پزشک علائم و نشانه ها را ارزیابی می کند، آزمایش پزشکی را بررسی می کند و یک معاینه عصبی انجام می دهد. علائم و نشانه های ضربه مغزی ممکن است تا چند ساعت یا چند روز پس از آسیب ظاهر شود.

 

آزمایشاتی که ممکن است پزشک انجام دهد یا توصیه کند شامل معاینه عصبی، تست شناختی و تست های تصویربرداری است.

 

 

معاینه عصبی

پس از اینکه پزشکان در مورد آسیب بپرسند، ممکن است معاینه عصبی انجام شود. این ارزیابی شامل بررسی موارد زیر است:

 

• اندازه چشم
• شنوایی
• قدرت و احساس
• تعادل
• هماهنگی
• رفلکس ها
•  

تست شناختی

پزشک می تواند آزمایشی برای مهارت های تفکر (شناختی) در طول معاینه عصبی انجام دهد. ممکن است ممکن است عواملی را ارزیابی کند، از جمله:

 

• حافظه
• توجه 
• امکان یادآوری اطلاعات
•  

تست های تصویربرداری

تصویربرداری از مغز ممکن است برای برخی از افراد با علائم و نشانه هایی مانند سردرد شدید، تشنج، استفراغ مکرر یا علائمی که در حال بدتر شدن هستند توصیه شود. تصویربرداری از مغز ممکن است تعیین کند که آیا آسیب شدید است و باعث خونریزی یا تورم در جمجمه شده است یا نه.

 

توموگرافی کامپیوتری جمجمه (سی تی اسکن) آزمایش استاندارد در بزرگسالان برای ارزیابی مغز بلافاصله پس از آسیب است. سی تی اسکن از یک سری اشعه ایکس برای به دست آوردن تصاویر مقطعی از جمجمه و مغز استفاده می کند.

 

برای کودکان مشکوک به ضربه مغزی، سی تی اسکن تنها در صورتی استفاده می شود که معیارهای خاصی مانند نوع آسیب یا علائم شکستگی جمجمه رعایت شود. این برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض اشعه در کودکان خردسال است.

 

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) ممکن است برای شناسایی تغییرات در مغز یا برای تشخیص عوارضی که ممکن است پس از ضربه مغزی رخ دهد استفاده شود.

 

MR از آهنرباها و امواج رادیویی قدرتمند برای تولید تصاویر دقیق از مغز استفاده می کند.

 

 

 

مشاهده

 

ممکن است پس از ضربه مغزی لازم باشد یک شب برای مشاهده در بیمارستان بستری شوید.

 

اگر پزشک موافقت کند که ممکن است در خانه تحت نظر باشید، شخصی باید حداقل 24 ساعت در کنار شما بماند و شما را تحت نظر داشته باشد تا مطمئن شود که علائم بدتر نمی شود.

 

ممکن است لازم باشد مراقب به طور منظم شما را بیدار کند تا مطمئن شود که می توانید به طور طبیعی بیدار شوید.

 

 

رفتار

مراحلی وجود دارد که می توانید برای کمک به بهبود مغز و سرعت بخشیدن به بهبودی انجام دهید.

 

 

استراحت جسمی و روحی

در چند روز اول پس از ضربه مغزی، استراحت نسبی مناسب‌ترین راه برای بهبود مغز است. پزشک توصیه می کند که برای بهبودی پس از ضربه مغزی استراحت جسمی و روحی داشته باشید.

استراحت نسبی که شامل فعالیت های محدود کننده ای است که نیاز به تفکر و تمرکز ذهنی دارند، برای دو روز اول پس از ضربه مغزی توصیه می شود. اما استراحت کامل مانند دراز کشیدن در اتاق تاریک و دوری از همه محرک ها به بهبودی کمک نمی کند و توصیه نمی شود. در 48 ساعت اول، اگر این فعالیت‌ها باعث تشدید علائم می‌شوند، به طور کلی باید فعالیت‌هایی را که نیاز به تمرکز ذهنی بالایی دارند - مانند بازی‌های ویدیویی، تماشای تلویزیون، انجام تکالیف مدرسه، خواندن، پیامک یا استفاده از رایانه را محدود کنید.

