پزشک کمر شما را معاینه می کند و توانایی تان را در نشستن، ایستادن، راه رفتن و بلند کردن پاهایتان ارزیابی می کند. همچنین ممکن است از شما بخواهد که درد خود را در مقیاس صفر تا 10 ارزیابی کنید و در مورد میزان عملکرد درد خود صحبت کند.

 

این ارزیابی ها به تعیین اینکه درد از کجا می آید، چقدر می توانید حرکت کنید قبل از اینکه درد شما را مجبور به توقف کند و اینکه آیا اسپاسم عضلانی دارید یا خیر، کمک می کند. آنها همچنین می توانند به رد علل جدی تر کمردرد کمک کنند.

 

اگر دلیلی برای مشکوک بودن وجود یک بیماری خاص وجود دارد که باعث کمردرد شده است، پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش را تجویز کند:

 

اشعه ایکس. این تصاویر همراستایی استخوان ها و اینکه آیا آرتروز یا شکستگی استخوان دارید را نشان می دهد. این تصاویر به تنهایی مشکلات نخاع، عضلات، اعصاب یا دیسک را نشان نمی دهند.

 

ام آر آی یا سی تی اسکن. این اسکن ها تصاویری تولید می کنند که می توانند فتق دیسک یا مشکلات استخوان ها، عضلات، بافت ها، تاندون ها، اعصاب، رباط ها و رگ های خونی را نشان دهند.

 

آزمایشات خون. اینها می توانند به تعیین اینکه آیا عفونت یا بیماری دیگری دارید که ممکن است باعث درد شود، کمک کند.

 

اسکن استخوان. در موارد نادر، پزشک ممکن است از اسکن استخوان برای جستجوی تومورهای استخوانی یا شکستگی های فشاری ناشی از پوکی استخوان استفاده کند.

 

مطالعات اعصاب الکترومیوگرافی (EMG). تکانه های الکتریکی تولید شده توسط اعصاب و پاسخ های ماهیچه ها را اندازه گیری می کند. این آزمایش می تواند فشردگی عصب ناشی از فتق دیسک یا باریک شدن کانال نخاعی (تنگی نخاع) را تایید کند.

 

رفتار

بیشتر کمردردها ظرف یک ماه پس از درمان خانگی بهبود می یابند. با این حال، همه افراد متفاوت هستند و کمردرد یک بیماری پیچیده است. برای بسیاری، درد برای چند ماه از بین نمی رود، اما تنها تعداد کمی از آنها درد مداوم و شدید دارند.

 

مسکن‌های بدون نسخه و استفاده از گرما ممکن است تمام چیزی باشد که نیاز دارید. استراحت در رختخواب توصیه نمی شود.

 

تا جایی که می توانید به فعالیت های خود ادامه دهید. فعالیت های سبک مانند پیاده روی و فعالیت های روزمره را امتحان کنید. فعالیتی که باعث افزایش درد می شود را متوقف کنید، اما به دلیل ترس از درد از فعالیت اجتناب نکنید. اگر درمان‌های خانگی بعد از چند هفته جواب نداد، پزشک ممکن است داروهای قوی‌تر یا درمان‌های دیگر را پیشنهاد کند.

 

 

 

داروها

بسته به نوع کمردردی که دارید، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

 

• مسکن های بدون نسخه (OTC). داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve)، ممکن است به تسکین کمردرد کمک کنند. این داروها را فقط طبق دستور پزشک مصرف کنید. استفاده بیش از حد می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند. اگر مسکن های OTC درد را تسکین ندهند، پزشک ممکن است داروهای NSAID را تجویز کند.
• شل کننده های عضلانی. اگر کمردرد خفیف تا متوسط ​​با مسکن های OTC بهبود نیافت، پزشک ممکن است شل کننده های عضلانی را نیز تجویز کند. شل کننده های عضلانی می تواند باعث سرگیجه و خواب شود.
• مسکن های موضعی درد. این محصولات از طریق کرم ها، مرهم ها، پمادها یا چسب ها، مواد تسکین دهنده درد را از طریق پوست ارسال می کنند.
• داروهای مخدر. داروهای حاوی مواد افیونی مانند اکسی کدون یا هیدروکودون ممکن است برای مدت کوتاهی با نظارت دقیق پزشک استفاده شوند. اپیوئیدها برای دردهای مزمن خوب کار نمی‌کنند، بنابراین نسخه معمولاً قرص هایی به ارزش کمتر از یک هفته ارائه می دهد.
• داروهای ضد افسردگی. برخی از انواع داروهای ضد افسردگی - به ویژه دولوکستین (Cymbalta) و ضد افسردگی های سه حلقه ای، مانند آمی تریپتیلین - نشان داده شده است که مستقل از تأثیر آنها بر افسردگی، کمردرد مزمن را تسکین می دهند.

