هیچ آزمایشی برای تشخیص قطعی IBS وجود ندارد. پزشک احتمالاً با یک تاریخچه پزشکی کامل، معاینه فیزیکی و آزمایش هایی برای رد سایر بیماری ها مانند بیماری سلیاک شروع می کند.

 

پس از رد سایر شرایط، پزشک احتمالاً از یکی از این مجموعه معیارهای تشخیصی برای IBS استفاده می‌کند:

 

معیارهای رم. این معیارها شامل درد و ناراحتی شکمی است که به طور متوسط ​​حداقل یک روز در هفته در سه ماه گذشته طول می کشد که با حداقل دو مورد از این عوامل مرتبط است: درد و ناراحتی مربوط به اجابت مزاج است، دفعات دفع مدفوع تغییر می کند یا قوام مدفوع تغییر یافته است.

 

نوع IBS. به منظور درمان، IBS را می توان بر اساس علائم به سه نوع تقسیم کرد: یبوست غالب، اسهال غالب یا مخلوط.

 

 

پزشک همچنین احتمالاً بررسی خواهد کرد که آیا علائم دیگری دارید که ممکن است وضعیت دیگر و جدی‌تری را نشان دهد. این علائم و نشانه ها عبارتند از:

شروع علائم و نشانه ها بعد از 50 سالگی

 

کاهش وزن

 

خونریزی از رکتوم

 

تب

 

حالت تهوع یا استفراغ مکرر

 

درد شکم، به خصوص اگر مربوط به اجابت مزاج نباشد یا در شب رخ دهد

 

اسهالی که مداوم است یا فرد را از خواب بیدار می کند

 

کم خونی مربوط به کمبود آهن 

 

 

اگر این علائم را دارید، یا اگر درمان اولیه برای IBS جواب نداد، احتمالاً به آزمایش‌های اضافی نیاز خواهید داشت.

 

 

 

تست های اضافی

 

پزشک ممکن است چندین آزمایش از جمله مطالعات مدفوع را برای بررسی عفونت یا مشکلات مربوط به توانایی روده برای دریافت مواد مغذی از غذا (سوء جذب) توصیه کند. همچنین ممکن است تعدادی آزمایش دیگر برای رد علل دیگر علائم خود انجام دهید.

 

 

روش های تشخیصی می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

کولونوسکوپی. پزشک از یک لوله کوچک و انعطاف پذیر برای بررسی کل طول روده بزرگ استفاده می کند.

 

اشعه ایکس یا سی تی اسکن. این آزمایش‌ها تصاویری از شکم و لگن تولید می‌کنند که ممکن است به پزشک اجازه دهد تا سایر علل علائم را رد کند، به خصوص اگر درد شکمی دارید. پزشک ممکن است روده بزرگ را با یک مایع (باریم) پر کند تا هر مشکلی در اشعه ایکس بیشتر نمایان شود. این آزمایش باریم گاهی اوقات سری GI پایین تر نامیده می شود.

 

آندوسکوپی فوقانی. یک لوله بلند و انعطاف پذیر در گلو وارد می شود و به لوله ای که دهان و معده را به هم متصل می کند (مری) وارد می شود. یک دوربین در انتهای لوله به پزشک اجازه می دهد تا دستگاه گوارش فوقانی را بررسی کند و نمونه بافتی (بیوپسی) از روده کوچک را برای بررسی رشد بیش از حد باکتری ها تهیه کند. در صورت مشکوک بودن به بیماری سلیاک، پزشک ممکن است آندوسکوپی را توصیه کند.

 

 

تست های آزمایشگاهی می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

تست عدم تحمل لاکتوز. لاکتاز آنزیمی است که برای هضم قند موجود در محصولات لبنی به آن نیاز دارید. اگر لاکتوز تولید نکنید، ممکن است مشکلاتی مشابه مشکلات ناشی از IBS، از جمله درد شکم، گاز و اسهال داشته باشید. پزشک ممکن است آزمایش تنفس را تجویز کند یا از شما بخواهد که شیر و فرآورده های آن را از رژیم غذایی خود برای چند هفته حذف کنید.

 

آزمایش تنفس برای رشد بیش از حد باکتری. آزمایش تنفس همچنین می تواند تعیین کند که آیا رشد بیش از حد باکتری در روده کوچک وجود دارد یا خیر. رشد بیش از حد باکتری ها در بین افرادی که جراحی روده انجام داده اند یا مبتلا به دیابت یا بیماری دیگری هستند که هضم را کند می کند، شایع تر است.

