پزشک ممکن است از آزمایش‌ها، ابزارها و روش‌های زیر برای تشخیص جداشدگی شبکیه استفاده کند:

 

معاینه شبکیه. پزشک ممکن است از ابزاری با نور روشن و لنزهای مخصوص برای معاینه پشت چشم از جمله شبکیه استفاده کند. این نوع دستگاه نمای بسیار دقیقی از کل چشم ارائه می دهد و به پزشک اجازه می دهد تا هرگونه سوراخ، پارگی یا جدا شدن شبکیه را ببیند.

 

تصویربرداری اولتراسوند. اگر خونریزی در چشم اتفاق افتاده باشد که دیدن شبکیه را دشوار می کند، پزشک ممکن است از این آزمایش استفاده کند.

 

احتمالاً هر دو چشم را معاینه می‌کند، حتی اگر فقط در یک چشم علائم داشته باشید. اگر پارگی در این معاینه شناسایی نشد، پزشک ممکن است از شما بخواهد که ظرف چند هفته برگردید تا تأیید کند که در نتیجه همان جداسازی زجاجیه دچار پارگی تاخیری نشده است. همچنین، اگر علائم جدیدی را تجربه کردید، مهم است که فوراً به پزشک خود مراجعه کنید.

 

 

رفتار

جراحی تقریباً همیشه برای ترمیم پارگی، سوراخ یا جداشدگی شبکیه استفاده می شود. تکنیک های مختلفی در دسترس است. از چشم پزشک خود در مورد خطرات و مزایای گزینه های درمانی خود بپرسید. با هم می توانید تعیین کنید که کدام روش یا ترکیبی از روش ها برای شما بهترین است.

 

 

پارگی شبکیه

هنگامی که پارگی یا سوراخ شبکیه هنوز به جدا شدن پیشرفت نکرده است، جراح چشم ممکن است یکی از روش های زیر را برای جلوگیری از جداشدگی شبکیه و حفظ بینایی پیشنهاد کند.

 

• جراحی لیزری (ﻓﺘﻮﻛﻮآﮔﻮﻻﺳﻴﻮن). جراح یک پرتو لیزر را از طریق مردمک به داخل چشم هدایت می کند. لیزر باعث سوختگی در اطراف پارگی شبکیه می شود و اسکار ایجاد می کند که معمولاً شبکیه را به بافت زیرین "جوش می دهد".
• انجماد (کرایوپکسی). پس از دادن بی حسی موضعی برای بی حس کردن چشم، جراح یک پروب انجماد را روی سطح خارجی چشم مستقیماً روی اشک قرار می دهد. یخ زدن باعث ایجاد اسکار می‌شود که به محکم شدن شبکیه روی دیواره چشم کمک می کند.

هر دوی این روش ها به صورت سرپایی انجام می شود. پس از عمل، احتمالاً توصیه می‌شود که از فعالیت‌هایی که ممکن است چشم را آزار دهند - مانند دویدن - برای چند هفته یا بیشتر اجتناب کنید.

 

جداشدگی شبکیه

اگر شبکیه چشم جدا شده باشد، برای ترمیم آن به جراحی نیاز خواهید داشت، ترجیحاً ظرف چند روز پس از تشخیص. نوع جراحی که جراح توصیه می کند به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله شدت جدا شدن.

• تزریق هوا یا گاز به چشم. در این روش که رتینوپکسی پنوماتیک (RET-ih-no-pek-see) نامیده می شود، جراح حباب هوا یا گاز را به قسمت مرکزی چشم (حفره زجاجیه) تزریق می کند. اگر به درستی قرار گیرد، حباب ناحیه شبکیه حاوی سوراخ را به دیواره چشم فشار می دهد و جریان مایع را به فضای پشت شبکیه متوقف می کند. پزشک همچنین از کرایوپکسی در طول عمل برای ترمیم شکستگی شبکیه استفاده می کند.

  مایعی که در زیر شبکیه جمع شده است خود به خود جذب می شود و شبکیه می تواند به دیواره چشم بچسبد. ممکن است لازم باشد سر خود را تا چند روز در یک موقعیت خاص نگه دارید تا حباب را در موقعیت مناسب نگه دارید. حباب در نهایت خود به خود دوباره جذب می شود.

• فرورفتگی سطح چشم. این روش که کمانش اسکلرال (SKLAIR-ul) نامیده می شود، شامل دوختن (بخیه زدن) تکه ای از مواد سیلیکونی توسط جراح به سفیدی چشم (صلبیه) در ناحیه آسیب دیده می شود. این روش دیواره چشم را فرو رفته می‌کند و مقداری از نیروی ناشی از کشیدن زجاجیه روی شبکیه را کاهش می‌دهد.

  اگر چندین پارگی یا سوراخ یا پارگی گسترده دارید، جراح ممکن است یک سگک اسکلرال ایجاد کند که مانند یک کمربند کل چشم را احاطه کرده است. سگک به گونه ای قرار می گیرد که دید را مسدود نمی کند و معمولاً به طور دائم در جای خود باقی می ماند.