   

فیزیوتراپی

یک فیزیوتراپ می تواند تمریناتی را برای افزایش انعطاف پذیری، تقویت عضلات پشت و شکم و بهبود وضعیت بدن، آموزش دهد. استفاده منظم از این تکنیک ها می تواند به جلوگیری از بازگشت درد کمک کند. فیزیوتراپیست ها همچنین در مورد چگونگی اصلاح حرکات در طول دوره کمردرد برای جلوگیری از تشدید علائم درد در حین ادامه فعالیت، آموزش می دهند.

 

 

جراحی و روش های دیگر

 

روش های مورد استفاده برای درمان کمردرد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

تزریق کورتیزون. اگر اقدامات دیگر درد را تسکین ندهد، و اگر درد به پاها تابیده شود، پزشک ممکن است کورتیزون - یک داروی ضد التهابی قوی - به همراه یک داروی بی‌حس کننده را به فضای اطراف نخاع (فضای اپیدورال) تزریق کند. تزریق کورتیزون به کاهش التهاب اطراف ریشه های عصبی کمک می کند، اما تسکین درد معمولاً تنها یک یا دو ماه طول می کشد.

 

نوروتومی فرکانس رادیویی. در این روش، یک سوزن ظریف از طریق پوست وارد می شود تا نوک آن نزدیک ناحیه ای باشد که باعث درد می شود. امواج رادیویی از طریق سوزن عبور داده می شود تا به اعصاب مجاور آسیب برساند، که در رساندن سیگنال های درد به مغز اختلال ایجاد می کند.

 

محرک های عصبی کاشته شده. دستگاه‌هایی که در زیر پوست کاشته می‌شوند می‌توانند تکانه‌های الکتریکی را به اعصاب خاصی برسانند تا سیگنال‌های درد را مسدود کنند.

 

عمل جراحی. اگر درد بی امان همراه با درد شدید ساق پا یا ضعف عضلانی پیشرونده ناشی از فشرده سازی عصب دارید، ممکن است از جراحی سود ببرید. این روش‌ها معمولاً برای دردهای مربوط به مشکلات ساختاری، مانند باریک شدن ستون فقرات (تنگی ستون فقرات) یا فتق دیسک که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده است، اختصاص دارد.

 

 

طب جایگزین

تعدادی از درمان های جایگزین ممکن است علائم کمردرد را کاهش دهد. همیشه قبل از شروع درمان جایگزین جدید، مزایا و خطرات را با پزشک خود در میان بگذارید.

 

مراقبت های کایروپراکتیک. یک کایروپراکتیک، ستون فقرات را دستکاری می کند تا درد را کاهش دهد.

 

• طب سوزنی. یک پزشک طب سوزنی، سوزن های نازک استریل شده را در مکانی خاص از بدن وارد پوست می کند. تعداد فزاینده ای از شواهد علمی نشان می دهد که طب سوزنی می تواند در درمان کمردرد مفید باشد.
• تحریک الکتریکی عصب طریق پوست (TENS). دستگاهی که با باتری کار می کند روی پوست قرار می گیرد، تکانه های الکتریکی را به ناحیه دردناک منتقل می کند. مطالعات نتایج متفاوتی را در مورد اثربخشی TENS نشان داده اند. 
• ماساژ دادن. اگر کمردرد ناشی از تنش یا کار بیش از حد عضلات است، ماساژ ممکن است کمک کند.
• یوگا.انواع مختلفی از یوگا وجود دارد، رشته ای گسترده که شامل تمرین وضعیت ها یا ژست های خاص، تمرینات تنفسی و تکنیک های تمدد اعصاب است. یوگا می تواند عضلات را کشش و تقویت کند و وضعیت بدن را بهبود بخشد، اگرچه ممکن است لازم باشد برخی از حالت ها را در صورت تشدید علائم تغییر دهید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر کمردرد با وجود درمان خانگی ادامه داشت، به پزشک مراجعه کنید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک کند تا برای ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های روانی یا عاطفی در زندگی 
• علائم و زمان شروع آنها
• تمام داروها، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعات دریافتی را به خاطر بسپارید.

 

برای کمردرد، سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• محتمل ترین علت کمردرد من چیست؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• برای داروهایی که توصیه می‌کنید، چه عوارض جانبی احتمالی وجود دارد؟
• من شرایط پزشکی دیگر دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• چه مدت به درمان نیاز دارم؟
• برای جلوگیری از عود کمردرد چه کنم؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• کمردرد شما از چه زمانی شروع شد؟
• آیا درد ثابت است؟

   

  آیا درد بر توانایی برای عملکردتان تأثیر می گذارد؟ اگر چنین است، چقدر؟

   

  آیا علائم یا نشانه های دیگری به جز کمردرد دارید؟

• آیا کارهای بدنی سنگین انجام می دهید؟
• آیا به طور منظم ورزش می کنید؟ چه نوع فعالیت هایی انجام می دهید؟
• هر چند وقت یکبار احساس درد می کنید؟
• آیا خوب می خوابید؟
• چه درمان‌ها یا خودمراقبتی را امتحان کرده‌اید؟ آیا چیزی کمک کرده است؟
•