پسوریازیس یک بیماری پوستی است که باعث ایجاد لکه های پوسته پوسته قرمز و خارش دار می شود که بیشتر روی زانوها، آرنج ها، تنه و پوست سر ایجاد می شود.

پسوریازیس یک بیماری شایع و طولانی مدت (مزمن) بدون درمان است. معمولاً چرخه هایی را پشت سر می گذارد، برای چند هفته یا چند ماه شعله ور می شود، سپس برای مدتی فروکش می کند یا رو به بهبودی می رود. درمان هایی برای کمک به مدیریت علائم در دسترس هستند و می توانید عادات سبک زندگی و راهبردهای مقابله ای را برای کمک به زندگی بهتر با پسوریازیس در نظر بگیرید.

 

علائم

علائم و نشانه های پسوریازیس می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. علائم و نشانه های رایج عبارتند از:

 

لکه های قرمز رنگ پوست پوشیده از فلس های ضخیم و نقره ای

 

لکه های پوسته پوسته شدن کوچک (که معمولا در کودکان دیده می شود)

 

پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی یا خارش داشته باشد

 

خارش، سوزش یا درد

 

ناخن های ضخیم، حفره دار یا برآمده

 

مفاصل متورم و سفت

 

 

لکه های پسوریازیس می توانند از چند نقطه پوسته پوسته شدن شوره مانند تا فوران های بزرگ که مناطق وسیعی را می پوشانند متغیر باشد. شایع ترین نواحی آسیب دیده کمر، آرنج، زانو، ساق پا، کف پا، پوست سر، صورت و کف دست است.

 

اکثر انواع پسوریازیس چرخه هایی را پشت سر می گذارند، برای چند هفته یا چند ماه شعله ور می شوند، سپس برای مدتی فروکش می کنند یا حتی رو به بهبودی می روند.

 

 

انواع مختلفی از پسوریازیس وجود دارد، از جمله:

 

پسوریازیس پلاکی. شایع‌ترین شکل، پسوریازیس پلاکی، باعث ایجاد لکه‌های پوستی خشک، برجسته و قرمز (ضایعات) پوشیده شده با فلس‌های نقره‌ای می‌شود. پلاک ها ممکن است خارش دار یا حساس باشند و ممکن است تعداد کم یا زیاد باشند. آنها معمولا در آرنج، زانو، کمر و پوست سر ظاهر می شوند.

 

پسوریازیس ناخن. پسوریازیس می تواند ناخن های دست و پا را تحت تاثیر قرار دهد و باعث ایجاد حفره، رشد غیر طبیعی ناخن و تغییر رنگ شود. ناخن های پسوریازیس ممکن است شل شده و از بستر ناخن جدا شوند (اونیکولیز). موارد شدید ممکن است باعث خرد شدن ناخن شود.

 

پسوریازیس روده ای. این نوع در درجه اول جوانان و کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولاً توسط یک عفونت باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی ایجاد می شود. با ضایعات کوچک، قطره ای شکل و پوسته پوسته شدن روی تنه، بازوها یا پاها مشخص می شود.

 

پسوریازیس معکوس. این عمدتا بر روی چین های پوستی کشاله ران، باسن و سینه تاثیر می گذارد. پسوریازیس معکوس باعث ایجاد لکه های صافی از پوست قرمز می شود که با اصطکاک و تعریق بدتر می شود. عفونت های قارچی ممکن است باعث این نوع پسوریازیس شود.

 

پسوریازیس پوسچولار. این شکل نادر پسوریازیس باعث ایجاد ضایعات پر از چرک کاملاً مشخص می شود که در لکه های گسترده (پسوریازیس پوسچولار عمومی) یا در نواحی کوچکتر در کف دست ها یا کف پاها رخ می دهد.

 

پسوریازیس اریترودرمیک. کم‌ شیوع ترین نوع پسوریازیس، پسوریازیس اریترودرمیک است که می‌تواند تمام بدن را با بثورات پوستی قرمز رنگ که می‌تواند به شدت خارش یا سوزش داشته باشد، بپوشاند.

