شده‌اند یا خیر.

ممکن است یک معاینه فیزیکی عمومی از جمله معاینه اندام تناسلی خود داشته باشید. آزمایش های باروری خاص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تجزیه و تحلیل مایع منی. پزشک ممکن است یک یا چند نمونه مایع منی را درخواست کند. منی به طور کلی از طریق خودارضایی یا قطع رابطه جنسی و انزال منی در یک ظرف تمیز به دست می آید. یک آزمایشگاه نمونه منی را تجزیه و تحلیل می کند. در برخی موارد، ممکن است ادرار برای وجود اسپرم آزمایش شود.
• آزمایش هورمونی. ممکن است برای تعیین سطح تستوسترون و سایر هورمون های مردانه آزمایش خون بدهید.
• آزمایش ژنتیک. آزمایش ژنتیک ممکن است برای تعیین اینکه آیا نقص ژنتیکی باعث ناباروری شده است یا خیر انجام شود.
• بیوپسی بیضه. در موارد منتخب، بیوپسی بیضه ممکن است برای شناسایی ناهنجاری‌ها در ناباروری یا بازیابی اسپرم برای تکنیک‌های کمک باروری، مانندIVF، انجام شود.
• تصویربرداری. در شرایط خاص، مطالعات تصویربرداری مانند MRI مغز، سونوگرافی ترانس رکتال یا آزمایش مجرای دفران (وازوگرافی) ممکن است انجام شود.
• سایر تست های تخصصی. در موارد نادر، آزمایش های دیگری برای ارزیابی کیفیت اسپرم ممکن است انجام شود، مانند ارزیابی یک نمونه منی برای ناهنجاری های DNA.
•  

آزمایشات برای زنان

باروری برای زنان به آزادسازی تخمک های سالم توسط تخمدان ها بستگی دارد. دستگاه تناسلی باید اجازه دهد تا تخمک به لوله های فالوپ رفته و برای لقاح به اسپرم بپیوندد. تخمک بارور شده باید به رحم برود و در پوشش داخلی آن کاشته شود. آزمایش‌های ناباروری زنان سعی می‌کنند بفهمند که آیا هر یک از این فرآیندها مختل شده است یا خیر.

ممکن است یک معاینه فیزیکی عمومی از جمله معاینه منظم زنان داشته باشید. آزمایش های باروری خاص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تست تخمک گذاری. آزمایش خون سطوح هورمونی را اندازه گیری می کند تا مشخص شود که آیا تخمک گذاری دارید یا خیر.
• هیستروسالپنگوگرافی. هیستروسالپنگوگرافی (his-tur-o-sal-ping-GOG-ruh-fee) وضعیت رحم و لوله های فالوپ را ارزیابی می کند و به دنبال انسداد یا سایر مشکلات است. کنتراست اشعه ایکس به رحم تزریق می شود و برای تشخیص طبیعی بودن حفره و بررسی اینکه آیا مایع از لوله های فالوپ بیرون می ریزد یا خیر، رادیوگرافی گرفته می‌شود.
• آزمایش ذخیره تخمدان. این آزمایش به تعیین مقدار تخمک های موجود برای تخمک گذاری کمک می کند. این رویکرد اغلب با آزمایش هورمونی در اوایل چرخه قاعدگی شروع می شود.
• سایر آزمایشات هورمونی. سایر آزمایشات هورمونی سطح هورمون های تخمک گذاری و همچنین هورمون های هیپوفیز که فرآیندهای تولید مثل را کنترل و بررسی می کند.
• تست های تصویربرداری. سونوگرافی لگن، بیماری رحم یا تخمدان را بررسی می کند. گاهی از سونوهیستروگرام، که به آن سونوگرافی انفوزیون نمکی نیز می گویند، برای مشاهده جزئیات داخل رحم که در سونوگرافی معمولی دیده نمی شوند، استفاده می شود.