همچنین باید از فعالیت‌های فیزیکی که علائم را افزایش می‌دهند، مانند فعالیت بدنی عمومی، ورزش یا هر حرکت شدید، تا زمانی که این فعالیت‌ها دیگر علائم را تحریک نکنند، خودداری کنید.

پس از یک دوره استراحت نسبی، اگر می‌توانید بدون ایجاد علائم آن را تحمل کنید، توصیه می‌شود که به تدریج فعالیت‌های روزانه مانند زمان تماشای تلویزیون را افزایش دهید. می توانید فعالیت های فیزیکی و ذهنی را در سطوحی شروع کنید که باعث بدتر شدن علائم نشود. نشان داده شده است که ورزش سبک و فعالیت بدنی که چند روز پس از آسیب شروع می شود باعث تسریع بهبودی می شود. با این حال، تا زمانی که به طور کامل بهبود یابید، باید از هر گونه فعالیتی که خطر بالای قرار گرفتن در معرض ضربه سر دیگری را دارد، اجتناب کنید.

ممکن است پزشک توصیه کند که روزهای مدرسه یا روزهای کاری را کوتاه کنید، در طول روز استراحت کنید، یا حجم کاری مدرسه یا تکالیف کاری را در حین بهبودی پس از ضربه مغزی تغییر داده یا کاهش دهید. پزشک ممکن است درمان های مختلفی را نیز توصیه کند، مانند توانبخشی برای بینایی، توانبخشی برای مشکلات تعادل، یا توانبخشی شناختی برای مشکلات تفکر و حافظه.

 

 

بازگشت به فعالیت های معمول

همانطور که علائم بهبود می یابد، ممکن است به تدریج فعالیت های بیشتری را اضافه کنید که شامل تفکر است، مانند انجام بیشتر تکالیف مدرسه یا تکالیف کاری، یا افزایش زمان صرف شده در مدرسه یا محل کار.

پزشک به شما می گوید چه زمانی از سرگیری فعالیت بدنی سبک بی خطر است. معمولاً پس از چند روز اول پس از آسیب، مجاز به انجام فعالیت های بدنی سبک هستید - مانند دوچرخه سواری ثابت یا دویدن سبک - قبل از اینکه علائم به طور کامل از بین بروند، تا زمانی که به طور قابل توجهی علائم را بدتر نکند.

در نهایت، زمانی که همه علائم و نشانه‌های ضربه مغزی برطرف شد، شما و پزشکتان می‌توانید در مورد مراحلی که باید برای انجام دوباره ورزش ایمن انجام دهید صحبت کنید. از سرگیری ورزش خیلی زود خطر آسیب مغزی دیگر را افزایش می دهد.

 

 

مسکن درد

سردرد ممکن است در چند روز یا هفته پس از ضربه مغزی رخ دهد. برای مدیریت درد، از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف مسکن هایی مانند استامینوفن (تیلنول و ...) بی خطر است یا خیر. از مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB ) آسپرین و... خودداری کنید، زیرا این داروها ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

برای هر کسی که آسیب به سر دارد مهم است که توسط پزشک ارزیابی شود، حتی اگر مراقبت های اورژانسی لازم نباشد.

اگر کودک آسیبی به سرش وارد کرده است، فوراً با پزشک کودک خود تماس بگیرید. بسته به علائم و نشانه ها، پزشک ممکن است به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشد.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات پزشکی خود آماده شوید و بهترین استفاده را ببرید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت یا دستورالعمل قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. مهمترین کاری که باید در زمان انتظار انجام دهید این است که از فعالیت هایی که باعث ایجاد یا بدتر شدن علائم می شود خودداری کنید. از ورزش یا فعالیت های بدنی شدید پرهیز کنید و کارهای سخت، استرس زا یا طولانی مدت ذهنی را به حداقل برسانید. در زمانی که قرار ملاقات می گذارید، بپرسید که شما یا فرزندتان چه اقداماتی را برای بهبود یا جلوگیری از آسیب مجدد باید انجام دهید. کارشناسان توصیه می کنند که ورزشکاران تا زمانی که از نظر پزشکی مورد ارزیابی قرار نگرفته اند به بازی بازنگردند.
• علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان بروز آنها را فهرست کنید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی را فهرست کنید، از جمله سایر مشکلات پزشکی که برای آنها تحت درمان هستید و هر گونه سابقه آسیب قبلی به سر. همچنین نام هر دارو، ویتامین، مکمل یا سایر داروهای طبیعی را که خود یا فرزندتان مصرف می کنید، یادداشت کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می شود، دشوار است. کسی که با شما می آید ممکن است چیزی را به یاد بیاورد که از دست داده اید یا فراموش کرده اید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

