لنفوم یک سرطان سیستم لنفاوی است که بخشی از شبکه مبارزه با میکروب بدن است.

سیستم لنفاوی شامل غدد لنفاوی، طحال، غده تیموس و استخوان مغز است. لنفوم می تواند تمام آن نواحی و همچنین سایر اندام های بدن را تحت تأثیر قرار دهد.

انواع زیادی از لنفوم وجود دارد. زیرگروه های اصلی عبارتند از:

• لنفوم هوچکین (که قبلاً بیماری هوچکین نامیده می شد)
• لنفوم غیر هوچکین

بهترین درمان لنفوم به نوع لنفوم و شدت آن بستگی دارد. درمان لنفوم ممکن است شامل شیمی درمانی، داروهای ایمونوتراپی، پرتودرمانی، پیوند مغز یا ترکیبی از این موارد باشد.

انواع

علائم

علائم و نشانه های لنفوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تورم بدون درد غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل یا کشاله ران 
• خستگی مداوم
• تب
• عرق شبانه
• نفس تنگی
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• خارش پوست

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت داشتن هر گونه علائم و نشانه های دائمی که شما را نگران می کند، از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

پزشکان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث لنفوم می شود. اما زمانی شروع می شود که یک گلبول سفید به نام لنفوسیت که با بیماری مبارزه می کند، یک جهش ژنتیکی ایجاد می کند. این جهش به سلول می‌گوید که به سرعت تکثیر شود و باعث ایجاد لنفوسیت های بیمار زیادی می شود که به تکثیر ادامه می‌دهند.

این جهش همچنین به سلول ها اجازه می دهد تا زمانی که سایر سلول های طبیعی می میرند به زندگی ادامه دهند. این باعث می شود تعداد زیادی لنفوسیت های بیمار و بی اثر در غدد لنفاوی ایجاد شود و باعث تورم غدد لنفاوی، طحال و کبد می شود.

عوامل خطر

عواملی که می توانند خطر ابتلا به لنفوم را افزایش دهند عبارتند از:

• سن. برخی از انواع لنفوم در بزرگسالان جوان شایع تر است، در حالی که برخی دیگر اغلب در افراد بالای 55 سال تشخیص داده می شوند.
• مرد بودن. احتمال ابتلا به لنفوم در مردان کمی بیشتر از زنان است.
• داشتن سیستم ایمنی ضعیف. لنفوم در افراد مبتلا به بیماری های سیستم ایمنی یا در افرادی که از داروهایی استفاده می کنند که سیستم ایمنی آنها را سرکوب می کنند، شایع تر است.

• ایجاد عوامل خاص. برخی از عفونت ها با افزایش خطر ابتلا به لنفوم مرتبط هستند، از جمله ویروس اپشتین بار و عفونت هلیکوباکتر پیلوری.