یک آسیب شناس گفتار-زبان ممکن است گفتار را ارزیابی کند تا به نوع دیز آرتری کمک کند. این می تواند برای متخصص مغز و اعصاب، که به دنبال آن است، مفید باشد.

 

بعلاوه برای انجام معاینه، ممکن است آزمایشاتی را برای تشخیص شرایط تجویز کند، از جمله:

• تست های تصویربرداری تست های تصویربرداری، مانند ام آر آی یا سی تی اسکن، تصاویر دقیقی از مغز، سر و گردن ایجاد می کند که ممکن است به شناسایی علت مشکل گفتاری کمک کند.
• مطالعات مغز و اعصاب. اینها می توانند به مشخص کردن منبع علائم کمک کنند. الکتروانسفالوگرام (EEG) فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کند. الکترومیوگرام (EMG) فعالیت الکتریکی اعصاب را در حین انتقال پیام به عضلات ارزیابی می کند. مطالعات هدایت عصبی، قدرت و سرعت سیگنال‌های الکتریکی را هنگامی که از طریق اعصاب به عضلات می‌رسند، اندازه‌گیری می‌کنند.
• آزمایش خون و ادرار. اینها می توانند به تعیین اینکه آیا یک بیماری عفونی یا التهابی باعث علائم می‌شود کمک کند.
• پونکسیون کمری (تپ ستون فقرات). در این روش، پزشک یا پرستار سوزنی را در قسمت پایین کمر وارد می کند تا نمونه کوچکی از مایع مغزی نخاعی را برای تست آزمایشگاهی خارج کند. پونکسیون کمری می تواند به تشخیص بیماری های جدی، مشکلات سیستم عصبی مرکزی و سرطان های مغز یا نخاع کمک کند.
• بیوپسی مغز. اگر مشکوک به تومور مغزی باشد، پزشک ممکن است نمونه کوچکی از بافت مغز را برای آزمایش بردارد.
• تست های روانشناسی. این تست ها، مهارت های تفکر (شناختی)شما در درک گفتار، توانایی در خواندن و نوشتن و سایر مهارت ها را اندازه گیری می کند. دیزآرتری مهارت های شناختی و درک گفتار و نوشتار را تحت تاثیر قرار نمی دهد، اما یک زمینه بیماری می تواند باشد.

رفتار

درمان به علت و شدت علائم و نوع دیز آرتری که دارید بستگی دارد.

پزشک در صورت امکان علت دیزآرتری را درمان می کند که ممکن است گفتار را بهبود بخشد. اگر دیس آرتری ناشی از داروهای تجویزی است، با پزشک خود در مورد تغییر یا قطع این داروها صحبت کنید.

 

 

گفتار و زبان درمانی

ممکن است گفتار درمانی و زبان درمانی داشته باشید تا کمک کند گفتار عادی را بازیابی کنید و ارتباطات را بهبود بخشید. اهداف گفتار درمانی ممکن است شامل تنظیم سرعت گفتار، تقویت عضلات، افزایش پشتیبانی از تنفس، بهبود بیان و کمک به اعضای خانواده برای برقراری ارتباط با شما باشد.

 

اگر گفتار و زبان درمانی مؤثر نباشد، آسیب‌شناس گفتار-زبان ممکن است روش‌های ارتباطی دیگر را امتحان کند. این روش‌های ارتباطی می‌تواند شامل نشانه‌های بصری، ژست‌ها، تابلوی حروف الفبا یا فناوری مبتنی بر رایانه باشد.

 

مقابله و حمایت

اگر دیزآرتری قابل توجهی دارید که درک گفتار را دشوار می کند، این پیشنهادات ممکن است در برقراری ارتباط موثرتر کمک کند:

آهسته صحبت کنید. شنوندگان ممکن است با زمان بیشتر برای فکر کردن به آنچه می شنوند، شما را بهتر درک کنند.

• از عبارات کوچک شروع کنید. قبل از اینکه با جملات طولانی تر صحبت کنید موضوع خود را با یک کلمه یا یک عبارت کوتاه معرفی کنید.
• درک سنج. از شنوندگان بخواهید تایید کنند که می دانند چه می گویید.
• یک نسخه پشتیبان داشته باشید. نوشتن پیام می تواند مفید باشد. پیام‌ها را روی تلفن همراه یا دستگاه دستی تایپ کنید یا یک مداد و کاغذ کوچک همراه خود داشته باشید.
• از میانبرها استفاده کنید. طراحی ها و نمودارها را ایجاد کنید یا از عکس ها در طول مکالمه استفاده کنید تا مجبور نباشید همه چیز را بگویید. اشاره یا اشاره به یک شی نیز می تواند به انتقال پیام کمک کند.

   

خانواده و دوستان

اگر یکی از اعضای خانواده یا دوستتان مبتلا به دیز آرتری است، پیشنهادات زیر ممکن است در ارتباط بهتر با آن فرد کمک کند:

 

• به فرد فرصت دهید تا صحبت کند.
• جملات را تمام نکنید یا اشتباهات را تصحیح نکنید.
• زمانی که صحبت می کند به او نگاه کنید.
• صداهای حواس پرتی را در محیط کاهش دهید.
• کاغذ و مداد یا خودکار را به راحتی در دسترس قرار دهید.
• به فرد مبتلا به دیز آرتری کمک کنید تا کتابی از کلمات، تصاویر و عکس ها را برای کمک به مکالمات بسازید.
• تا حد امکان فرد مبتلا به دیز آرتری را در گفتگوها شرکت دهید.
• معمولی صحبت کنید بسیاری از افراد مبتلا به دیس آرتری بدون مشکل دیگران را می فهمند، بنابراین نیازی به کاهش سرعت یا صدای بلند هنگام صحبت کردن نیست.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

دیزارتری نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. در صورت بروز تغییرات ناگهانی یا غیرقابل توضیح در توانایی صحبت کردن، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

 

اگر تغییرات ظریف تر باشند، احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه شروع می کنید. اگر پزشک مشکوک باشد که یک وضعیت پزشکی باعث علائم شده است، احتمالاً شما را برای ارزیابی بیشتر به یک متخصص سیستم عصبی (عصب شناس) ارجاع می دهد.

 

 

در اینجا اقداماتی است که می توانید برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود انجام دهید.

 

• از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. راجع به آمادگی های لازم قبل از قرار ملاقات سوال کنید، مثلاً رژیم غذایی خود را برای آزمایش خون محدود کنید.
• علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های اصلی یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی را که مصرف می کنید، فهرست کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید . کسی که شما را همراهی می کند می تواند کمک کند اطلاعات را به خاطر بسپارید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

برای دیز آرتری، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• محتمل ترین دلیل علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر نیز دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سوالاتی می پرسد، از جمله:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا به نظر می رسد چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•