آلرژی به خورشید اصطلاحی است که اغلب برای توصیف تعدادی از شرایط استفاده می‌شود که در آن یک بثورات قرمز خارش‌دار روی پوستی که در معرض نور خورشید قرار گرفته است ایجاد می‌شود. شایع ترین شکل آلرژی به خورشید فوران نور چند شکلی است که به عنوان مسمومیت با نور خورشید نیز شناخته می‌شود.

برخی از افراد یک نوع ارثی حساسیت به نور خورشید دارند. برخی دیگر علائم و نشانه‌ها را تنها زمانی ایجاد می‌کنند که توسط عامل دیگری تحریک شوند - مانند دارو یا قرار گرفتن پوست در معرض گیاهانی مانند ازگیل وحشی یا لیموترش.

موارد خفیف حساسیت به آفتاب ممکن است بدون درمان برطرف شود. موارد شدیدتر ممکن است با کرم ها یا قرص های استروئیدی درمان شوند. افرادی که حساسیت شدید به خورشید دارند ممکن است نیاز به اقدامات پیشگیرانه و پوشیدن لباس های محافظ در برابر آفتاب داشته باشند.


علائم

فوران نور چند شکلی روی سینه کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

ظاهر پوست متاثر از آلرژی با توجه به اینکه چه چیزی باعث این مشکل می شود، می تواند بسیار متفاوت باشد. علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • سرخی
  • خارش یا درد
  • برجستگی های ریز که ممکن است در تکه های برجسته ادغام شوند
  • پوسته پوسته شدن یا خونریزی
  • تاول یا کهیر

علائم و نشانه‌ها معمولاً فقط روی پوستی که در معرض نور خورشید قرار گرفته است رخ می‌دهد و معمولاً در عرض چند دقیقه تا چند ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب ایجاد می‌شود.



چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید، واکنش های پوستی غیرعادی و آزاردهنده داشتید، به پزشک مراجعه کنید. برای علائم شدید یا مداوم، ممکن است لازم باشد به پزشک متخصص در تشخیص و درمان اختلالات پوستی (متخصص پوست) مراجعه کنید.



علل

برخی داروها، مواد شیمیایی و شرایط پزشکی می توانند پوست را نسبت به نور خورشید حساس تر کنند. مشخص نیست چرا برخی از افراد به آفتاب آلرژی دارند و برخی دیگر اینگونه نیستند. صفات ارثی ممکن است نقش داشته باشد.


 

عوامل خطر

عوامل خطر برای واکنش آلرژیک به نور خورشید عبارتند از:

نژاد. هر کسی ممکن است به آفتاب آلرژی داشته باشد، اما برخی از آلرژی های خورشیدی در افرادی که پوست روشن تری دارند شایع تر است.

قرار گرفتن در معرض مواد خاص. برخی از علائم حساسیت پوستی زمانی ایجاد می شوند که پوست در معرض یک ماده و سپس در معرض نور خورشید قرار می گیرد. مواد متداول مسئول این نوع واکنش عبارتند از عطرها، مواد ضدعفونی کننده و حتی برخی از مواد شیمیایی مورد استفاده در ضدآفتاب ها.

مصرف داروهای خاص. تعدادی از داروها می توانند پوست را سریعتر دچار آفتاب سوختگی کنند - از جمله آنتی بیوتیک های تتراسایکلین، داروهای مبتنی بر سولفات و مسکن ها مانند کتوپروفن.

داشتن یک بیماری پوستی دیگر. ابتلا به درماتیت خطر ابتلا به آلرژی به نور خورشید را افزایش می دهد.

داشتن خویشاوندان خونی مبتلا به حساسیت به آفتاب. اگر خواهر یا برادر یا والدینی دارید که به آفتاب آلرژی دارند، احتمال ابتلا به آلرژی به خورشید بیشتر است.


 

جلوگیری

اگر آلرژی به خورشید یا افزایش حساسیت به آفتاب دارید، می‌توانید با انجام این مراحل از واکنش جلوگیری کنید:

در ساعات اوج از آفتاب دوری کنید. سعی کنید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر از نور خورشید دوری کنید.

از قرار گرفتن ناگهانی در معرض نور زیاد خورشید خودداری کنید. بسیاری از افراد هنگامی که در بهار یا تابستان بیشتر در معرض نور خورشید قرار می گیرند، علائم آلرژی به خورشید را دارند. به تدریج مدت زمانی را که در خارج از منزل می گذرانید افزایش دهید تا سلول های پوست زمانی برای سازگاری با نور خورشید داشته باشند.

از عینک آفتابی و لباس محافظ استفاده کنید. پیراهن های آستین بلند و کلاه های لبه پهن می توانند به محافظت از پوست در برابر نور خورشید کمک کنند. از پارچه هایی که نازک هستند یا بافت گشاد دارند اجتناب کنید - اشعه ماوراء بنفش می تواند از آنها عبور کند.

از ضد آفتاب استفاده کنید. از کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل 30 استفاده کنید. کرم ضد آفتاب را سخاوتمندانه بمالید و هر دو ساعت یکبار تجدید کنید - یا بیشتر اگر در حال شنا یا تعریق هستید.

از محرک های شناخته شده اجتناب کنید. اگر می دانید که ماده خاصی باعث واکنش پوستی شما می شود، مانند دارو یا تماس با ازگیل وحشی یا لیموترش، از آن محرک اجتناب کنید.