کلپتومانیا (klep-toe-MAY-nee-uh) ناتوانی مکرر در مقاومت در برابر میل به سرقت وسایلی است که معمولاً واقعاً به آنها نیاز ندارید و معمولاً ارزش کمی دارند. کلپتومانیا یک اختلال نادر اما جدی در سلامت روان است که در صورت عدم درمان می تواند باعث دردهای روحی زیادی برای فرد و اطرافیانش شود.

 

کلپتومانیا نوعی اختلال کنترل تکانه است - اختلالی که با مشکلات مربوط به خودکنترلی عاطفی یا رفتاری مشخص می شود. اگر اختلال کنترل تکانه دارید، در مقاومت در برابر وسوسه یا انگیزه انجام عملی که برای شما یا شخص دیگری بیش از حد یا مضر است، مشکل دارید.

 

بسیاری از افراد مبتلا به کلپتومانیا در خجالت پنهانی زندگی می کنند، زیرا می ترسند به دنبال درمان سلامت روان باشند. اگرچه هیچ درمانی برای کلپتومانیا وجود ندارد، درمان با دارو یا گفتگو درمانی (روان درمانی) ممکن است به پایان دادن به چرخه دزدی اجباری کمک کند.

علائم

علائم کلپتومانیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

ناتوانی در مقاومت در برابر اصرارهای قدرتمند برای سرقت اقلامی که به آنها نیاز ندارید

 

احساس افزایش تنش، اضطراب یا برانگیختگی منجر به سرقت

 

احساس لذت، تسکین یا رضایت در هنگام دزدی

 

احساس گناه وحشتناک، پشیمانی، نفرت از خود، شرم یا ترس از دستگیری پس از سرقت

 

بازگشت تمایلات و تکرار چرخه کلپتومانیا

 

 

علائم

افراد مبتلا به لپتومانیا معمولاً علائم زیر را نشان می دهند:

 

بر خلاف دزدان معمولی، افراد مبتلا به کلپتومانیا به طور اجباری برای نفع شخصی، با جرأت، برای انتقام یا برای شورش دزدی نمی کنند. آنها دزدی می کنند فقط به این دلیل که میل آنقدر قوی است که نمی توانند در برابر آن مقاومت کنند.

 

اپیزودهای لپتومانیا عموماً خود به خود و معمولاً بدون برنامه ریزی و بدون کمک یا همکاری شخص دیگری رخ می دهند.

 

اکثر افراد مبتلا به کلپتومانیا از مکان های عمومی مانند فروشگاه ها و سوپرمارکت ها سرقت می کنند. برخی ممکن است از دوستان یا آشنایان دزدی کنند، مثلاً در یک مهمانی.

 

اغلب، اقلام دزدیده شده برای فرد مبتلا به کلپتومانیا ارزشی ندارد و فرد می تواند آن را بخرد.

 

اقلام دزدیده شده معمولاً پنهان می شوند و هرگز مورد استفاده قرار نمی گیرند. اقلام همچنین ممکن است اهدا شود، به خانواده یا دوستان داده شود، یا حتی مخفیانه به محلی که از آنجا به سرقت رفته بازگردانده شود.

 

اصرار به دزدی ممکن است بیاید و برود یا در طول زمان با شدت کمتر یا بیشتر رخ دهد.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر نمی توانید دست از دزدی بردارید، به دنبال مشاوره پزشکی باشید. بسیاری از افرادی که ممکن است به کلپتومانیا مبتلا باشند، نمی خواهند به دنبال درمان باشند، زیرا می ترسند دستگیر یا زندانی شوند. 

 

برخی از افراد به دلیل ترس از گرفتار شدن و عواقب قانونی به دنبال کمک پزشکی نیستند. 

 

 

اگر یکی از عزیزان مبتلا به کلپتومانیا باشد

اگر مشکوک هستید که یکی از دوستان نزدیک یا یکی از اعضای خانواده ممکن است مبتلا به کلپتومانیا باشد، به آرامی نگرانی های خود را با او در میان بگذارید. به خاطر داشته باشید که دزدی شکمی یک وضعیت سلامت روانی است، نه یک نقص شخصیتی، بنابراین بدون سرزنش یا اتهام به فرد مورد علاقه خود نزدیک شوید.