 

 

آزمایش‌های مدفوع. اگر اسهال مزمن دارید، ممکن است مدفوع از نظر باکتری یا انگل یا مایع گوارشی تولید شده در کبد (اسید صفراوی) بررسی شود.

 

 

رفتار

درمان IBS بر تسکین علائم تمرکز دارد تا بتوانید تا حد امکان طبیعی زندگی کنید.

 

علائم و نشانه های خفیف را اغلب می توان با مدیریت استرس و با ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی مدیریت کرد. سعی کنید:

 

از غذاهایی که علائم را تحریک می کنند اجتناب کنید

 

غذاهای پر فیبر بخورید

 

به مقدار زیاد مایعات بنوشید

 

به طور منظم ورزش کنید

 

به اندازه کافی بخوابید

 

 

پزشک ممکن است توصیه کند که موارد زیر را از رژیم غذایی خود حذف کنید:

 

• غذاهای پر گاز. اگر دچار نفخ یا گاز معده هستید، ممکن است بخواهید از مصرف موادی مانند نوشیدنی های گازدار و برخی مواد غذایی که ممکن است منجر به افزایش گاز می شود خودداری کنید.
• گلوتن. تحقیقات نشان می دهد که برخی از افراد مبتلا به IBS در صورت قطع مصرف گلوتن (گندم، جو و چاودار) حتی اگر بیماری سلیاک گزارش نشود، علائم اسهال را می دهند.
• FODMAPs. برخی از افراد به کربوهیدرات های خاص مانند فروکتوز، فروکتان ها، لاکتوزها و ... حساس هستند که به عنوان FODMAP شناخته می شوند - الیگوساکاریدهای قابل تخمیر، دی‌ساکاریدها، مونوساکاریدها. FODMAP ها در برخی از غلات، سبزیجات، میوه ها و محصولات لبنی پیدا می شوند.

یک متخصص تغذیه می تواند در این تغییر رژیم غذایی به شما کمک کند.

 

اگر مشکلات متوسط ​​یا شدید است، پزشک ممکن است مشاوره را پیشنهاد دهد - به خصوص اگر  علائم می شود.

 

علاوه بر این، پزشک بر اساس علائم ممکن است داروهایی تجویز کند، مانند:

• مکمل های فیبر. مصرف مکملی مانند پسیلیوم (متاموسیل) همراه با مایعات ممکن است به کنترل یبوست کمک کند.
• ملین ها. اگر فیبر به درمان کمک نکند، ممکن است ملین های بدون نسخه مانند منیزیم هیدروکسید خوراکی یا پلی اتیلن گلیکول (میرالاکس) را پیشنهاد کند.
• داروهای ضد اسهال. داروهای بدون نسخه، مانند لوپرامید (Imodium AD)، می توانند به کنترل اسهال کمک کنند. پزشک همچنین می تواند یک اتصال دهنده اسید صفراوی مانند کلستیرامین (Prevalite)، کلستیپول (Colestid) یا colesevelam (ولچول) تجویز کند. اتصال دهنده های اسید صفراوی می تواند باعث نفخ شود.
• داروهای آنتی کولینرژیک. داروهایی مانند دی سیکلومین (بنتیل) می توانند به تسکین اسپاسم دردناک کمک کنند. گاهی اوقات می شود که داروهای اسهال تجویز می شود. این داروها به کلی بی خطر هستند اما باعث خشکی دهان و تاری دید می شود .
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای. این نوع دارو می تواند به کاهش افسردگی و همچنین مهار فعالیت نورون هایی که روده ها را کنترل می کنند و به کاهش درد کمک کند. اگر اسهال و درد شکم بدون افسردگی دارید، پزشک ممکن است دوز کمتر از حد طبیعی ایمی پرامین (توفرانیل)، دزیپرامین (نورپرامین) یا نورتریپتیلین (پاملور) را پیشنهاد کند. عوارض جانبی - که ممکن است در صورت مصرف دارو قبل از خواب کاهش یابد - می تواند شامل خواب آلودگی، تاری دید، سرگیجه و خشکی دهان باشد.
• داروهای ضد افسردگی SSRI. داروهای ضد افسردگی غیرفعال کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) مانند فلوکستین (پروزاک، سارافم) یا پاروکستین (پاکسیل)، ممکن است در صورت افسردگی و درد و کمک کنند.
• داروهای ضد درد. پرگابالین (Lyrica) یا گاباپنتین (Neurontin) ممکن است درد شدید یا نفخ را کاهش دهند.
•  

