اگر علائم سیستیت دارید، در اسرع وقت با پزشک خود صحبت کنید. علاوه بر بحث در مورد علائم و نشانه ها و سابقه پزشکی، آزمایشات مورد نیاز را می توان انجام داد، مانند:

• تجزیه و تحلیل ادرار. برای عفونت مثانه مشکوک، پزشک ممکن است نمونه ادرار بخواهد تا مشخص کند آیا باکتری، خون یا چرک در ادرار وجود دارد یا خیر. در این صورت، او ممکن است درخواست کشت باکتریایی ادرار کند.

• سیستوسکوپی. در طول این آزمایش، پزشک یک سیستوسکوپ - یک لوله نازک با نور و دوربین متصل - را از طریق مجرای ادرار به مثانه وارد می کند تا دستگاه ادراری را از نظر علائم بیماری مشاهده کند.

  با استفاده از سیستوسکوپ، پزشک همچنین می تواند نمونه کوچکی از بافت (بیوپسی) را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی بردارد. اما اگر این اولین باری است که علائم یا علائم سیستیت را دارید، به احتمال زیاد این آزمایش مورد نیاز نخواهد بود.

• تصویربرداری. آزمایش تصویربرداری معمولاً مورد نیاز نیست، اما در برخی موارد - به ویژه زمانی که هیچ شواهدی از عفونت یافت نشد - تصویربرداری ممکن است مفید باشد. به عنوان مثال، اشعه ایکس یا سونوگرافی ممکن است به پزشک کمک کند تا سایر علل بالقوه التهاب مثانه، مانند تومور یا ناهنجاری ساختاری را کشف کند.

رفتار

سیستیت ناشی از عفونت باکتریایی به طور کلی با آنتی بیوتیک درمان می شود. درمان سیستیت غیر عفونی به علت اصلی آن بستگی دارد.

 

 

درمان سیستیت باکتریایی

 

آنتی بیوتیک ها اولین خط درمان سیستیت ناشی از باکتری هستند. اینکه کدام داروها و برای چه مدت استفاده می شوند به سلامت کلی و باکتری های موجود در ادرار بستگی دارد.

 

برای اولین بار. علائم اغلب طی یک روز یا بیشتر پس از درمان آنتی بیوتیکی به طور قابل توجهی بهبود می‌یابند. با این حال، بسته به شدت عفونت، احتمالاً به مدت سه روز تا یک هفته نیاز به مصرف آنتی بیوتیک دارید.

مهم نیست که طول درمان چقدر باشد، کل دوره آنتی بیوتیک تجویز شده توسط پزشک را مصرف کنید تا مطمئن شوید که عفونت کاملاً از بین رفته است.

• تکرار عفونت. اگر عفونت ادراری مکرر دارید، پزشک ممکن است درمان طولانی‌تری با آنتی‌بیوتیک را توصیه کند یا شما را به یک دکتر متخصص در اختلالات دستگاه ادراری (اورولوژیست یا نفرولوژیست) برای ارزیابی ارجاع دهد تا ببیند آیا ناهنجاری‌های اورولوژی ممکن است باعث عفونت شوند. برای برخی از زنان، مصرف یک دوز آنتی بیوتیک پس از مقاربت جنسی ممکن است مفید باشد.
• عفونت بیمارستانی.  عفونت های مثانه اکتسابی بیمارستانی می تواند یک چالش برای درمان باشد زیرا باکتری های موجود در بیمارستان ها اغلب به انواع رایج آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای درمان عفونت های مثانه اکتسابی از جامعه مقاوم هستند. به همین دلیل، ممکن است به انواع مختلف آنتی بیوتیک ها و رویکردهای درمانی متفاوتی نیاز باشد.

زنان یائسه ممکن است به خصوص در معرض سیستیت باشند. به عنوان بخشی از درمان، پزشک ممکن است کرم استروژن واژینال را توصیه کند - اگر می توانید از این دارو بدون افزایش خطر سایر مشکلات سلامتی استفاده کنید.

 

 

درمان سیستیت بینابینی

در مورد سیستیت بینابینی، علت التهاب نامشخص است، بنابراین هیچ درمان واحدی وجود ندارد که برای هر مورد بهترین نتیجه را داشته باشد. درمان های مورد استفاده برای کاهش علائم و نشانه های سیستیت بینابینی عبارتند از:

 

داروهایی که به صورت خوراکی مصرف می شوند یا مستقیماً وارد مثانه می شوند.

