رابدومیوسارکوم (RMS) نوع نادری از سرطان است که در بافت نرم - به ویژه بافت عضلانی اسکلتی یا گاهی اوقات اندام های توخالی مانند مثانه یا رحم شکل می گیرد. RMS ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما اغلب کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

 

 

اگرچه RMS می تواند در هر نقطه ای از بدن ایجاد شود، اما به احتمال زیاد در نواحی زیر شروع می شود:

 

ناحیه سر و گردن

 

دستگاه ادراری، مانند مثانه

 

دستگاه تناسلی مانند واژن، رحم و بیضه ها

 

بازوها و پاها

 

 

چشم انداز (پیش آگهی) و تصمیمات درمانی به نوع رابدومیوسارکوم، محل شروع آن، اندازه تومور و اینکه آیا سرطان گسترش یافته است یا نه بستگی دارد. درمان معمولاً با ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی است.

 

پیشرفت های عمده در درمان رابدومیوسارکوم به طور قابل توجهی نتایج را بهبود بخشیده است. پس از اتمام درمان، افراد نیاز به نظارت مادام العمر برای اثرات دیررس احتمالی شیمی درمانی و پرتودرمانی شدید دارند.

 

علائم

علائم و نشانه های رابدومیوسارکوم بستگی به محل قرارگیری سرطان دارد.

 

برای مثال، اگر سرطان در ناحیه سر یا گردن باشد، علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

سردرد

 

برآمدگی یا تورم چشم

 

خونریزی در بینی، گلو یا گوش

 

 

اگر سرطان در دستگاه ادراری یا دستگاه تناسلی باشد، علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

مشکل در ادرار کردن و وجود خون در ادرار

 

مشکل در حرکات روده

 

توده یا خونریزی در واژن یا رکتوم

 

 

اگر سرطان در بازوها یا پاها باشد، علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

تورم یا توده در بازو یا پا

 

درد در ناحیه آسیب دیده، اگرچه گاهی اوقات هیچ دردی وجود ندارد

 

 

علل

 

مشخص نیست که چه چیزی باعث رابدومیوسارکوم می شود.

پزشکان می‌دانند که رابدومیوسارکوم زمانی شروع می‌شود که یک سلول تغییری در DNA خود ایجاد می‌کند. DNA حاوی اطلاعاتی است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات به سلول‌ها می‌گوید که به سرعت تکثیر می‌شود و زمانی که سلول‌های سالم به طور معمول می‌میرند، به زندگی ادامه دهند. نتیجه یک توده از سلول های غیر طبیعی است که می تواند به بافت سالم بدن حمله کند و آن را از بین ببرد. سلول های غیر طبیعی می توانند جدا شوند و در سراسر بدن پخش شوند (متاستاز).

 

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر رابدومیوسارکوم را افزایش دهند عبارتند از:

 

• سابقه خانوادگی سرطان. خطر ابتلا به رابدومیوسارکوم در کودکان دارای خویشاوند خونی مانند والدین یا خواهر و برادری که سرطان داشته اند، بیشتر است، به ویژه اگر سرطان در سنین پایین رخ داده باشد. اما اکثر کودکان مبتلا به رابدومیوسارکوم سابقه خانوادگی سرطان ندارند.

   

  سندرم های ژنتیکی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند. در موارد نادر، رابدومیوسارکوم با سندرم‌های ژنتیکی که از والدین به فرزندان منتقل می‌شود، از جمله نوروفیبروماتوز 1، سندرم نونان، سندرم لی-فرامنی، سندرم بکویث-ویدمن و سندرم کاستلو مرتبط است.

   

   

• عوارض

   

  عوارض رابدومیوسارکوم و درمان آن عبارتند از:

   

  سرطانی که گسترش می یابد (متاستاز می کند). رابدومیوسارکوم می تواند از جایی که شروع شده است به مناطق دیگر گسترش یابد و درمان و بهبودی را دشوارتر کند. رابدومیوسارکوم اغلب به ریه ها، غدد لنفاوی و استخوان ها گسترش می یابد.

   

  عوارض جانبی طولانی مدت درمان. درمان های تهاجمی مورد نیاز برای کنترل رابدومیوسارکوم می‌تواند عوارض جانبی قابل توجهی در کوتاه مدت و طولانی مدت ایجاد کند. تیم مراقبت های بهداشتی می تواند در مدیریت عوارض جانبی که در طول درمان رخ می دهد کمک کند و لیستی از عوارض جانبی را در اختیارتان قرار دهد که باید در سال های پس از درمان مراقب آن باشید.