لوسمی، سرطان بافت های خون ساز بدن از جمله مغز استخوان و سیستم لنفاوی است.

انواع بسیاری از سرطان خون وجود دارد. برخی از انواع لوسمی در کودکان شایع تر است. سایر اشکال لوسمی بیشتر در بزرگسالان رخ می دهد.

لوسمی معمولاً گلبول های سفید را درگیر می کند. گلبول‌های سفید خون جنگنده‌های قوی عفونت هستند – به طور معمول رشد می‌کنند و به روشی منظم تقسیم می‌شوند، زیرا بدن به آنها نیاز دارد. اما در افراد مبتلا به لوسمی، مغز استخوان مقدار زیادی گلبول سفید غیرطبیعی تولید می کند که به درستی عمل نمی‌کنند.

درمان لوسمی می تواند پیچیده باشد - بسته به نوع لوسمی و سایر عوامل. اما استراتژی ها و منابعی وجود دارد که می تواند به موفقیت درمان کمک کند.

علائم

علائم لوسمی بسته به نوع آن متفاوت است. علائم و نشانه های شایع عبارتند از:

تب یا لرز

خستگی مداوم، ضعف

عفونت های مکرر یا شدید

کاهش وزن بدون تلاش

غدد لنفاوی متورم، کبد یا طحال بزرگ شده است

خونریزی یا کبودی آسان

خونریزی های مکرر بینی

لکه های قرمز ریز در پوست (پتشی)

تعریق زیاد به خصوص در شب

درد یا حساسیت استخوانی

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت داشتن هر گونه علائم و نشانه های مداوم که شما را نگران می کند، از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

علائم لوسمی اغلب واضح و مشخص نیستند. ممکن است علائم اولیه لوسمی را نادیده بگیرید زیرا ممکن است شبیه علائم آنفولانزا و سایر بیماری های رایج باشد.

گاهی اوقات لوسمی در طول آزمایش خون برای برخی بیماری های دیگر کشف می شود.

علل

دانشمندان دلایل دقیق سرطان خون را درک نمی کنند. به نظر می‌رسد که از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود.

 

لوسمی چگونه شکل می گیرد

به طور کلی، لوسمی زمانی رخ می دهد که برخی از سلول های خونی تغییراتی (جهش) در ماده ژنتیکی یا DNA خود پیدا کنند. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. به طور معمول، DNA به سلول می گوید که با سرعت مشخصی رشد کند و در زمان مشخصی بمیرد. در لوسمی، جهش ها به سلول های خونی می گویند که به رشد و تقسیم خود ادامه دهند.

 

وقتی این اتفاق می افتد، تولید سلول های خونی از کنترل خارج می شود. با گذشت زمان، این سلول‌های غیرطبیعی می‌توانند سلول‌های خونی سالم در مغز استخوان را از بین ببرند و منجر به کاهش تعداد گلبول‌های سفید سالم، گلبول‌های قرمز خون و پلاکت‌ها شوند و علائم و نشانه‌های سرطان خون را ایجاد کنند.

 

لوسمی چگونه طبقه بندی می شود

پزشکان لوسمی را بر اساس سرعت پیشرفت و نوع سلول های درگیر طبقه بندی می کنند.

اولین نوع طبقه بندی بر اساس سرعت پیشرفت لوسمی است:

لوسمی حاد. در لوسمی حاد، سلول‌های غیرطبیعی خون، سلول‌های خونی نابالغ هستند. آنها نمی توانند عملکرد طبیعی خود را انجام دهند و به سرعت تکثیر می شوند، بنابراین بیماری به سرعت بدتر می شود. لوسمی حاد نیاز به درمان تهاجمی و به موقع دارد.

لوسمی مزمن. انواع مختلفی از لوسمی مزمن وجود دارد. برخی سلول های زیادی تولید می کنند و برخی باعث تولید سلول های بسیار کمی می شوند. لوسمی مزمن شامل سلول های خونی بالغ تر می شود. این سلول های خونی کندتر تکثیر می شوند یا تجمع می یابند و می توانند برای مدتی به طور طبیعی عمل کنند. برخی از انواع لوسمی مزمن در ابتدا هیچ علائم اولیه ای ایجاد نمی کنند و ممکن است برای سال ها بدون علامت باشند یا تشخیص داده نشوند.

 

نوع دوم طبقه بندی بر اساس نوع گلبول سفید تحت تأثیر است:

لوسمی لنفوسیتی. این نوع لوسمی بر سلول های لنفوئیدی (لنفوسیت ها) که بافت لنفاوی را تشکیل می‌دهند، تأثیر می گذارد. بافت لنفاوی سیستم ایمنی بدن را تشکیل می دهد.

لوسمی میلوژن (my-uh-LOHJ-uh-nus). این نوع لوسمی بر سلول های میلوئید تأثیر می گذارد. سلول های میلوئید باعث ایجاد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و سلول های تولید کننده پلاکت می شوند.

انواع سرطان خون

انواع عمده لوسمی عبارتند از:

 

لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL). این شایع ترین نوع لوسمی در کودکان خردسال است. ALL همچنین می‌تواند در بزرگسالان رخ دهد.

لوسمی میلوژن حاد AML)).  AML یک نوع شایع سرطان خون است. در کودکان و بزرگسالان رخ می‌دهد. AML شایع ترین نوع لوسمی حاد در بزرگسالان است.

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL). با CLL، شایع ترین لوسمی مزمن بزرگسالان، ممکن است سال ها بدون نیاز به درمان احساس خوبی داشته باشید.

لوسمی میلوژن مزمن (CML). این نوع لوسمی عمدتاً بزرگسالان را مبتلا می کند. یک فرد مبتلا به CML ممکن است ماه ها یا سال ها قبل از ورود به مرحله ای که در آن سلول های سرطان خون سریعتر رشد می‌کنند، علائم کمی داشته باشد یا هیچ علامتی نداشته باشد.

انواع دیگر. انواع دیگر و نادرتر سرطان خون وجود دارد، از جمله لوسمی سلول مویی، سندرم های میلودیسپلاستیک و اختلالات میلوپرولیفراتیو.

 

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان خون را افزایش دهند عبارتند از:

درمان سرطان قبلی. افرادی که انواع خاصی از شیمی درمانی و پرتودرمانی را برای سایر سرطان ها انجام داده اند، در معرض افزایش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان خون هستند.

اختلالات ژنتیکی. به نظر می رسد ناهنجاری های ژنتیکی در ایجاد سرطان خون نقش دارند. برخی از اختلالات ژنتیکی، مانند سندرم داون، با افزایش خطر ابتلا به سرطان خون مرتبط هستند.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مانند بنزن - که در بنزین یافت می شود و توسط صنایع شیمیایی استفاده می شود - با افزایش خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان خون مرتبط است.

سیگار کشیدن. کشیدن سیگار خطر ابتلا به لوسمی میلوژن حاد را افزایش می دهد.

سابقه خانوادگی لوسمی. اگر اعضای خانواده مبتلا به لوسمی تشخیص داده شده باشند، خطر ابتلا به این بیماری ممکن است افزایش یابد.

با این حال، اکثر افراد با عوامل خطر شناخته شده به سرطان خون مبتلا نمی شوند و بسیاری از افراد مبتلا به لوسمی هیچ یک از این عوامل خطر را ندارند.