 

 

تاکید بر نکات زیر ممکن است مفید باشد:

 

نگران هستید زیرا به سلامت و رفاه عزیزتان اهمیت می دهید.

 

نگران خطرات دزدی اجباری هستید، مانند دستگیر شدن، از دست دادن شغل یا آسیب رساندن به یک رابطه ارزشمند.

درمان هایی در دسترس هستند که ممکن است به کاهش میل به دزدی و زندگی بدون اعتیاد و شرم کمک کنند.

 

اگر برای آماده شدن برای این گفتگو به کمک نیاز دارید، با پزشک خود صحبت کنید. او ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد که می تواند کمک کند تا راهی برای مطرح کردن نگرانی های خود بدون ایجاد احساس تدافعی یا تهدید به عزیزتان برنامه ریزی کنید.

 

 

علل

علت کلپتومانیا مشخص نیست. این نظریه نشان می دهد که تغییرات در مغز ممکن است دلیل کلپتومانیا باشد. 

 

تحقیقات بیشتر برای فهمیدن دلایل احتمالی مورد نیاز است، اما کلپتومانیا ممکن است با موارد مرتبط زیر باشد:

• مشکلات مربوط به یک ماده شیمیایی مغز (انتقال دهنده عصبی) به نام سروتونین. سروتونین به تنظیم خلق و خو و کمک می کند. سطوح پایین سروتونین در افراد مستعد رفتارهای تکانشی رایج است.
• اختلالات مصرف مواد. دزدی ممکن است باعث آزاد شدن دوپامین شود. دوپامین باعث ایجاد لذت می شود و برخی از افراد بارها و بارها ترغیب به این احساس می شوند.
• سیستم اپیوئیدی مغز. هوس ها توسط سیستم اپیوئیدی مغز تنظیم می شوند. عدم تعادل در این سیستم می تواند مقاومت در برابر اصرار را سخت تر کند.
•  

عوامل خطر

کلپتومانیا غیرشایع در نظر گرفته می شود. با این حال، برخی از افراد مبتلا به کلپتومانیا ممکن است به دنبال درمان نباشند، یا به راحتی پس از دزدی های مکرر به زندان بیفتند، بنابراین برخی از موارد کلپتومانیا ممکن است هرگز تشخیص داده نشود. کلپتومانیا در سنین نوجوانی یا در جوانی شروع می شود، اما می‌توان در بزرگسالی یا بعد از آن شروع کرد. حدود دو سوم افراد مبتلا به کلپتومانیا زن هستند.

 

عوامل خطر کلپتومانیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

 

 

• سابقه خانوادگی. داشتن یکی از بستگان درجه یک، مانند والدین یا خواهر و برادر، مبتلا به کلپتومانیا، اختلال وسواس فکری-اجباری، یا مصرف الکل یا سایر مواد ممکن است احتمال ابتلا به کلپتومانیا را افزایش دهد. 

 

 

• داشتن یک بیماری روانی دیگر. افراد مبتلا به کلپتومانیا اغلب دارای یک بیماری روانی دیگر مانند اختلال دوقطبی، اختلال اضطراب، اختلال خوردن، اختلال مصرف مواد یا اختلال شخصیت هستند.

   

عوارض

در صورت عدم درمان، کلپتومانیا می تواند منجر به مشکلات شدید عاطفی، خانوادگی، کاری، حقوقی و مالی شود. برای مثال، می‌دانید که دزدی اشتباه است، اما احساس می‌کنید در مقابل آن مقاومت ندارید.

 

 

سایر عوارض و شرایط مرتبط با کلپتومانیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

سایر اختلالات کنترل تکانه، مانند قمار اجباری

 

سوء مصرف الکل و مواد

 

اختلالات شخصیت

 

اختلالات اشتها

 

افسردگی

 

اختلال دوقطبی

 

اضطراب

 

افکار خودکشی، اقدام به خودکشی و خودکشی

 

 

 

جلوگیری

 

 

از آنجایی که علت کلپتومانیا مشخص نیست، هنوز مشخص نیست که چگونه می توان با قطعیت از آن پیشگیری کرد. دریافت درمان به محض شروع دزدی اجباری ممکن است به جلوگیری از بدتر شدن کلپتومانیا و جلوگیری از برخی عواقب منفی کمک کند.