استئوسارکوم نوعی سرطان استخوان است که از سلول‌های تشکیل دهنده استخوان شروع می‌شود. استئوسارکوم اغلب در استخوان های بلند - اغلب در پاها و گاهی اوقات بازوها - دیده می شود، اما می تواند در هر استخوانی شروع شود. در موارد بسیار نادر، در بافت نرم خارج از استخوان رخ می دهد.

 

استئوسارکوم معمولا در نوجوانان و بزرگسالان جوان رخ می دهد، اما می تواند در کودکان کوچکتر و بزرگسالان نیز رخ دهد.

 

درمان معمولاً شامل شیمی درمانی، جراحی و گاهی اوقات پرتودرمانی است. پزشکان گزینه های درمانی را بر اساس محل شروع استئوسارکوم، اندازه سرطان، نوع و درجه استئوسارکوم و اینکه آیا سرطان به خارج از استخوان گسترش یافته است، انتخاب می کنند.

 

 

نوآوری‌های درمانی برای استئوسارکوم چشم‌انداز  این سرطان را در طول سال‌ها بهبود بخشیده است. پس از اتمام درمان، نظارت مادام العمر برای مشاهده اثرات دیررس احتمالی درمان های شدید توصیه می شود.

 

علائم

علائم و نشانه های استئوسارکوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• تورم در نزدیکی استخوان
• درد استخوان
• آسیب یا استخوان شکستگی بدون دلیل مشخص
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر کودک علائم و نشانه های مداومی داشت که شما را نگران می کند، از پزشک فرزندتان وقت ملاقات بگیرید. علائم استئوسارکوم مشابه بسیاری از بیماری‌های شایع‌تر مانند آسیب‌های ورزشی است، بنابراین پزشک ممکن است ابتدا آن علل را بررسی کند.

 

 

علل

 

مشخص نیست که چه چیزی باعث استئوسارکوم می شود. پزشکان می‌دانند که این سرطان زمانی شکل می‌گیرد که در یکی از سلول‌هایی که مسئول ساختن استخوان جدید هستند، مشکلی پیش بیاید.

استئوسارکوم زمانی شروع می شود که یک سلول استخوانی سالم تغییراتی در DNA خود ایجاد کند. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات به سلول می‌گوید در مواقعی که به آن نیازی نیست شروع به ساختن استخوان جدید کند. نتیجه یک توده (تومور) از سلول های استخوانی ضعیف است که می تواند به بافت سالم بدن حمله کرده و آن را از بین ببرد. سلول ها می توانند جدا شوند و در سراسر بدن پخش شوند (متاستاز).

 

 

عوامل خطر

این عوامل، خطر ابتلا به استئوسارکوم را افزایش می دهند:

 

• درمان قبلی با پرتودرمانی
• سایر اختلالات استخوانی مانند بیماری پاژه استخوان و دیسپلازی فیبری
• برخی شرایط ارثی یا ژنتیکی، از جمله رتینوبلاستوما ارثی، سندرم بلوم، سندرم لی-فرامنی، سندرم روتموند-تامسون و سندرم ورنر
•  

عوارض

عوارض استئوسارکوم و درمان آن عبارتند از:

• سرطانی که گسترش می یابد (متاستاز می کند). استئوسارکوم می تواند از جایی که شروع شده به مناطق دیگر گسترش یابد و درمان و بهبودی را دشوارتر کند. استئوسارکوم بیشتر به ریه ها و سایر استخوان ها گسترش می یابد.
• سازگاری با قطع عضو. جراحی که تومور را از بین می برد و اندام را نجات می دهد در صورت امکان استفاده می شود. اما گاهی اوقات لازم است بخشی از اندام آسیب دیده برداشته شود تا تمام سرطان از بین برود. یادگیری استفاده از اندام مصنوعی (پروتز) نیازمند زمان، تمرین و صبر است. کارشناسان می توانند در سازگاری به بیمار کمک کنند.
• عوارض جانبی طولانی مدت درمان. شیمی درمانی تهاجمی مورد نیاز برای کنترل استئوسارکوم می‌تواند عوارض جانبی قابل توجهی در کوتاه مدت و بلند مدت ایجاد کند. تیم مراقبت های بهداشتی می تواند به شما در مدیریت عوارض جانبی که در طول درمان رخ می دهد کمک کند و لیستی از عوارض جانبی را در اختیارتان قرار دهد که باید در سال های پس از درمان مراقب آن باشید.