 

آرتریت پسوریاتیک. آرتریت پسوریاتیک باعث ایجاد مفاصل متورم و دردناک می شود که نمونه ای از آرتریت است. گاهی اوقات علائم مفصلی اولین یا تنها علامت یا نشانه پسوریازیس است و در مواقعی فقط تغییرات ناخن دیده می شود. علائم از خفیف تا شدید متغیر است و آرتریت پسوریاتیک می تواند هر مفصلی را تحت تاثیر قرار دهد. می تواند باعث سفتی و آسیب پیشرونده مفصل شود که در جدی ترین موارد ممکن است منجر به آسیب دائمی مفصل شود.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مشکوک به پسوریازیس هستید، به پزشک خود مراجعه کنید. همچنین در صورت ابتلا و مواجه شدن با موارد زیر با پزشک خود صحبت کنید:

 

شدید یا گسترده می شود

 

باعث ناراحتی و درد می شود

 

باعث نگرانی در مورد ظاهر پوستتان می شود

 

منجر به مشکلات مفصلی مانند درد، تورم یا ناتوانی در انجام کارهای روزانه می شود

 

با درمان بهبود نمی یابد

 

 

 

علل

تصور می‌شود که پسوریازیس یک مشکل سیستم ایمنی است که باعث می‌شود پوست سریع‌تر از سرعت طبیعی بازسازی شود. در رایج‌ترین نوع پسوریازیس که به نام پسوریازیس پلاکی شناخته می‌شود، این تغییر سریع سلول‌ها منجر به پوسته‌ها و لکه‌های قرمز می‌شود.

 

دقیقاً اینکه چه چیزی باعث اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می شود کاملاً مشخص نیست. محققان بر این باورند که هم ژنتیک و هم عوامل محیطی نقش دارند. این وضعیت مسری نیست.

 

 

محرک پسوریازیس

 

بسیاری از افرادی که مستعد ابتلا به پسوریازیس هستند ممکن است برای سال ها بدون علائم باشند تا زمانی که بیماری توسط برخی از عوامل محیطی تحریک شود. محرک های رایج پسوریازیس عبارتند از:

 

عفونت‌هایی مانند گلودرد استرپتوکوکی یا عفونت‌های پوستی

 

آب و هوا، به ویژه شرایط سرد و خشک

 

آسیب به پوست، مانند بریدگی یا خراش، نیش حشره یا آفتاب سوختگی شدید

 

استرس

 

سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض دود سیگار

 

مصرف الکل

 

برخی داروها - از جمله لیتیوم، داروهای فشار خون بالا و داروهای ضد مالاریا

 

قطع سریع کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا سیستمیک

 

عوامل خطر

هر کسی ممکن است به پسوریازیس مبتلا شود. حدود یک سوم موارد در سالهای کودکی شروع می شود. این عوامل می توانند خطر را افزایش دهند:

 

سابقه خانوادگی. این وضعیت در خانواده ها وجود دارد. داشتن یکی از والدین مبتلا به پسوریازیس خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد و داشتن هر دو والدین مبتلا به پسوریازیس خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.

 

استرس. از آنجایی که استرس می تواند بر سیستم ایمنی بدن تأثیر بگذارد، سطح استرس بالا ممکن است خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش دهد.

 

سیگار کشیدن. سیگار کشیدن نه تنها خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می دهد، بلکه ممکن است شدت بیماری را نیز افزایش دهد. سیگار کشیدن نیز ممکن است در پیشرفت اولیه بیماری نقش داشته باشد.

 

 

عوارض

اگر به پسوریازیس مبتلا هستید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به شرایط دیگر هستید، از جمله:

 

• آرتریت پسوریاتیک که باعث درد، سفتی و تورم در داخل و اطراف مفاصل می شود
• بیماری های چشمی مانند ورم ملتحمه، بلفاریت و یووئیت
• چاقی
• دیابت نوع 2
• فشار خون بالا
• بیماری قلب و عروقی
• سایر بیماری های خود ایمنی مانند بیماری سلیاک، اسکلروزیس و بیماری التهابی روده به نام بیماری کرون
• شرایط سلامت روان، مانند عزت نفس پایین و افسردگی