هیچ آزمایش استانداردی برای اختلالات عصبی عملکردی وجود ندارد. تشخیص معمولاً شامل ارزیابی علائم موجود و رد کردن هر گونه بیماری عصبی یا پزشکی دیگر است که می تواند باعث علائم شود.

 

اختلالات عصبی عملکردی بر اساس آنچه که وجود دارد، مانند الگوهای خاص علائم و نشانه ها، و نه فقط بر اساس آنچه که وجود ندارد، مانند فقدان تغییرات ساختاری در MRI یا ناهنجاری در EEG، تشخیص داده می شود.

 

آزمایش و تشخیص معمولاً شامل یک متخصص مغز و اعصاب است، اما ممکن است شامل یک روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان باشد. پزشک  ممکن است از هر یک از این اصطلاحات استفاده کند: اختلالات عصبی عملکردی (FNDs)، اختلال علائم عصبی عملکردی یا اختلال تبدیلی.

 

یکی از مزایای استفاده از اصطلاح "اختلالات عصبی عملکردی" این است که می توان از آن برای مشخص کردن نوع علائم عصبی عملکردی استفاده کرد. به عنوان مثال، اگر علائم  شامل مشکلات راه رفتن باشد، پزشک ممکن است به اختلال عملکردی راه رفتن یا ضعف عملکردی اشاره کند.

 

 

ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

معاینه بدنی. پزشک شما را معاینه می کند و سوالات عمیقی در مورد سلامتی و علائم و نشانه ها می‌پرسد. برخی آزمایشات ممکن است اختلالات پزشکی یا بیماری عصبی را به عنوان علت علائم  از بین ببرد. اینکه چه آزمایش هایی انجام می دهید بستگی به علائم و نشانه ها دارد.

 

معاینه روانپزشکی. در صورت لزوم، متخصص مغز و اعصاب  ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد. او درباره افکار، احساسات و رفتار شما سؤالاتی می پرسد و علائم  را مورد بحث قرار می‌دهد. با اجازه شما، اطلاعات اعضای خانواده یا دیگران ممکن است مفید باشد.

 

معیارهای تشخیصی در DSM-5. پزشک ممکن است علائم را با معیارهای تشخیص در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی منتشر شده است، مقایسه کند.

 

 

DSM-5 این معیارها را برای اختلال تبدیلی (اختلال علائم عصبی عملکردی) فهرست می کند:

 

یک یا چند علامت که بر حرکت بدن یا حواس تأثیر می گذارد.

 

علائم را نمی توان با یک بیماری عصبی یا دیگر بیماری یا اختلال سلامت روانی دیگر توضیح داد.

 

علائم باعث ناراحتی یا مشکلات قابل توجهی در زمینه های اجتماعی، کاری و... می شود، یا به اندازه ای قابل توجه هستند که ارزیابی پزشکی توصیه می شود.

رفتار

درمان به نوع اختلال عصبی عملکردی و علائم و نشانه‌های خاص شما بستگی دارد. برای برخی افراد، یک رویکرد تیمی چندتخصصی لازم است که شامل یک متخصص مغز و اعصاب، روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان، گفتار، فیزیوتراپی و کاردرمانی، یا دیگران ممکن است مناسب باشند.

 

 

 

یادگیری در مورد اختلالات عصبی عملکردی

 

درک اینکه اختلالات عصبی عملکردی چیست، اینکه علائم واقعی هستند و امکان بهبود وجود دارد می تواند در انتخاب درمان و بهبودی کمک کند. علائم ممکن است پس از توضیح شرایط و اطمینان از پزشکتان مبنی بر اینکه علائم ناشی از یک مشکل اساسی عصبی یا پزشکی جدی نیست، بهتر شوند.

 

 

برای برخی افراد، آموزش و اطمینان از اینکه مشکل پزشکی جدی ندارند موثرترین درمان است. برای دیگران، درمان های اضافی ممکن است مفید باشد. مشارکت دادن عزیزان می تواند مفید باشد تا آنها بتوانند شما را درک  و حمایت کنند.

 

 

 

درمان اختلالات پزشکی

 

تیم پزشکی  درمان هر بیماری پزشکی یا عصبی را که ممکن است عاملی برای علائم  باشد ارائه می دهد.