بسته به وضعیت، به ندرت آزمایش ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• هیستروسکوپی. بسته به علائم، پزشک ممکن است برای بررسی بیماری رحم درخواست هیستروسکوپی کند. در طول این عمل، پزشک یک دستگاه نازک و روشن را از طریق دهانه رحم وارد رحم می کند تا هرگونه ناهنجاری احتمالی را مشاهده کند.
• لاپاراسکوپی. این جراحی کم تهاجمی شامل ایجاد یک برش کوچک در زیر ناف و قرار دادن یک دستگاه مشاهده نازک برای بررسی لوله‌های فالوپ، تخمدان‌ها و رحم است. لاپاراسکوپی ممکن است اندومتریوز، اسکار، انسداد یا بی نظمی لوله های فالوپ و مشکلات تخمدان ها و رحم را شناسایی کند.

قبل از اینکه علت ناباروری پیدا شود، لازم نیست همه یا حتی بسیاری از این آزمایش ها را انجام دهند. شما و پزشکتان تصمیم خواهید گرفت که کدام آزمایش و چه زمانی انجام شود.

 

رفتار

درمان ناباروری به موارد زیر بستگی دارد:

 

• چه چیزی باعث ناباروری می شود
• چه مدت است که نابارور هستید
• سن شما و سن شریک زندگی تان
• اولویت های شخصی

برخی از علل ناباروری را نمی توان اصلاح کرد.

 

در مواردی که حاملگی خودبه‌خود اتفاق نمی‌افتد، زوج‌ها اغلب می‌توانند با استفاده از فناوری کمک باروری به بارداری برسند. درمان ناباروری ممکن است شامل تعهدات مالی، جسمی، روانی و زمانی قابل توجهی باشد.

 

 

درمان برای مردان

درمان مردان برای مشکلات عمومی جنسی یا کمبود اسپرم سالم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• تغییر عوامل سبک زندگی. بهبود سبک زندگی و برخی رفتارها می تواند شانس بارداری را بهبود بخشد، از جمله قطع داروهای انتخابی، کاهش یا حذف مواد مضر، بهبود دفعات و زمان مقاربت، ورزش منظم، و بهینه سازی سایر عواملی که در غیر این صورت ممکن است باروری را مختل کنند.
• داروها. برخی داروها ممکن است تعداد اسپرم و احتمال بارداری موفق را بهبود بخشند. این داروها ممکن است عملکرد بیضه از جمله تولید و کیفیت اسپرم را افزایش دهند.
• عمل جراحی. برای برخی شرایط، جراحی ممکن است بتواند انسداد اسپرم را معکوس کرده و باروری را بازگرداند. در موارد دیگر، ترمیم واریکوسل با جراحی ممکن است شانس کلی بارداری را بهبود بخشد.
• بازیابی اسپرم. با این تکنیک ها زمانی که انزال مشکل دارد یا زمانی که هیچ اسپرمی در مایع انزالی وجود ندارد، اسپرم به دست می آید. همچنین ممکن است در مواردی که تکنیک‌های کمک باروری برنامه‌ریزی شده و تعداد اسپرم‌ها کم یا غیرطبیعی است، استفاده شوند.
•  

درمان برای زنان

برخی از زنان تنها به یک یا دو درمان برای بهبود باروری نیاز دارند. سایر زنان ممکن است برای رسیدن به بارداری به چندین نوع درمان نیاز داشته باشند.

• تحریک تخمک گذاری با داروهای باروری. داروهای باروری درمان اصلی زنانی است که به دلیل اختلالات تخمک گذاری نابارور هستند. این داروها تخمک گذاری را تنظیم یا تحریک می کنند. با پزشک خود در مورد گزینه های داروهای باروری - از جمله مزایا و خطرات هر نوع صحبت کنید.
• تلقیح داخل رحمی (IUI). در طول IUI ، اسپرم سالم به طور مستقیم در رحم قرار می گیرد در زمانی که تخمدان یک یا چند تخمک را برای لقاح آزاد می کند. بسته به دلایل ناباروری، زمان IUI را می‌توان با چرخه طبیعی یا با داروهای باروری هماهنگ کرد.
• جراحی برای بازگرداندن باروری. مشکلات رحمی مانند پولیپ آندومتر، سپتوم رحم، بافت اسکار داخل رحمی و برخی فیبروم ها با جراحی هیستروسکوپی قابل درمان هستند. اندومتریوز، چسبندگی های لگنی و فیبروم های بزرگتر ممکن است به جراحی لاپاراسکوپی یا جراحی با برش بزرگتر شکم نیاز داشته باشند.
•  