برای ضربه مغزی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• آیا من ضربه مغزی دارم؟
• چه نوع آزمایشاتی لازم است؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• چه مدت بعد از آن علائم شروع به بهبود خواهند کرد؟
• خطر ضربه مغزی در آینده چیست؟
• خطر عوارض طولانی مدت چیست؟
• چه زمانی بازگشت به ورزش های رقابتی ایمن خواهد بود؟
• چه زمانی از سرگیری ورزش های شدید بی خطر خواهد بود؟
• آیا بازگشت به مدرسه یا محل کار بی خطر است؟
• آیا رانندگی با ماشین یا کار با تجهیزات برقی بی خطر است؟
• من مشکلات پزشکی دیگری دارم. چگونه می توان آنها را با هم مدیریت کرد؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کرد؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من ملاقات با متخصص را پوشش می دهد؟ (ممکن است لازم باشد برای برخی از این پاسخ ها با ارائه دهنده بیمه خود تماس بگیرید)
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سوالاتی که در حین ویزیت برایتان پیش می آید تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

آماده بودن برای پاسخ دادن به سؤالات پزشک ممکن است زمانی را برای مرور هر نکته ای که می خواهید در مورد آنها عمیق صحبت کنید، اختصاص دهد.

 

شما یا فرزندتان باید آماده پاسخگویی به سوالات زیر در مورد آسیب و علائم و نشانه های مرتبط باشید:

 

• آیا ورزش تماسی انجام می دهید؟
• این مصدومیت چگونه پیش آمد؟
• بلافاصله پس از آسیب چه علائمی را تجربه کردید؟
• یادتان هست درست قبل و بعد از مصدومیت چه اتفاقی افتاد؟
• آیا بعد از آسیب هوشیاری خود را از دست دادید؟
• آیا تشنج داشتید؟
• آیا از زمان آسیب دیدگی حالت تهوع یا استفراغ داشته اید؟
• آیا سردرد داشته اید؟ چقدر بعد از مصدومیت شروع شد؟
• آیا از زمان آسیب دیدگی هیچ مشکلی در هماهنگی بدنی مشاهده کرده اید؟
• آیا از زمان آسیب دیدگی با حافظه یا تمرکز مشکلی داشته اید؟
• آیا متوجه حساسیت یا مشکلی در بینایی و شنوایی خود شده اید؟
• آیا تغییرات خلقی، از جمله تحریک پذیری، اضطراب یا افسردگی داشته اید؟
• آیا از زمان آسیب دیدگی احساس بی حالی کرده اید یا به راحتی خسته شده اید؟
• آیا در خواب مشکل دارید یا از خواب بیدار می شوید؟
• آیا متوجه تغییراتی در حس بویایی یا چشایی خود شده اید؟
• آیا سرگیجه یا سردرد دارید؟
• نگران چه علامت یا علائم دیگری هستید؟
• آیا قبلاً دچار آسیب سر شده اید؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

مهمترین کاری که باید قبل از قرار ملاقات انجام دهید این است که از فعالیت هایی که به طور قابل توجهی علائم را افزایش می دهند و مواردی که خطر ضربه سر دیگر را افزایش می دهند خودداری کنید. این شامل پرهیز از ورزش یا سایر فعالیت‌های فیزیکی است که ضربان قلب را افزایش می‌دهد، مانند دویدن، یا نیاز به انقباضات شدید عضلانی، مانند وزنه‌برداری دارد.

 

به تدریج فعالیت های عادی روزانه خود، از جمله زمان تماشای صفحه نمایش را از سر بگیرید، زیرا می‌توانید بدون بدتر شدن علائم، آنها را تحمل کنید.

 

اگر سردرد دارید، استامینوفن (تیلنول و ...) ممکن است درد را کاهش دهد. اگر مشکوک به ضربه مغزی هستید، از مصرف مسکن‌های دیگر مانند آسپرین یا ایبوپروفن (ادویل، موترین IB، ...) خودداری کنید. اینها ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند.

 

 

 

مطالب مرتبط