اختلال اسکیزوافکتیو

اختلال اسکیزوافکتیو یک اختلال سلامت روان است که با ترکیبی از علائم اسکیزوفرنی، مانند توهم یا هذیان، و علائم اختلال خلقی، مانند افسردگی یا شیدایی مشخص می شود.

دو نوع اختلال اسکیزوافکتیو - که هر دو شامل برخی از علائم اسکیزوفرنی هستند - عبارتند از:

تبلیغات

Mayo Clinic does not endorse companies or products. Advertising revenue supports our not-for-profit mission.

Advertising & Sponsorship

نوع دوقطبی، که شامل دوره های شیدایی و گاهی اوقات افسردگی شدید است.
نوع افسردگی، که فقط شامل دوره های افسردگی اساسی است.

اختلال اسکیزوافکتیو ممکن است در هر فرد مبتلا دوره منحصر به فردی داشته باشد.

اختلال اسکیزوافکتیو درمان نشده ممکن است منجر به مشکلاتی در عملکرد در محل کار، مدرسه و موقعیت‌های اجتماعی شود و باعث تنهایی و مشکل در حفظ شغل یا حضور در مدرسه شود. افراد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو ممکن است برای عملکرد روزانه به کمک و حمایت نیاز داشته باشند. درمان می تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

علائم

علائم اختلال اسکیزوافکتیو ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. افراد مبتلا به این بیماری علائم روان پریشی، مانند توهم یا هذیان، و همچنین علائم اختلال خلقی را تجربه می کنند - نوع دوقطبی (دوره‌های شیدایی و گاهی افسردگی) یا نوع افسردگی (دوره‌های افسردگی).

اگرچه شکل‌گیری و سیر اختلال اسکیزوافکتیو ممکن است متفاوت باشد، ویژگی‌های تعیین‌کننده شامل یک دوره خلقی اصلی (خلق افسرده یا شیدایی) و حداقل یک دوره دو هفته‌ای از علائم روان‌پریشی در زمانی که یک دوره خلقی اصلی وجود ندارد، است.

علائم و نشانه‌های اختلال اسکیزوافکتیو به نوع آن بستگی دارد - نوع دوقطبی یا افسردگی - و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

هذیان - داشتن باورهای نادرست و ثابت، علیرغم شواهدی که خلاف آن را نشان می دهد.
توهمات، مانند شنیدن صداها یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند.
اختلال در ارتباط و گفتار، مانند ناهماهنگی
رفتار عجیب یا غیرعادی
علائم افسردگی، مانند احساس پوچی، غمگینی یا بی ارزشی
دوره های خلق و خوی شیدایی، با افزایش انرژی و کاهش نیاز به خواب در طی چند روز و رفتارهای غیرعادی
اختلال در عملکرد شغلی، تحصیلی و اجتماعی
مشکلات مدیریت مراقبت شخصی، از جمله تمیزی و ظاهر فیزیکی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر فکر می کنید فردی که می شناسید ممکن است علائم اختلال اسکیزوافکتیو داشته باشد، در مورد نگرانی‌های خود با آن فرد صحبت کنید. اگرچه نمی‌توانید کسی را مجبور کنید که به دنبال کمک حرفه‌ای باشد، می‌توانید تشویق و حمایت کنید و به یافتن یک پزشک یا متخصص سلامت روان کمک کنید.

اگر فرد مورد علاقه شما نمی تواند غذا، لباس یا سرپناه خود را تهیه کند، یا اگر امنیت عزیز شما یا دیگران نگران کننده است، ممکن است لازم باشد برای کمک با اورژانس تماس بگیرید تا آن فرد بتواند توسط یک متخصص سلامت روان ارزیابی شود.

افکار یا رفتار خودکشی

صحبت از خودکشی یا رفتار خودکشی ممکن است در فردی مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو رخ دهد. اگر عزیزی دارید که در خطر اقدام به خودکشی است یا اقدام به خودکشی کرده است، مطمئن شوید که کسی در کنار آن شخص می ماند. فوراً با اورژانس تماس بگیرید. یا اگر می توانید با خیال راحت این کار را انجام دهید، فرد را به نزدیکترین اورژانس بیمارستان ببرید.

علل

علل دقیق اختلال اسکیزوافکتیو هنوز در حال بررسی است، اما ژنتیک احتمالاً یک عامل است.

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به اختلال اسکیزوافکتیو را افزایش می دهند عبارتند از:

داشتن یک خویشاوند خونی نزدیک - مانند والدین یا خواهر و برادر - که مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو، اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی است.
رویدادهای استرس زا که ممکن است علائم را تحریک کنند.
مصرف داروهایی که ذهن را تغییر می‌دهند، که ممکن است در صورت وجود یک اختلال زمینه‌ای، علائم را بدتر کنند.