فناوری کمک باروری

فناوری کمک باروری (ART) هر گونه درمان باروری است که در آن تخمک و اسپرم استفاده می شود. انواع مختلفی از ART وجود دارد .

لقاح آزمایشگاهی (IVF) رایج ترین روش ART است. IVF شامل تحریک و بازیابی چندین تخمک بالغ، بارور کردن آنها با اسپرم در ظرفی در آزمایشگاه و کاشت جنین در رحم چند روز پس از لقاح است.

 

تکنیک های دیگری نیز گاهی در چرخه IVF استفاده می شود، مانند:

• تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI). یک اسپرم سالم به طور مستقیم به یک تخمک بالغ تزریق می شود. ICSI اغلب زمانی استفاده می شود که کیفیت یا کمیت مایع منی ضعیف باشد، یا اگر تلاش برای لقاح در دوره های قبلی IVF ناموفق باشد.
• کمک تخمک کشی. این تکنیک با باز کردن پوشش بیرونی جنین (هچ) به لانه گزینی جنین در پوشش داخلی رحم کمک می کند.
• تخمک یا اسپرم اهدا کننده. بیشتر ART با استفاده از تخمک و اسپرم خود زوج انجام می شود. با این حال، اگر مشکلات شدیدی در تخمک یا اسپرم وجود داشته باشد، ممکن است از تخمک، اسپرم یا جنین اهداکننده شناخته شده یا ناشناس استفاده کنید.
• حامل حاملگی. زنانی که رحم عملکردی ندارند یا بارداری برای آنها خطر جدی برای سلامتی دارد، ممکن است IVF را با استفاده از حامل حاملگی انتخاب کنند. در این حالت جنین زوج برای بارداری در رحم حامل قرار می گیرد.
•  

عوارض درمان

عوارض درمان ناباروری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• حاملگی چند قلو. شایع ترین عارضه درمان ناباروری، حاملگی چند قلو - دوقلو، سه قلو یا بیشتر است. به طور کلی، هر چه تعداد جنین ها بیشتر باشد، خطر زایمان و زایمان زودرس و همچنین مشکلات دوران بارداری مانند دیابت بارداری بیشتر می شود. نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند در خطر افزایش مشکلات سلامتی و رشدی هستند. قبل از شروع درمان در مورد هر گونه نگرانی در مورد بارداری چند قلو با پزشک خود صحبت کنید.
• سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS). داروهای باروری برای تحریک تخمک گذاری می تواند باعث OHSS ART شود ، که در آن تخمدان ها متورم و دردناک می شوند. علائم ممکن است شامل درد خفیف شکم، نفخ و حالت تهوع باشد که در صورت بارداری حدود یک هفته یا بیشتر طول می کشد. به ندرت، فرم شدیدتر باعث افزایش سریع وزن و تنگی نفس می شود که نیاز به درمان اورژانسی دارد.
• خونریزی یا عفونت. مانند هر روش تهاجمی، خطر نادر خونریزی یا عفونت با فناوری کمک باروری یا جراحی باروری وجود دارد.

