تحریک عمیق مغز شامل کاشت الکترودها در نواحی خاصی از مغز است. این الکترودها تکانه های الکتریکی تولید می کنند که تکانه های غیر طبیعی را تنظیم می کنند. تکانه های الکتریکی می توانند بر سلول ها و مواد شیمیایی خاص در مغز تأثیر بگذارند.

 

میزان تحریک در تحریک عمیق مغز توسط دستگاه ضربان ساز مانندی که در زیر پوست در قسمت بالایی قفسه سینه قرار می گیرد، کنترل می شود. سیمی که زیر پوست حرکت می کند این دستگاه را به الکترودهای مغز متصل می کند.

 

تحریک عمیق مغز برای درمان تعدادی از شرایط تایید شده است، مانند:

 

دیستونی

 

صرع

 

لرزش اساسی

 

اختلال وسواس فکری عملی

 

بیماری پارکینسون

 

 

تحریک عمیق مغز نیز به عنوان یک درمان بالقوه برای موارد زیر در نظر گرفته می شود:

 

اعتیاد

 

درد مزمن

 

سردرد خوشه ای

 

زوال عقل

 

افسردگی

 

بیماری هانتینگتون

 

اسکلروز چندگانه

 

بهبود سکته مغزی

 

سندرم تورت

 

آسیب تروماتیک مغز

چرا این کار انجام شده است

تحریک عمیق مغز یک درمان ثابت برای افراد مبتلا به اختلالات حرکتی، مانند لرزش اساسی، بیماری پارکینسون، دیستونی و شرایط روانپزشکی مانند اختلال وسواس فکری-اجباری است. همچنین برای استفاده توسط سازمان غذا و دارو برای کاهش تشنج در صرع که درمان آن مشکل است، تایید شده است.

این درمان برای افرادی است که نمی توانند علائم خود را با دارو کنترل کنند.

 

 

خطرات

 

اگرچه تحریک عمیق مغز کم تهاجمی است و بی خطر تلقی می شود، اما هر نوع جراحی خطر عوارض دارد. همچنین، خود تحریک مغز می تواند عوارض جانبی ایجاد کند.

 

 

خطرات جراحی

تحریک عمیق مغز شامل ایجاد سوراخ های کوچک در جمجمه برای کاشت الکترودها و جراحی برای کاشت دستگاه حاوی باتری های زیر پوست در قفسه سینه است. عوارض جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• جابجایی نادرست سرب
• خونریزی در مغز
• سکته
• عفونت
• مشکلات تنفسی
• حالت تهوع
• مشکلات قلبی
• تشنج
•  

عوارض احتمالی بعد از جراحی

عوارض جانبی مرتبط با تحریک عمیق مغز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• تشنج
• عفونت
• سردرد
• گیجی
• مشکل در تمرکز
• سکته
• عوارض سخت افزاری، مانند فرسایش سیم سربی
• درد و تورم موقت در محل کاشت

چند هفته پس از جراحی، دستگاه روشن می شود و فرآیند یافتن بهترین تنظیمات، آغاز می شود. برخی از تنظیمات ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند، اما این عوارض اغلب با تنظیمات بیشتر دستگاه بهبود می یابند.

از آنجایی که گزارش‌های نادری مبنی بر تأثیر درمان تحریک عمیق مغز بر حرکات مورد نیاز برای شنا وجود دارد، سازمان غذا و دارو توصیه می‌کند قبل از شنا با پزشک خود مشورت کنید و اقدامات احتیاطی ایمنی در آب را انجام دهید.

 

 

عوارض جانبی احتمالی تحریک عمیق مغز

• احساس بی حسی یا گزگز
• سفتی عضلات صورت یا بازو
• مشکلات گفتاری
• مشکلات تعادل
• سبکی سر
• مشکلات بینایی، مانند دوبینی
• تغییرات خلقی ناخواسته، مانند عصبانیت و افسردگی
•  

چگونه انجام می شود

ابتدا جوانب مثبت و منفی را بسنجید

تحریک عمیق مغز یک روش جدی و بالقوه خطرناک است. حتی اگر واجد شرایط تحریک عمیق مغز باشید، شما و پزشکانتان باید خطرات و مزایای بالقوه این روش را به دقت بسنجید.

 

 

آماده شدن برای جراحی

قبل از جراحی، به آزمایش‌های پزشکی نیاز دارید تا مطمئن شوید که تحریک عمقی مغز یک گزینه مطمئن و مناسب برای شماست. همچنین به مطالعات تصویربرداری از مغز، مانند MRI، قبل از جراحی نیاز دارید تا مناطقی از مغز خود را برای کاشت الکترودها ترسیم کنید.

