معمولاً پزشک تنها در طول معاینه فیزیکی می تواند تاندونیت را تشخیص دهد. پزشک ممکن است برای رد سایر شرایطی که ممکن است باعث علائم و نشانه‌ها شوند، عکس‌برداری با اشعه ایکس یا سایر آزمایش‌های تصویربرداری را تجویز کند.

رفتار

اهداف درمان تاندونیت تسکین درد و کاهش التهاب است. اغلب، مراقبت از تاندونیت به تنهایی - از جمله استراحت، یخ و مسکن‌های بدون نسخه - ممکن است تمام درمان‌هایی باشد که نیاز دارید.

داروها

برای تاندونیت، پزشک ممکن است این داروها را توصیه کند:

مسکن ها. مصرف آسپرین، ناپروکسن سدیم (Aleve) یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) ممکن است ناراحتی مرتبط با تاندونیت را تسکین دهد. کرم‌های موضعی با داروهای ضد التهاب ممکن است در تسکین درد بدون عوارض جانبی بالقوه مصرف داروهای ضدالتهاب خوراکی مؤثر باشند.

کورتیکواستروئیدها. گاهی اوقات پزشک ممکن است یک داروی کورتیکواستروئیدی را در اطراف تاندون برای تسکین تاندونیت تزریق کند. تزریق کورتیزون التهاب را کاهش می دهد و می تواند به کاهش درد کمک کند. کورتیکواستروئیدها برای تاندونیت بیش از سه ماه (تاندونیت مزمن) توصیه نمی شود، زیرا تزریق مکرر ممکن است تاندون را ضعیف کرده و خطر پارگی تاندون را افزایش دهد.

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP). درمان PRP شامل نمونه برداری از خون و چرخاندن خون برای جداسازی پلاکت ها و سایر عوامل شفابخش است. سپس محلول به ناحیه تحریک مزمن تاندون تزریق می شود. اگرچه تحقیقات هنوز برای تعیین کاربردها، غلظت ها و تکنیک های بهینه در حال انجام است، تزریق PRP در ناحیه تحریک مزمن تاندون در درمان بسیاری از بیماری های مزمن تاندون امیدوار کننده است.

فیزیوتراپی

ممکن است از یک برنامه تمرینی خاص که برای کشش و تقویت واحد تاندون عضلانی آسیب دیده طراحی شده است بهره مند شوید. به عنوان مثال، تقویت غیرعادی - که بر انقباض عضله در حالی که در حال افزایش است تأکید می کند - یک درمان بسیار موثر برای بسیاری از بیماری های مزمن تاندون نشان داده شده است، و اکنون درمان خط اول محسوب می شود.

جراحی و روش های دیگر

در شرایطی که فیزیوتراپی علائم را برطرف نکرده است، پزشک ممکن است توصیه کند:

سوزن خشک. این روش شامل ایجاد سوراخ های کوچک در تاندون با یک سوزن ظریف برای تحریک عوامل دخیل در بهبود تاندون است.

درمان اولتراسونیک. این روش کم تهاجمی از یک برش کوچک برای وارد کردن دستگاه خاصی استفاده می‌کند که بافت اسکار تاندون را با امواج صوتی اولتراسونیک از بین می برد.

عمل جراحی. بسته به شدت آسیب تاندون، ممکن است به ترمیم جراحی نیاز باشد، به خصوص اگر تاندون از استخوان جدا شده باشد.

• 
  
• شیوه زندگی و درمان های خانگی
  

برای درمان تاندونیت در خانه، RICE را به خاطر بسپارید - استراحت، یخ، فشرده‌سازی و ارتفاع باشد. این درمان می تواند به سرعت بهبود و جلوگیری از مشکلات بیشتر کمک کند.

• استراحت. از فعالیت هایی که باعث افزایش درد یا تورم می شود خودداری کنید. سعی کنید با درد کار یا بازی نکنید.  اما این به معنی استراحت کامل در رختخواب نیست. می توانید فعالیت ها و ورزش های دیگری را انجام دهید که به تاندون ضربه یا فشار وارد نمی کند. شنا و ورزش در آب ممکن است به خوبی تحمل شوند.
• یخ. برای کاهش درد، اسپاسم عضلانی و تورم، چند بار در روز تا 20 دقیقه روی ناحیه آسیب دیده یخ قرار دهید. کمپرس یخ و ماساژ یخ همگی می تواند کمک کند. 
• فشرده سازی. از آنجایی که تورم می تواند با حرکت  آسیب دیده شود، ناحیه را فشار دهید تا مانع تورم شود. بند کشی فشاری بهترین است.
• ارتفاع. اگر تاندونیت زانوی شما را گرفتار کرد، برای کاهش ضربه، آن را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید.

اگرچه استراحت بخش مهمی از درمان تاندونیت است، اما عدم فعالیت طولانی مدت می تواند باعث سفتی مفاصل شود. پس از چند روز استراحت کامل به ناحیه آسیب دیده، به آرامی آن را در دامنه کامل حرکت خود حرکت دهید تا انعطاف پذیری مفصل حفظ شود.

همچنین می‌توانید داروهای بدون نسخه مانند آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin IB )، ناپروکسن سدیم (Aleve) یا استامینوفن (Tylenol) را امتحان کنید تا ناراحتی مرتبط با تاندونیت را کاهش دهید.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است در ابتدا علائم و نشانه‌ها را با پزشک خانواده خود در میان بگذارید، اما ممکن است نیاز به ارجاع به یک متخصص در رشته‌های پزشکی ورزشی یا روماتولوژی داشته باشید - درمان بیماری‌هایی که مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

آنچه می توانید انجام دهید

ممکن است بخواهید فهرستی بنویسید که شامل موارد زیر باشد:

شرح دقیق علائم

اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که داشته اید

اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی والدین یا خواهر و برادر خود

تمام داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید

سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید

در مورد تاندونیت، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟

آیا نیاز به انجام آزمایشی وجود دارد؟

چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟

من مشکلات پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

آیا لازم است فعالیت هایم را محدود کنم؟

آیا اقدامات خودمراقبتی وجود دارد که بتوانم امتحان کنم؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود ببرم؟ برای اطلاع از وضعیت من چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

در طول معاینه فیزیکی، پزشک نقاط حساس را در اطراف ناحیه آسیب دیده بررسی می کند. محل دقیق درد می تواند به تعیین اینکه آیا ناشی از مشکلات دیگری است یا خیر کمک می کند.

سوالاتی که پزشک ممکن است بپرسد عبارتند از:

کجا احساس درد می کنید؟

درد از چه زمانی شروع شد؟

آیا به طور ناگهانی شروع شد یا به تدریج رخ داد؟

چه نوع کاری انجام می دهید؟

در چه سرگرمی ها یا فعالیت های تفریحی شرکت می کنید؟

آیا درد در طول فعالیت های خاصی مانند زانو زدن یا بالا رفتن از پله ها رخ می دهد یا بدتر می شود؟

آیا اخیراً زمین خوردن یا هر نوع آسیب دیگری را تجربه کرده اید؟

چه نوع درمان هایی را در خانه امتحان کرده اید؟

آن درمان ها چه تاثیری داشتند؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