• اندازه گیری قد، وزن و دور سر نوزاد
• گوش دادن به صداهای قلب، ریه و شکم
• معاینه اندام ها، انگشتان دست، انگشتان پا، چشم ها، گوش ها و اندام تناسلی
• واکنش به لمس یا حرکت
• معاینه علائم بثورات، حوادث یا سایر علائم یا آلرژی
•  

تست های آزمایشگاهی، اشعه ایکس و سایر آزمایش‌های تشخیصی معمولاً مورد نیاز نیستند، اما در موارد نامشخص به حذف سایر شرایط به عنوان علل احتمالی کمک می‌کنند.

 

 

رفتار

هدف اصلی این است که کودک را با مداخلات مختلف آرام و اطمینان حاصل کنند که والدین از حمایت لازم  برای مقابله برخوردار هستند.

 

 

استراتژی های آرامش بخش

ممکن است داشتن یک برنامه، فهرستی از استراتژی های آرامش بخش که می توانید امتحان کنید، مفید باشد. ممکن است نیاز به آزمایش داشته باشید. برخی ممکن است بهتر باشند و برخی ممکن است یک بار کار کنند اما در زمان دیگر نه. استراتژی های تسکین دهنده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• استفاده از پستانک
• بردن نوزاد به ماشین سواری یا پیاده روی با کالسکه
• راه رفتن با کودک یا تکان دادن او
• قنداق نوزاد در پتو 
• بردن نوزاد به حمام آب گرم 
• مالش شکم نوزاد یا قرار دادن کودک روی شکم برای مالش پشت
• پخش صدای ضربان قلب یا صداهای آرام و آرام بخش
• ایجاد صدا با راه اندازی جاروبرقی یا خشک کن لباس در اتاق مجاور
• کاهش نور و محدود کردن سایر حرکتات بصری
•  

شیوه های تغذیه

تغییر در شیوه های تغذیه نیز ممکن است کمی تسکین دهد. به کودکتان در حالت عمودی با شیشه شیر بدهید و کمک کنید بعد از شیر دادن مرتب آروغ بزند. استفاده از یک بطری خمیده به تغذیه عمودی کمک می کند و یک بطری کیسه ای جمع شونده می تواند جذب هوا را کاهش دهد.

 

 

تغییرات آزمایشی در رژیم غذایی

اگر شیوه‌های تسکین‌دهنده یا تغذیه، گریه یا تحریک‌پذیری را کاهش نمی‌دهند، پزشک ممکن است آزمایش کوتاه‌مدت تغییرات رژیم غذایی را توصیه کند. با این حال، اگر کودک آلرژی غذایی داشته باشد، احتمالاً علائم و نشانه های دیگری مانند بثورات پوستی، خس خس سینه، استفراغ یا اسهال وجود دارد. تغییرات رژیم غذایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• فرمول تغییر می کند. اگر نوزاد خود را با  شیر خشک تغذیه می‌کنید، پزشک ممکن است آزمایش یک هفته‌ای یک فرمول هیدرولیز گسترده (Similac، Alimentum، Nutramigen Pregestimil و ...) را پیشنهاد کند که دارای پروتئین‌هایی است که به اندازه‌های کوچک‌تر تجزیه می‌شوند.
• رژیم غذایی مادر. اگر در دوران شیردهی هستید، ممکن است رژیم غذایی بدون آلرژن های رایج غذایی مانند لبنیات، تخم مرغ، آجیل و گندم را امتحان کنید. همچنین ممکن است سعی کنید غذاهای بالقوه تحریک کننده مانند کلم، پیاز یا نوشیدنی های کافئین دار را حذف کنید.
•  

خودمراقبتی والدین

مراقبت از نوزادی که کولیک دارد حتی برای والدین باتجربه می تواند خسته کننده و استرس زا باشد. استراتژی‌های زیر می‌توانند در مراقبت از خود و دریافت حمایت مورد نیاز کمک کنند:

 

• استراحت کنید. با همسر یا شریک زندگی خود به نوبت رفتار کنید یا از یک دوست بخواهید مدتی مسئولیت را به عهده بگیرد. در صورت امکان به خود فرصت دهید تا از خانه خارج شوید.
• از گهواره برای استراحت های کوتاه استفاده کنید. اگر لازم است خود را کنترل کنید یا اعصاب خود را آرام کنید، در هنگام گریه کردن، برای مدتی کودک را در گهواره قرار دهید.
• احساسات خود را بیان کنید. طبیعی است که والدین در این شرایط احساس درماندگی، افسردگی، گناه یا عصبانیت کنند. احساسات خود را با اعضای خانواده، دوستان و پزشک فرزندتان در میان بگذارید.
• خودتان را قضاوت نکنید. موفقیت خود را به عنوان والدین با میزان گریه نوزادتان اندازه نگیرید. کولیک نتیجه بد سرپرستی نیست و گریه تسلی‌ناپذیر نشانه طرد کودک نیست.
• مراقب سلامتی خود باشید. غذاهای سالم بخورید. زمانی را برای ورزش، مانند پیاده روی سریع روزانه اختصاص دهید. اگر می توانید، زمانی که کودک می خوابد بخوابید - حتی در طول روز. 
• به یاد داشته باشید که موقتی است. اپیزودهای کولیک اغلب بعد از 3 تا 4 ماهگی بهبود می یابند.
• یک طرح نجات داشته باشید. در صورت امکان با یکی از دوستان یا خویشاوندان خود برنامه‌ای بچینید تا در مواقعی که دچار استرس شدید وارد عمل شوید. در صورت لزوم، با پزشک خود، برای حمایت بیشتر تماس بگیرید.
•  