 

 

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

در طول جراحی

به طور کلی، عمل جراحی برای تحریک عمیق مغز به شرح زیر است:

 

• جراحی مغز. برای بخش جراحی مغز، تیم مراقبت یک قاب سر مخصوص برای ثابت نگه داشتن سر در طول عمل در اختیار قرار می دهد (فریم سر استریوتاکتیک). سپس، اعضای تیم از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای نقشه‌برداری از مغز و شناسایی ناحیه‌ای در مغز که الکترودها را در آن قرار می‌دهند، استفاده می‌کنند.

  جراحی را می توان تحت بیهوشی عمومی انجام داد تا بیهوش شوید. یا این روش را می توان در حالت بیدار و هوشیار انجام داد. اگر برای جراحی بیدار هستید، قبل از عمل به شما یک بی‌حس کننده موضعی داده می‌شود تا پوست سرتان را بی‌حس کند، اما نیازی به بی‌حسی در خود مغز ندارید، زیرا مغز گیرنده‌های درد ندارد.

  جراح یک سیم نازک با تعدادی تماس (الکترود) را در نوک آن در ناحیه خاصی از مغز خواهد کاشت. یا یک لید در هر طرف مغز کاشته می شود (در مجموع دو لید). سیمی از زیر پوست به یک مولد پالس (محرک عصبی) که در نزدیکی استخوان ترقوه کاشته شده است می‌گذرد.

  در طول جراحی، هم متخصص مغز و اعصاب و هم جراح مغز بیمار را به دقت زیر نظر دارند تا از قرار دادن صحیح الکترود اطمینان حاصل کنند.

• جراحی دیواره قفسه سینه. در طول بخش دوم جراحی، جراح بخشی از دستگاه را که حاوی باتری‌ها (مولد پالس) است، در زیر پوست قفسه سینه، نزدیک استخوان ترقوه کاشت می‌کند.

  در این روش از بیهوشی عمومی استفاده می شود. سیم های الکترودهای مغز در زیر پوست قرار می گیرند و به سمت تولید کننده پالس با باتری هدایت می شوند.

  ژنراتور طوری برنامه ریزی شده است که پالس های الکتریکی مداوم را به مغز ارسال کند. شما ژنراتور را کنترل می کنید و می توانید با استفاده از یک کنترل از راه دور مخصوص آن را روشن یا خاموش کنید.

•  

بعد از عمل

چند هفته پس از جراحی، مولد نبض در قفسه سینه در مطب پزشک فعال می شود. پزشک به راحتی می‌تواند با استفاده از یک کنترل از راه دور مخصوص، مولد پالس را از خارج از بدن برنامه ریزی کند. میزان تحریک بر اساس شرایط تنظیم می شود و ممکن است چهار تا شش ماه طول بکشد تا بهترین حالت را پیدا کنید.

تحریک ممکن است در 24 ساعت شبانه روز ثابت باشد یا پزشک ممکن است توصیه کند بسته به شرایط خود، ژنراتور پالس خود را شب خاموش و صبح دوباره روشن کنید. می توانید با یک کنترل از راه دور مخصوص که با خود به خانه می برید، تحریک را روشن و خاموش کنید. در برخی موارد، پزشک ممکن است ژنراتور پالس را طوری برنامه ریزی کند که اجازه دهد تنظیمات جزئی را در خانه انجام دهید.

عمر باتری ژنراتور با توجه به استفاده و تنظیمات متفاوت است. هنگامی که باتری نیاز به تعویض دارد، جراح ژنراتور را در طی یک عمل سرپایی تعویض می کند.

 

 

نتایج

تحریک عمیق مغز بیماری را درمان نمی کند، اما ممکن است به کاهش علائم کمک کند. اگر تحریک عمیق مغز موثر باشد، علائم به طور قابل توجهی بهبود می یابد، اما معمولاً به طور کامل از بین نمی روند. در برخی موارد، ممکن است هنوز برای شرایط خاصی نیاز به دارو باشد.

تحریک عمیق مغز برای همه موفقیت آمیز نیست. تعدادی متغیر در موفقیت تحریک عمیق مغز دخیل هستند. مهم است که قبل از جراحی با پزشک خود در مورد نوع بهبودی که می توانید برای وضعیت خود انتظار داشته باشید صحبت کنید.