• تخلیه و جایگزینی مایع چشم. در این روش که ویترکتومی (vih-TREK-tuh-me) نامیده می شود، جراح زجاجیه را به همراه هر بافتی که روی شبکیه را می کشد، برمی دارد. سپس هوا، گاز یا روغن سیلیکون به فضای زجاجیه تزریق می شود تا به صاف شدن شبکیه کمک کند.

  در نهایت هوا، گاز یا مایع جذب می شود و فضای زجاجیه دوباره با مایع بدن پر می شود. اگر از روغن سیلیکون استفاده شده باشد، ممکن است ماه‌ها بعد با جراحی برداشته شود.

  ویترکتومی ممکن است با روش کمانش اسکلرال ترکیب شود.

بعد از جراحی ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بینایی بهبود یابد. ممکن است برای درمان موفقیت آمیز به جراحی دوم نیاز داشته باشید. برخی از افراد هرگز تمام بینایی از دست رفته خود را بازیابی نمی‌کنند.

 

مقابله و حمایت

جداشدگی شبکیه ممکن است باعث از دست دادن بینایی شود. بسته به درجه از دست دادن بینایی، ممکن است سبک زندگی به طور قابل توجهی تغییر کند.

 

وقتی یاد می گیرید با بینایی ضعیف زندگی کنید، ممکن است ایده های زیر مفید باشد:

 

• عینک بگیرید. دید خود را با عینک هایی که به طور خاص برای چشمان شما طراحی شده اند بهینه کنید. برای محافظت از چشم بهتر است لنزهای ایمنی درخواست کنید.
• خانه خود را روشن کنید. برای مطالعه و سایر فعالیت ها نور مناسبی در خانه خود داشته باشید.
• خانه خود را ایمن تر کنید. فرش های لیز را حذف کنید و نوار رنگی را روی لبه های پله ها قرار دهید. نصب چراغ های فعال حرکتی را در نظر بگیرید.
• از دیگران کمک بگیرید. به دوستان و اعضای خانواده در مورد مشکلات بینایی خود بگویید تا بتوانند به شما کمک کنند.
• از تکنولوژی کمک بگیرید. کتاب‌های دیجیتالی سخنگو و صفحه‌خوان‌های رایانه می‌توانند به خواندن کمک کنند، و سایر فناوری‌های جدید همچنان در حال پیشرفت هستند.
• حمل و نقل را بررسی کنید. ون‌ها و تاکسی ها یا وسایل حمل و نقل عمومی موجود در منطقه شما برای افراد دارای اختلال بینایی را بررسی کنید.
• با دیگرانی که بینایی ضعیفی دارند صحبت کنید. از شبکه های آنلاین، گروه های پشتیبانی و منابع برای ارتباط با افراد دارای اختلال بینایی استفاده کنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، از قبل بپرسید که آیا لازم است کاری انجام دهید.
• علائمی را که تجربه می‌کنید فهرست کنید، از جمله علائمی که به نظر می‌رسد با دلیلی که برای آن قرار ملاقات گذاشته‌اید ارتباطی ندارد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده و تغییرات اخیر زندگی را فهرست کنید.
• تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی را که مصرف می‌کنید، از جمله دوزها فهرست کنید.
• از یکی از اعضای خانواده یا دوست خود بخواهید که با شما بیاید. ممکن است بخواهید از کسی بپرسید که می تواند را به خانه برساند یا این شخص می تواند اطلاعات پزشک یا سایر کارکنان کلینیک را در طول ملاقات بنویسد.
• سوالاتی را که باید از پزشک خود بپرسید فهرست کنید.
•  

برای جداشدگی شبکیه، برخی از سوالات اساسی عبارتند از:

 

• محتمل ترین علت علائم چیست؟
• سایر علل احتمالی علائم چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا آنها نیاز به آمادگی خاصی دارند؟
• آیا وضعیت من به احتمال زیاد موقتی است یا ادامه دارد؟
• گزینه های درمانی من چیست و کدام را توصیه می کنید؟
• جایگزین های اولین درمانی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من یک بیماری دیگر دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا لازم است فعالیت هایم را  محدود کنم؟
• آیا باید به متخصص دیگری مراجعه کنم؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
• چه چیزی تعیین می کند که باید برای ویزیت بعدی برنامه ریزی کنم؟
• اگر نیاز به جراحی داشته باشم، بهبودی چقدر طول می کشد؟
• آیا بعد از جراحی می توانم سفر کنم؟ آیا سفر با هواپیما امن خواهد بود؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، مانند:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را شروع کردید؟
• آیا همیشه علائم خود را دارید یا می آیند و می روند؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا علائمی در چشم دیگر خود داشته اید؟
• آیا تا به حال آسیب چشمی داشته اید؟
• آیا تا به حال التهاب چشم را تجربه کرده اید؟
• آیا تا به حال جراحی چشم انجام داده اید؟
• آیا شرایط پزشکی دیگری مانند دیابت دارید؟
•