آزمایش‌هایی که میزان هورمون‌های خاصی را در خون اندازه‌گیری می‌کنند، از جمله تستوسترون یا هورمون‌های مشابه تستوسترون، ممکن است به تعیین اینکه آیا سطح بالای آندروژن باعث ایجاد هیرسوتیسم می‌شود یا خیر، کمک می‌کند.

 

 

پزشک همچنین ممکن است شکم را معاینه کند و برای یافتن توده هایی که می تواند نشان دهنده وجود تومور باشد، معاینه لگنی انجام دهد.

 

 

رفتار

درمان هیرسوتیسم بدون هیچ نشانه ای از اختلال غدد درون ریز ضروری نیست. برای زنانی که به درمان نیاز دارند یا به دنبال آن هستند، ممکن است شامل درمان هر گونه اختلال زمینه‌ای، ایجاد یک روال خودمراقبتی برای موهای ناخواسته، و آزمایش درمان‌ها و داروهای مختلف باشد.

 

 

 

داروها

 

اگر روش های زیبایی یا خودمراقبتی برای رفع موهای زائد مؤثر نبوده است، با پزشک خود در مورد داروهایی که هیرسوتیسم را درمان می کنند صحبت کنید. با استفاده از این داروها معمولاً تا شش ماه طول می کشد، یعنی چرخه متوسط ​​زندگی یک فولیکول مو، قبل از اینکه تفاوت قابل توجهی در رشد مو مشاهده کنید. گزینه ها عبارتند از:

 

 

داروهای ضد بارداری خوراکی. قرص های ضد بارداری یا سایر داروهای ضد بارداری هورمونی که حاوی استروژن و پروژسترون هستند، هیرسوتیسم ناشی از تولید آندروژن را درمان می کنند. داروهای ضد بارداری خوراکی یک درمان رایج برای هیرسوتیسم در زنانی است که نمی خواهند باردار شوند. عوارض جانبی احتمالی شامل حالت تهوع و سردرد است.

 

آنتی آندروژن ها این نوع داروها مانع از اتصال آندروژن ها به گیرنده های بدن می شوند. اگر داروهای ضد بارداری خوراکی به اندازه کافی موثر نباشند، گاهی اوقات پس از شش ماه از داروهای ضد بارداری خوراکی تجویز می شوند.

 

رایج ترین آنتی آندروژن مورد استفاده برای درمان هیرسوتیسم اسپیرونولاکتون است. نتایج متوسط ​​هستند و حداقل شش ماه طول می کشد تا قابل توجه باشند. از عوارض جانبی احتمالی می توان به بی‌نظمی قاعدگی اشاره کرد. از آنجایی که این داروها می توانند باعث نقص مادرزادی شوند، استفاده از روش های پیشگیری از بارداری در حین مصرف آنها بسیار مهم است.

 

کرم موضعی. افلورنیتین (Vaniqa) یک کرم تجویزی مخصوص موهای زائد صورت در زنان است. دو بار در روز مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده صورت اعمال می شود. این به کند کردن رشد موهای جدید کمک می‌کند اما از شر موهای موجود خلاص نمی شود. می توان از آن با لیزر درمانی برای افزایش پاسخ استفاده کرد.

 

 

 

روش ها

روش‌های حذف موهای زائد که نتایج آنها ممکن است بیشتر از روش‌های خودمراقبتی دوام داشته باشد - و ممکن است با درمان پزشکی ترکیب شوند - عبارتند از:

 

لیزر درمانی. یک پرتو نور بسیار متمرکز (لیزر) روی پوست می گذرد تا به فولیکول های مو آسیب برساند و از رشد مو جلوگیری کند. ممکن است به چندین درمان نیاز داشته باشید. برای افرادی که موهای ناخواسته آنها سیاه، قهوه ای یا خرمایی است، اپیلاسیون نوری معمولاً گزینه بهتری نسبت به الکترولیز است.