داروهای مخصوص IBS

داروهای تایید شده برای افراد خاص مبتلا به IBS عبارتند از:

 

آلوسترون (Lotronex). آلوسترون برای شل کردن روده بزرگ و کند کردن حرکت مواد زائد در قسمت تحتانی روده طراحی شده است. آلوسترون را فقط پزشکانی که در یک برنامه خاص ثبت نام کرده می‌توانند استفاده کنند، برای موارد شدید IBS غالب اسهالی در زنانی که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد، در نظر گرفته شده است و برای استفاده توسط مردان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. این با عوارض نادر اما مهم همراه است، بنابراین تنها زمانی باید در نظر گرفته شود که سایر درمان ها موفقیت آمیز نباشند.

• الوکسادولین (Viberzi). الوکسادولین می تواند اسهال را با کاهش انقباضات عضلانی و مصرف آب در روده و افزایش توان عضلانی در راست روده کاهش دهد. عوارض جانبی می تواند شامل حالت تهوع، درد شکم و یبوست خفیف باشد. الوکسادولین همچنین با پانکراتیت همراه است که می‌تواند در افراد خاص، جدی و شایع تر باشد.
• ریفاکسیمین (Xifaxan). این آنتی بیوتیک می تواند رشد بیش از حد باکتری ها و اسهال را کاهش دهد.
• لوبیپروستون. لوبیپروستون می تواند ترشح مایع را در روده کوچک افزایش دهد تا به دفع مدفوع کمک کند. این دارو برای زنان مبتلا به IBS مبتلا به یبوست تأیید شده است و معمولاً فقط برای زنان با علائم شدید که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند تجویز می شود.
• لیناکلوتید. این دارو همچنین می تواند ترشح مایع را در روده کوچک افزایش دهد تا به دفع مدفوع کمک کند. لیناکلوتید می تواند باعث اسهال شود، اما مصرف دارو 30 تا 60 دقیقه قبل از غذا ممکن است کمک کند.
  

   

درمان های بالقوه آینده

محققان در حال بررسی درمان های جدید برای IBS، مانند پیوند میکروبیوتای مدفوع (FMT) هستند. FMT  که در این زمان تحقیقاتی در نظر گرفته می شود، باکتری های روده سالم را با قرار دادن مدفوع فرآوری شده شخص دیگری در روده بزرگ فرد مبتلا به IBS بازیابی می کند. آزمایشات بالینی برای مطالعه پیوند مدفوع در حال حاضر در حال انجام است. 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

تغییرات ساده در رژیم غذایی و سبک زندگی باعث ایجاد تسکین می شود. بدن برای پاسخ به این تغییرات به زمان نیاز دارد. سعی کنید:

• با فیبر آزمایش کنید. فیبر به کاهش یبوست کمک می کند اما همچنین می تواند گاز و گرفتگی را بدتر کند. سعی کنید به آرامی مقدار فیبر را در رژیم غذایی خود در طی چند هفته با غذاهایی مانند غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و لوبیا افزایش دهید. یک فیبر مکمل ممکن است باعث ایجاد گاز و نفخ کمتری نسبت به غذاهای غنی از فیبر شود.
• از غذاهای مشکل ساز خودداری کنید. غذاهایی که باعث تحریک می شوند را حذف کنید.
• در زمان های منظم غذا بخورید. وعده های غذایی را حذف نکنید و سعی کنید هر روز تقریباً در یک زمان غذا بخورید تا به تنظیم عملکرد روده کمک کنید. اگر اسهال دارید، ممکن است متوجه شوید که خوردن وعده های غذایی کوچک و مکرر باعث می شود احساس بهتری داشته باشید. اما اگر یبوست دارید، خوردن مقادیر بیشتری از غذاهای پر فیبر ممکن است به حرکت غذا از طریق روده کمک کند.
• به طور منظم ورزش کنید. ورزش به کاهش افسردگی و استرس کمک می کند، انقباضات طبیعی روده را تحریک می کند و می تواند کمک کند احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید. از پزشک خود در مورد برنامه ورزشی بپرسید.