 

 

 

درمان ها

 

بسته به نیاز، درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

 

فیزیوتراپی یا کاردرمانی. کار با یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر ممکن است علائم حرکتی را بهبود بخشد و از عوارض جلوگیری کند. به عنوان مثال، اگر فلج یا از دست دادن تحرک داشته باشید، حرکت منظم بازوها یا پاها ممکن است از سفتی و ضعف عضلانی جلوگیری کند. افزایش تدریجی ورزش ممکن است توانایی شما را برای عملکرد بهبود بخشد.

 

گفتار درمانی. اگر علائم شامل مشکلات گفتار یا بلع است، کار با یک گفتاردرمانگر (آسیب شناس گفتار زبان) ممکن است کمک کننده باشد.

 

تکنیک های کاهش استرس یا حواس پرتی. تکنیک های کاهش استرس می تواند شامل روش هایی مانند آرام سازی پیشرونده عضلانی، تمرینات تنفسی، فعالیت بدنی و ورزش باشد. تکنیک های حواس پرتی می‌تواند شامل موسیقی، صحبت با فرد دیگر یا تغییر عمدی راه رفتن یا حرکت باشد.

 

 

 

گزینه های سلامت روان

 

 گزینه های درمانی روانپزشکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

درمان شناختی رفتاری (CBT). یک نوع روان درمانی، CBT کمک می کند تا از تفکر نادرست یا منفی آگاه شوید تا بتوانید موقعیت ها را واضح تر ببینید و به روشی موثرتر به آنها پاسخ دهید. CBT همچنین می تواند کمک کند تا یاد بگیرید چگونه موقعیت ها و علائم استرس زا زندگی را بهتر مدیریت کنید. اگر علائم  شامل تشنج های غیرصرعی باشد، این ممکن است به ویژه مفید باشد. در صورت داشتن مشکلات بین فردی یا سابقه تروما یا سوء استفاده، سایر انواع روان درمانی ممکن است مفید باشد.

 

درمان سایر شرایط سلامت روان اضطراب، افسردگی یا سایر اختلالات سلامت روان می تواند علائم اختلالات عصبی عملکردی را بدتر کند. درمان شرایط سلامت روان همراه با اختلالات عصبی عملکردی می‌تواند به بهبودی کمک کند.

 

هیپنوتیزم. هنگامی که توسط یک متخصص آموزش دیده که با اختلالات عصبی عملکردی آشنا است، انجام شود، افرادی که در طول هیپنوتیزم از پیشنهادات استقبال می کنند، ممکن است در صورت داشتن علائم یک اختلال عصبی عملکردی که شامل از دست دادن احساسات یا مشکلات گفتاری باشد، سود ببرند.

 

 

 

داروها

 

داروها برای اختلالات عصبی عملکردی مؤثر نیستند و هیچ دارویی توسط سازمان غذا و دارو به طور خاص به عنوان درمان تأیید نشده است. با این حال، اگر افسردگی یا سایر اختلالات خلقی نیز دارید، یا درد یا بی خوابی دارید، داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی ممکن است مفید باشند.

 

 

 

پیگیری منظم

 

 

پیگیری منظم با تیم پزشکی برای نظارت بر بهبودی  و ایجاد تغییرات در برنامه درمانی در صورت لزوم مهم است.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

می توانید با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید. او ممکن است شما را به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد. در صورت امکان، ممکن است یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعات را به خاطر بسپارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک خود، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• هر گونه علائمی که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل قرار ملاقات  نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات کلیدی شخصی، خانوادگی و اجتماعی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی
• تمام داروها، ویتامین‌ها، گیاهان دارویی یا سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دوزها
•  
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تا بهترین استفاده را از زمان با هم داشته باشید.
•  

برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم یا وضعیت من می شود؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• چه مدت باید تحت درمان قرار بگیرم؟
• برای کاهش خطر عود علائمم چه کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• در صورت نیاز به مصرف دارو، عوارض جانبی اصلی چیست؟
• آیا برای داروی عمومی که تجویز می کنید جایگزین  وجود دارد؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟
• چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سؤالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سوالاتی خواهد پرسید. آماده پاسخگویی به آن‌ها باشید. ممکن است بپرسد:

 

• علائم شما چیست؟
• اولین بار چه زمانی متوجه این علائم شدید؟
• علائم  در طول زمان چگونه تغییر کرده است؟
• علائم  چگونه بر عملکرد شما تاثیر می گذارد؟
• فکر می کنید چه چیزی ممکن است باعث علائم  شود؟
• آیا با هر گونه شرایط پزشکی یا مشکلات سلامت روان دیگری تشخیص داده شده اید؟
•  

مطالب مرتبط