افتادگی روده کوچک (انتروسل)

افتادگی روده کوچک که انتروسل (EN-tur-o-seel) نیز نامیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که روده کوچک (روده باریک) به داخل حفره لگنی پایین می‌رود و به قسمت بالای واژن فشار می‌آورد و برآمدگی ایجاد می‌کند. لغت پرولاپس به معنای سر خوردن یا از جای خود افتادن است.

زایمان، افزایش سن و سایر فرآیندهایی که به کف لگن فشار وارد می‌کنند، ممکن است ماهیچه‌ها و رباط‌هایی را که از اندام‌های لگن حمایت می‌کنند ضعیف کرده و احتمال افتادگی روده کوچک را بیشتر کند.

برای مدیریت افتادگی روده کوچک، اقدامات خودمراقبتی و سایر گزینه‌های غیرجراحی اغلب مؤثر هستند. در موارد شدید، ممکن است برای رفع افتادگی به جراحی نیاز داشته باشید.

علائم

افتادگی خفیف روده کوچک ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند. با این حال، اگر افتادگی (پرولاپس) قابل توجهی داشته باشید، ممکن است این موارد را تجربه کنید:

احساس کشش در لگن که هنگام دراز کشیدن کاهش می یابد

احساس پری لگن، فشار یا درد

کمردردی که هنگام دراز کشیدن کاهش می یابد

یک برآمدگی نرم از بافت در واژن

ناراحتی واژن و مقاربت دردناک

بسیاری از زنان مبتلا به افتادگی روده کوچک، افتادگی سایر اندام های لگنی مانند مثانه، رحم یا راست روده را نیز تجربه می کنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت بروز علائم افتادگی که شما را آزار می دهد به پزشک مراجعه کنید.

علل

افزایش فشار روی کف لگن دلیل اصلی هر شکلی از افتادگی اندام لگنی است. شرایط و فعالیت هایی که می توانند باعث افتادگی روده باریک یا سایر انواع پرولاپس شوند یا به آن کمک کنند عبارتند از:

بارداری و زایمان

یبوست مزمن یا زور زدن همراه با اجابت مزاج

سرفه مزمن یا برونشیت

بلند کردن مکرر سنگینی

اضافه وزن یا چاق بودن

بارداری و زایمان

بارداری و زایمان شایع ترین علل افتادگی اندام لگن هستند. ماهیچه‌ها، رباط‌ها و فاسیا که واژن را نگه می‌دارند و از آن حمایت می‌کنند در طول بارداری و زایمان کشیده و ضعیف می‌شوند.

همه کسانی که بچه دار شده اند دچار افتادگی اندام لگن نمی شوند. برخی از خانم ها عضلات پشتیبان، رباط ها و فاسیای بسیار قوی در لگن دارند و هرگز مشکلی ندارند. همچنین ممکن است زنی که هرگز بچه دار نشده است دچار افتادگی اندام لگن شود.

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به افتادگی روده کوچک را افزایش می دهند عبارتند از:

بارداری و زایمان. زایمان واژینال یک یا چند کودک به ضعیف شدن ساختارهای حمایتی کف لگن کمک می‌کند و خطر افتادگی را افزایش می دهد. هرچه تعداد حاملگی ها بیشتر باشد، خطر ابتلا به هر نوع افتادگی اندام لگنی بیشتر می شود. زنانی که فقط زایمان سزارین می کنند کمتر دچار افتادگی می شوند.

سن. افتادگی روده کوچک و سایر انواع پرولاپس اندام لگنی بیشتر با افزایش سن رخ می دهد. با افزایش سن، توده عضلانی و قدرت عضلانی را از دست می دهید - در عضلات لگن و همچنین سایر عضلات.

جراحی لگن. برداشتن رحم (هیسترکتومی) یا روش های جراحی برای درمان بی اختیاری ممکن است خطر ابتلا به افتادگی روده کوچک را افزایش دهد.

افزایش فشار شکم. اضافه وزن فشار داخل شکم را افزایش می دهد که خطر ابتلا به افتادگی روده کوچک را افزایش می دهد. عوامل دیگری که باعث افزایش فشار می شوند عبارتند از سرفه مداوم (مزمن) و زور زدن در حین حرکات روده.

سیگار کشیدن. سیگار کشیدن با ایجاد افتادگی همراه است زیرا افراد سیگاری اغلب سرفه می کنند و فشار شکمی را افزایش می دهند.

نژاد. به دلایل ناشناخته، زنان اسپانیایی تبار و سفیدپوست در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افتادگی اندام لگن هستند.

اختلالات بافت همبند. ممکن است به دلیل بافت‌های همبند ضعیف‌تر در ناحیه لگن، از نظر ژنتیکی مستعد افتادگی باشید، که به طور طبیعی شما را مستعد افتادگی روده کوچک و سایر انواع افتادگی اندام لگن می‌کند.

جلوگیری

ممکن است بتوانید با این راهکارها شانس افتادگی روده کوچک خود را کاهش دهید:

وزن سالم را حفظ کنید. اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن می تواند فشار داخل شکم را کاهش دهد.

جلوگیری از یبوست. غذاهای پر فیبر بخورید، مایعات فراوان بنوشید و به طور منظم ورزش کنید تا از فشار آوردن در حین اجابت مزاج جلوگیری کنید.

سرفه مزمن را درمان کنید. سرفه های مداوم فشار شکم را افزایش می دهد. اگر سرفه مداوم (مزمن) دارید، به پزشک خود مراجعه کنید تا در مورد درمان سوال کنید.

ترک سیگار. ترک سیگار به درمان سرفه مزمن کمک می کند.

از بلند کردن وسایل سنگین خودداری کنید. بلند کردن اجسام سنگین فشار شکم را افزایش می دهد.