 

با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای لیزرهای مختلف مورد استفاده برای این روش حذف موهای زائد صحبت کنید. افرادی که پوست برنزه یا تیره رنگ دارند در معرض خطر عوارض جانبی لیزرهای خاص از جمله تیره شدن یا روشن شدن رنگ پوست معمولی، تاول زدن و التهاب هستند.

 

الکترولیز. این درمان شامل قرار دادن یک سوزن کوچک در هر فولیکول مو است. سوزن یک پالس جریان الکتریکی برای آسیب رساندن و در نهایت تخریب فولیکول ساطع می کند. ممکن است به چندین درمان نیاز داشته باشید. برای افرادی که به طور طبیعی موهای بور یا سفید دارند، الکترولیز گزینه بهتری نسبت به لیزر درمانی است.

 

 

الکترولیز موثر است اما می تواند دردناک باشد. یک کرم بی‌حس‌کننده که قبل از درمان روی پوست پخش می‌شود، ممکن است ناراحتی را کاهش دهد.

 

•  
• شیوه زندگی و درمان های خانگی

• روش های خودمراقبتی مانند موارد زیر به طور موقت موهای ناخواسته صورت و بدن را از بین می‌برد یا باعث کاهش دید می شود. هیچ مدرکی مبنی بر اینکه خود برداشتن مو منجر به رشد موی سنگین‌تر می‌شود وجود ندارد.

   

  کندن. کندن یک روش خوب برای از بین بردن چند تار موی سرگردان است، اما برای از بین بردن سطح زیادی از مو مفید نیست. موهای کنده شده معمولاً دوباره رشد می کنند. این روش حذف موهای زائد ممکن است با موچین، نخ های نازک (بند انداختن) یا سایر وسایلی که برای این منظور طراحی شده اند انجام شود.

   

  اصلاح. اصلاح سریع و کم هزینه است، اما باید مرتباً تکرار شود.

   

  اپیلاسیون. اپیلاسیون شامل استفاده از موم گرم روی پوست است که در آن موهای ناخواسته رشد می کنند. پس از سفت شدن موم، آن را از روی پوست خود می کشید تا موها از بین بروند. اپیلاسیون موهای ناحیه وسیعی را به سرعت از بین می برد، اما ممکن است به طور موقت گزش کند و گاهی اوقات باعث تحریک و قرمزی پوست شود.

   

  موبرها. موبرهای شیمیایی روی پوست آسیب دیده اعمال می شود، جایی که مو را حل می کند. این محصولات در انواع مختلفی مانند ژل، کرم یا لوسیون موجود می باشند. آنها ممکن است پوست را تحریک کرده و باعث درماتیت شوند. برای حفظ اثر، باید مرتباً آن را تکرار کنید.

   

  دکلره کردن. سفید کردن رنگ مو را روشن می کند و در افرادی که پوست روشن دارند کمتر دیده می‌شود. محصولات سفید کننده مو، که معمولا حاوی پراکسید هیدروژن هستند، ممکن است باعث تحریک پوست شوند. هر محصولی را که استفاده می کنید ابتدا روی ناحیه کوچکی از پوست تست کنید.

   

   

   

  • آماده شدن برای قرار ملاقات

     

    زمانی که قرار ملاقات می گذارید، بپرسید که آیا باید از برداشتن موهای زائد خود اجتناب کنید تا پزشک وضعیت را بهتر ارزیابی کند. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

     

    اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سایر شرایط پزشکی و تغییرات در چرخه قاعدگی یا میل جنسی 

     

    تمام داروها، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها

  •  

• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

   

  در مورد هیرسوتیسم، برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

   

  چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟

   

  دلایل احتمالی دیگر برای علائم من چیست؟

   

  به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

   

  آیا وضعیت احتمالا موقتی است یا مزمن؟

   

  بهترین اقدام چیست؟

   

  جایگزین های درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟

   

  من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

   

  آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

   

  آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

   

  از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا چرخه قاعدگی شما تغییر کرده است ؟
• آیا وزن اضافه کرده اید؟
• سایز سینه هایتان تغییر کرده؟
• آیا دیگران نظر داده اند که صدای شما تغییر کرده است؟
• آیا می خواهید به زودی باردار شوید؟
•