 

روش هایی که مثانه را برای بهبود علائم دستکاری می کنند، مانند کشش مثانه با آب یا گاز (اتساع مثانه) یا جراحی.

 

تحریک عصبی، که از پالس های الکتریکی خفیف برای تسکین درد لگن و در برخی موارد، کاهش تکرر ادرار استفاده می کند.

 

درمان سایر اشکال سیستیت غیر عفونی

اگر به برخی از مواد شیمیایی موجود در محصولاتی مانند حمام حباب یا اسپرم کش ها حساس هستید، اجتناب از این محصولات ممکن است به کاهش علائم و جلوگیری از دوره های بعدی سیستیت کمک کند.

 

درمان سیستیت که به عنوان عارضه شیمی درمانی یا پرتودرمانی ایجاد می شود، بر مدیریت درد، معمولاً با داروها، و هیدراتاسیون برای خارج کردن محرک های مثانه متمرکز است.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

سیستیت می تواند دردناک باشد، اما می توانید اقداماتی را برای کاهش ناراحتی خود انجام دهید:

 

از پد حرارتی استفاده کنید. یک پد حرارتی که در قسمت پایین شکم قرار می‌گیرد، می‌تواند فشار وارد کند یا درد مثانه را تسکین دهد و احتمالاً آن را به حداقل می‌رساند.

• هیدراته بمانید. مایعات زیادی بنوشید تا هیدراته بمانید. از قهوه، نوشابه های حاوی کافئین و آب مرکبات - و همچنین غذاهای تند - تا زمانی که عفونت برطرف شود خودداری کنید. این موارد می‌توانند مثانه را تحریک کرده و نیاز مکرر یا فوری به ادرار را تشدید کنند.
• حمام سیتز (حمام نشیمن)بگیرید. به مدت 15 تا 20 دقیقه در یک وان آب گرم (حمام سیتز) بنشینید تا به تسکین درد یا ناراحتی کمک کنید.

برای عفونت های مکرر مثانه، با پزشک خود برای ایجاد یک استراتژی برای کاهش عود و ناراحتی که سیستیت می تواند ایجاد کند، همکاری کنید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائم مشترک سیستیت دارید، از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. پس از ارزیابی اولیه، ممکن است به پزشک متخصص در اختلالات دستگاه ادراری (اورولوژیست یا نفرولوژیست) ارجاع داده شوید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات:

 

• از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند جمع آوری نمونه ادرار.
• علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که به نظر غیرمرتبط با سیستیت هستند.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات به خاطر سپردن همه چیزهایی که پزشک می‌گوید ممکن است سخت باشد و یکی از اقوام یا دوستان ممکن است چیزی را بشنود که شما فراموش کرده اید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

برای سیستیت، سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• محتمل ترین علت علائم و نشانه های من چیست؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• آیا برای تایید تشخیص به آزمایش نیاز دارم؟
• به نظر شما چه عواملی ممکن است در ایجاد سیستیت من نقش داشته باشد؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• اگر اولین درمان جواب نداد، بعد چه چیزی را توصیه می کنید؟
• آیا در معرض خطر عوارض ناشی از این وضعیت هستم؟
• خطر تکرار این مشکل چیست؟
• چه اقداماتی می توانم انجام دهم تا خطر عود را کاهش دهم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که آماده کرده اید، از پرسیدن سؤالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• اولین بار چه زمانی متوجه نشانه های خود شدید؟
• آیا در گذشته برای عفونت مثانه یا کلیه تحت درمان قرار گرفته اید؟

• شدت ناراحتی چقدر است؟

•  

  آیا علائم با ادرار کردن برطرف می شود؟

   

  آیا کمردرد دارید؟

   

  آیا تب داشته اید؟

   

  آیا متوجه ترشحات واژن یا خون در ادرار خود شده اید؟

   

  آیا از نظر جنسی فعال هستید؟

   

  آیا از پیشگیری از بارداری استفاده می کنید؟ چه نوعی؟

•  

  آیا برای شرایط پزشکی دیگری تحت درمان هستید؟

   

  آیا تا به حال از کاتتر استفاده کرده اید؟

   

  در حال حاضر چه داروهایی از جمله داروهای بدون نسخه و نسخه ای و همچنین ویتامین ها و مکمل ها مصرف می کنید؟

•