مقابله و حمایت

مقابله با ناباروری می تواند بسیار دشوار باشد زیرا ناشناخته های زیادی وجود دارد. این اقدامات می تواند عوارض عاطفی برای یک زوج داشته باشد. انجام این مراحل می تواند کمک کند تا با آن مقابله کنید:

• آماده باشید. عدم قطعیت آزمایش و درمان ناباروری می تواند دشوار و استرس زا باشد. از پزشک خود بخواهید مراحل را توضیح دهد و برای هر کدام آماده شوید.
• محدودیت ها را تعیین کنید. قبل از شروع درمان تصمیم بگیرید که کدام روش و چه تعداد از نظر عاطفی و مالی برای شما و همسرتان قابل قبول است. درمان های باروری ممکن است گران باشد و اغلب توسط شرکت های بیمه پوشش داده نمی شود و بارداری موفق اغلب به تلاش های مکرر بستگی دارد.
• گزینه های دیگر را در نظر بگیرید. هر چه زودتر در ارزیابی ناباروری گزینه های جایگزین - اهداکننده اسپرم یا تخمک، حامل حاملگی یا فرزندخواندگی، یا حتی نداشتن فرزند را تعیین کنید. این ممکن است باعث کاهش اضطراب در طول درمان و احساس ناامیدی در صورت عدم بارداری شود.
• به دنبال حمایت باشید. قرار دادن گروه‌های پشتیبانی یا خدمات مشاوره برای کمک قبل و بعد از درمان برای کمک به تحمل روند و کاهش غم در صورت شکست درمان.
•  

مدیریت استرس عاطفی در طول درمان

این راهکارها را برای کمک به مدیریت استرس عاطفی در طول درمان امتحان کنید:

• احساسات خود را بیان کنید. تماس با دیگران می تواند در مقابله با احساس گناه یا عصبانیت کمک کند.
• با عزیزان در ارتباط باشید. صحبت کردن با شریک زندگی، خانواده و دوستان می تواند بسیار مفید باشد. بهترین حمایت اغلب از جانب عزیزان و نزدیکترین افراد می آید.
• استرس را کاهش دهید. برخی از مطالعات نشان داده اند که زوج هایی که استرس روانی را تجربه می کنند نتایج ضعیف تری در درمان ناباروری داشته اند. سعی کنید قبل از اقدام به بارداری استرس را در زندگی خود کاهش دهید.
• ورزش کنید و رژیم غذایی سالم داشته باشید. حفظ یک برنامه ورزشی متوسط ​​و یک رژیم غذایی سالم می تواند دیدگاهتان را بهبود بخشد و شما را بر روی زندگی خود متمرکز کند.
•  

مدیریت اثرات عاطفی نتیجه

شما بدون توجه به نتایج خود با احتمال چالش های روانی روبرو خواهید شد:

• عدم رسیدن به بارداری یا سقط جنین. استرس عاطفی ناشی از بچه دار نشدن حتی در محبت آمیزترین  روابط نیز می تواند ویرانگر باشد.
• موفقیت. حتی اگر درمان باروری موفقیت آمیز باشد، تجربه استرس و ترس از شکست در دوران بارداری رایج است. اگر سابقه افسردگی یا اختلال اضطرابی دارید، در معرض افزایش خطر عود این مشکلات در ماه‌های پس از تولد فرزندتان هستید.
• زایمان های متعدد. بارداری موفقی که منجر به زایمان چند قلو می شود، پیچیدگی های پزشکی و احتمال استرس عاطفی قابل توجهی را هم در دوران بارداری و هم بعد از زایمان ایجاد می کند.

اگر تأثیر عاطفی نتیجه درمان های باروری برای شما یا شریک زندگیتان خیلی سنگین شد، از متخصص کمک بگیرید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

بسته به سن و سابقه سلامت شخصی، پزشک ممکن است ارزیابی پزشکی را توصیه کند. متخصص زنان، اورولوژیست یا پزشک خانواده می تواند در تعیین اینکه آیا مشکلی وجود دارد که به متخصص یا کلینیکی که مشکلات ناباروری را درمان می کند مراجعه کنید یا خیر، کمک کند. در برخی موارد، هم شما و هم همسرتان ممکن است نیاز به ارزیابی جامع ناباروری داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای اولین قرار ملاقات:

• جزئیاتی در مورد تلاش خود برای باردار شدن ارائه دهید. جزئیات مربوط به زمان شروع تلاش برای باردار شدن و تعداد دفعات رابطه جنسی را بنویسید، به خصوص در اواسط سیکل خود - زمان تخمک گذاری.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود را بیاورید. هر گونه شرایط پزشکی دیگری که شما یا همسرتان دارید و همچنین اطلاعاتی در مورد ارزیابی ها یا درمان های قبلی ناباروری را درج کنید.
• فهرستی از داروها، ویتامین ها، گیاهان دارویی یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید. دوزها و دفعات مصرف آنها را درج کنید.
• فهرستی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تهیه کنید. در صورت کوتاهی زمان، ابتدا مهمترین سؤالات را فهرست کنید.

در مورد ناباروری، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• دلایل احتمالی که هنوز باردار نشده ام چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز داریم؟
• چه درمانی را برای اولین بار توصیه می کنید؟
• چه عوارض جانبی با درمانی که توصیه می کنید همراه است؟
• با درمانی که توصیه می کنید، احتمال باردار شدن چند نوزاد چقدر است؟
• برای چند سیکل این درمان را امتحان خواهیم کرد؟
• اگر اولین درمان مؤثر واقع نشد، چه چیزی را توصیه می کنید که بعداً امتحان کنیم؟
• آیا عوارض طولانی مدتی در ارتباط با این درمان یا سایر درمان های ناباروری وجود دارد؟

دریغ نکنید که از پزشک خود بخواهید اطلاعات را تکرار کند یا سوالات بعدی را بپرسید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

آماده پاسخگویی به سوالات باشید تا به پزشک خود کمک کنید تا به سرعت مراحل بعدی را در تشخیص و شروع مراقبت تعیین کند.

 

 

سوالات برای زوج ها

سوالات احتمالی برای زوج ها عبارتند از:

 

• چه مدت به طور فعال برای باردار شدن تلاش می کنید؟
• چند وقت یکبار رابطه جنسی دارید؟
• آیا در حین رابطه جنسی از روان کننده استفاده می کنید؟
• آیا هر کدام از شما سیگار می کشد؟
• آیا هر کدام از شما از الکل استفاده می کنید یا مواد مخدر ؟ چه مدت است؟
• آیا هر کدام از شما در حال حاضر دارو، مکمل های غذایی یا استروئیدهای آنابولیک مصرف می‌کنید؟
• آیا هر یک از شما برای شرایط پزشکی دیگری از جمله عفونت های مقاربتی تحت درمان قرار گرفته اید؟
•  

سوالات برای مردان

پزشکان شما ممکن است بپرسند:

• آیا برای عضله سازی مشکلی دارید یا موادی برای افزایش حجم عضلانی مصرف می کنید؟
• آیا تا به حال متوجه پری کیسه بیضه شده اید، به خصوص پس از ایستادن برای مدت طولانی؟
• آیا بعد از انزال دچار درد یا درد بیضه می شوید؟
• آیا مشکلات جنسی مانند مشکل در حفظ نعوظ، انزال خیلی زود، ناتوانی در انزال یا کاهش میل جنسی داشته اید؟
• آیا به طور مرتب حمام آب گرم می گیرید یا حمام بخار؟
•  

سوالات برای زن

پزشکان ممکن است بپرسند:

 

• از چه سنی قاعدگی شروع شد؟
• چرخه های شما معمولاً چگونه هستند؟ چقدر منظم، بلند و سنگین هستند؟
• آیا قبلا باردار بوده اید؟
• آیا سیکل های خود را ترسیم کرده اید یا برای تخمک گذاری آزمایش کرده اید؟ اگر بله، برای چند سیکل؟
• رژیم معمولی روزانه شما چیست؟
• آیا به طور منظم ورزش می کنید؟ چقدر؟
•