درمان های بالقوه آینده

یکی از عواملی که ممکن است به کولیک کمک کند، عدم تعادل باکتری های مفید در دستگاه گوارش نوزاد است. یکی از درمان های تحت بررسی استفاده از باکتری های خوب (پروبیوتیک ها) برای ایجاد تعادل باکتریایی مناسب برای بهبود سلامت کلی گوارش است.

برخی از مطالعات کاهش زمان گریه نوزادان مبتلا به قولنج با باکتری به نام لاکتوباسیلوس رویتری را نشان داده است. مطالعات با گروه های کوچک انجام شده است و نتایج تا حدودی مختلط بوده است. اکثر متخصصان موافق هستند که در حال حاضر شواهد کافی برای حمایت از استفاده از پروبیوتیک ها برای درمان قولنج وجود ندارد.

 

طب جایگزین

چندین مطالعه کوچک فواید یا نتایج متفاوتی را برای درمان های جایگزین نشان داده اند. با این حال، شواهد کافی برای قضاوت در مورد منافع احتمالی نسبت به خطرات وجود ندارد. راه حل های جایگزین تحت بررسی عبارتند از:

 

• دمنوش های گیاهی
• داروهای گیاهی مانند روغن رازیانه
• آب قند
• ماساژ درمانی
• دستکاری کایروپراکتیک
• طب سوزنی
•  

خطرات شناخته شده شامل موارد زیر است:

 

• استفاده منظم از دمنوش‌های گیاهی یا سایر فرآورده‌های مایع ممکن است منجر به کاهش مصرف شیر یا کاهش سطح سدیم در خون نوزاد شود.
• فقدان مقررات محصول ممکن است منجر به آلودگی، مواد تشکیل دهنده بدون برچسب یا دوزهای متناقض در داروهای گیاهی شود.
• برخی از داروهای هومیوپاتی حاوی مقادیر کمی از مواد بالقوه سمی هستند.

قبل از استفاده از داروهای جایگزین برای درمان کولیک نوزاد خود، با پزشک صحبت کنید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

هنگامی که نوزاد خود را نزد پزشک می برید، بهتر است برای قرار ملاقات خود آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود، اطلاعات زیر را یادداشت کنید:

 

• زمان و مدت گریه
• سن نوزاد زمانی که الگوی گریه طولانی و مکرر شروع شد
• مشاهدات در مورد رفتار کودک یا سایر عوامل قبل، در طول یا بعد از گریه
• برنامه تغذیه و خواب کودک 
• استراتژی هایی که برای آرام کردن فرزندتان استفاده کرده اید
• افرادی که در مراقبت از نوزاد نقش دارند، مانند والدین دیگر، پدربزرگ و مادربزرگ، پرستار کودک یا متخصصان مرکز مراقبت از کودک

هر سوال دیگری که در مورد سلامت یا رشد کودک خود دارید را یادداشت کنید. در طول قرار ملاقات خود، از پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش می آید، دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک کودک به احتمال زیاد تعدادی از سوالات را می پرسد، مانند:

 

• آیا می توانید یک قسمت معمولی گریه را توصیف کنید؟
• صدای گریه کودک چگونه است؟
• آیا بدن کودک دچار تنش می شود؟
• اپیزودها چه زمانی رخ می دهند؟ آن ها چقدر دوام می آورند؟ چند بار در هفته؟
• برای آرام کردن کودکتان چه کارهایی انجام می دهید؟ آن چیزها چقدر خوب کار می کنند؟
• آیا کودک با غذا خوردن مشکلی ندارد؟
• آیا گریه بلافاصله بعد از خوردن غذا اتفاق می افتد؟
• به کودکتان چه غذای می دهید و چند وقت یکبار؟
• کودک چند وقت یکبار و چقدر استفراغ می کند؟
• کودک در یک زمان چقدر می خوابد؟ آیا اخیراً تغییراتی در الگوهای خواب ایجاد شده است؟
• آیا به نظر می رسد که کودک در طول این دوره ها مشکل تنفسی داشته باشد؟
• وقتی کودکتان گریه می کند چگونه کنار می آیید؟ بقیه اعضای خانواده چطور؟

پاسخ به این سوالات می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا شرایط دیگری وجود دارد که ممکن است به گریه و ناراحتی کمک کند.