   

طب جایگزین

نقش درمان های جایگزین در تسکین علائم IBS نامشخص است. قبل از شروع هر یک از این درمان ها از پزشک خود سوال کنید. درمان های جایگزین عبارتند از:

 

هیپنوتیزم. یک متخصص آموزش دیده یاد می دهد که چگونه وارد یک حالت آرام شوید و سپس شما را در شل کردن شکم راهنمایی می کنید. هیپنوتیزم ممکن است درد و نفخ شکم را کاهش دهد. مطالعات از اثربخشی طولانی مدت هیپنوتیزم برای IBS حمایت می کنند.

 

• نعناع تند. مطالعات نشان می دهد که در افرادی که مبتلا به IBS با اسهال هستند، یک قرص روکش دار مخصوص که روغن نعناع فلفلی را به آرامی در روده کوچک آزاد می کند (روغن نعناع فلفلی با پوشش روده)، نفخ، اضطرار، درد شکم و درد هنگام دفع مدفوع را کاهش می دهد.

   

  پروبیوتیک ها. پروبیوتیک ها باکتری های "خوبی" هستند که به طور معمول در روده ها زندگی می‌کنند و در غذاهای خاصی مانند ماست و مکمل های غذایی یافت می شوند. مطالعات اخیر نشان می دهد که برخی از پروبیوتیک ها ممکن است علائم IBS مانند درد شکم، نفخ و اسهال را تسکین دهند.

   

  کاهش استرس. یوگا یا مدیتیشن می تواند به کاهش استرس کمک کند. می‌توانید با استفاده از کتاب‌ها یا فیلم‌ها در خانه در کلاس‌ها شرکت کنید یا تمرین کنید.

   

•  

• • آماده شدن برای قرار ملاقات

     

    ممکن است به پزشک متخصص گوارش ارجاع داده شوید.

     

     

  • آنچه می توانید انجام دهید

     

    از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات، مانند محدود کردن رژیم غذایی، آگاه باشید.

     

    علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.

     

    هرگونه محرک علائم خود را یادداشت کنید، مانند غذاهای خاص.

     

    فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های خود تهیه کنید.

     

    اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایط را یادداشت کنید.

     

    اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید.

     

    سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

     

    از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کند تا کمک کند آنچه دکتر می‌گوید را به خاطر بسپارید.

     

     

  • سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

     

    محتمل ترین علت علائم من چیست؟

     

    به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا آمادگی خاصی برای آنها وجود دارد؟

     

    چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟ آیا عوارض جانبی مرتبط با این درمان ها وجود دارد؟

     

    آیا باید رژیم غذایی خود را تغییر دهم؟

     

    آیا تغییرات دیگری در سبک زندگی وجود دارد که توصیه می کنید؟

     

    آیا توصیه می کنید با یک مشاور صحبت کنم؟

     

    من مشکلات سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

     

    اگر IBS دارم، چه مدت طول می کشد تا با درمان تجویز شده شاهد بهبودی باشم؟

     

     

  • علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، هر زمان که چیزی را متوجه نشدید از پرسیدن آن دریغ نکنید.

  •  

  •  

    • از پزشک خود چه انتظاری دارید

    • پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است از شما سوال شود:

    • علائم شما چیست و چه زمانی شروع شده؟

    • شدت علائم چقدر است؟ آیا پیوسته هستند یا گاه به گاه؟

    • آیا به نظر می رسد چیزی باعث علائم شود، مانند غذاها، استرس یا - در زنان - دوره قاعدگی؟

    • آیا بدون تلاش وزن کم کرده اید؟

    • آیا تب، استفراغ یا خون در مدفوع خود داشته اید؟

    • رژیم معمولی روزانه شما چیست؟

    • آیا تا به حال برای شما بیماری دیگری تشخیص داده شده است؟

    •  

    • کاری که در این بین می توانید انجام دهید

    • در حالی که منتظر قرار ملاقات خود هستید:

    • از اعضای خانواده بپرسید که آیا یکی از بستگان مبتلا به بیماری روده یا سرطان روده بزرگ تشخیص داده شده است.

    • توجه داشته باشید که علائم هر چند وقت یک بار رخ می دهد.

    •  

    •  

    • مطالب مرتبط

    • طب سوزنی

    • کولونوسکوپی

    • سی تی اسکن