هیپوگنادیسم مردانه وضعیتی است که در آن بدن به اندازه کافی هورمونی را که نقش کلیدی در رشد و تکامل مردانه در دوران بلوغ ایفا می کند (تستوسترون) یا اسپرم کافی یا هر دو را تولید نمی کند.

 

 

ممکن است با هیپوگنادیسم مردانه متولد شوید، یا ممکن است در اواخر زندگی، اغلب به دلیل آسیب یا عفونت ایجاد شود. اثرات - و آنچه می توانید در مورد آنها انجام دهید - به علت و اینکه در چه مرحله ای از زندگی هیپوگنادیسم مردانه رخ می دهد، بستگی دارد. برخی از انواع هیپوگنادیسم مردانه را می توان با درمان جایگزینی تستوسترون درمان کرد.

 

علائم

هیپوگنادیسم می تواند در طول رشد جنین، قبل از بلوغ یا در بزرگسالی شروع شود. علائم و نشانه ها به زمان ایجاد این بیماری بستگی دارد.

 

رشد جنین

اگر بدن در طول رشد جنین تستوسترون کافی تولید نکند، نتیجه ممکن است اختلال در رشد اندام های جنسی خارجی باشد. بسته به زمان ایجاد هیپوگنادیسم و ​​میزان تستوسترون، کودکی که از نظر ژنتیکی مذکر است ممکن است با موارد زیر متولد شود:

 

• اندام تناسلی زن
• اندام تناسلی که نه به وضوح مردانه هستند و نه به وضوح زنانه (آدم تناسلی مبهم)
• اندام تناسلی مردانه توسعه نیافته 
•  

بلوغ

هیپوگنادیسم مردانه می تواند بلوغ را به تاخیر بیندازد یا باعث رشد ناقص یا فقدان رشد طبیعی شود. می‌تواند مانع از موارد زیر شود:

• توسعه توده عضلانی
• تعمیق صدا
• رشد موهای بدن و صورت
• رشد آلت تناسلی و بیضه ها

همچنین می تواند باعث موارد زیر شود:

 

• رشد بیش از حد بازوها و پاها نسبت به تنه بدن
• رشد بافت پستان (ژنیکوماستی)
•  

بزرگسالی

در مردان بالغ، هیپوگنادیسم می تواند برخی از ویژگی های فیزیکی مردانه را تغییر دهد و عملکرد طبیعی تولید مثل را مختل کند. علائم و نشانه های اولیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• کاهش میل جنسی
• کاهش انرژی
• افسردگی

با گذشت زمان، مردان مبتلا به هیپوگنادیسم می توانند به موارد زیر مبتلا شوند:

 

• اختلال در نعوظ
• ناباروری
• کاهش رشد مو در صورت و بدن
• کاهش توده عضلانی
• رشد بافت پستان (ژنیکوماستی)
• از دست دادن توده استخوانی (پوکی استخوان)

هیپوگنادیسم شدید نیز می تواند باعث تغییرات ذهنی و عاطفی شود. با کاهش تستوسترون، برخی از مردان علائمی مشابه علائم یائسگی در زنان دارند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مشکل در تمرکز
• گرگرفتگی
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت داشتن علائم هیپوگنادیسم مردانه به پزشک مراجعه کنید. پیدا کردن علت هیپوگنادیسم اولین قدم مهم برای دریافت درمان مناسب است.

 

علل

هیپوگنادیسم مردانه یعنی بیضه ها به اندازه کافی هورمون جنسی مردانه تستوسترون تولید نمی کنند. دو نوع اساسی هیپوگنادیسم وجود دارد:

• اولیه. این نوع هیپوگنادیسم - همچنین به عنوان نارسایی اولیه بیضه شناخته می شود - از یک مشکل در بیضه ها سرچشمه می گیرد.
• ثانویه. این نوع هیپوگنادیسم نشان‌دهنده مشکلی در هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز است - قسمت‌هایی از مغز که به بیضه‌ها سیگنال می‌دهند تا تستوسترون تولید کنند. هیپوتالاموس هورمون آزاد کننده گنادوتروپین تولید می کند که به غده هیپوفیز سیگنال می دهد که هورمون محرک فولیکول ( FSH ) و هورمون لوتئینه کننده ( LH ) بسازد. سپس هورمون لوتئینه کننده به بیضه ها سیگنال می دهد که تستوسترون تولید کنند.

هر یک از انواع هیپوگنادیسم می تواند ناشی از یک ویژگی ارثی (مادرزادی) یا اتفاقی باشد که بعداً در زندگی اتفاق می افتد (اکتسابی)، مانند آسیب یا عفونت. گاهی هیپوگنادیسم اولیه و ثانویه با هم اتفاق می افتد.

 

 

هیپوگنادیسم اولیه

علل شایع هیپوگنادیسم اولیه عبارتند از:

• سندرم کلاین فلتر. این وضعیت ناشی از یک ناهنجاری مادرزادی کروموزوم های جنسی X و Y است. یک مرد به طور معمول دارای یک کروموزوم X و Y است. در سندرم کلاین فلتر، دو یا چند کروموزوم X علاوه بر یک کروموزوم Y وجود دارد.

  کروموزوم Y حاوی مواد ژنتیکی است که جنسیت کودک و رشد مربوط به آن را تعیین می کند. کروموزوم X اضافی که در سندرم کلاین فلتر رخ می دهد باعث رشد غیر طبیعی بیضه ها می شود که به نوبه خود منجر به تولید کم تستوسترون می شود.

• بیضه های نزول نکرده. قبل از تولد، بیضه ها در داخل شکم رشد می کنند و به طور معمول به سمت محل دائمی خود در کیسه بیضه حرکت می کنند. گاهی اوقات یک یا هر دو بیضه در بدو تولد نزول نمی کنند.

  این وضعیت اغلب خود را در چند سال اول زندگی بدون درمان اصلاح می کند. اگر در اوایل دوران کودکی اصلاح نشود، می تواند منجر به اختلال در عملکرد بیضه ها و کاهش تولید تستوسترون شود.

• اورکیت اوریون. اورکیت اوریون که در دوران نوجوانی یا بزرگسالی رخ می دهد می تواند به بیضه ها آسیب برساند و بر عملکرد بیضه ها و تولید تستوسترون تأثیر بگذارد.
• هموکروماتوز. آهن بیش از حد در خون می تواند باعث نارسایی بیضه یا اختلال در عملکرد غده هیپوفیز شود و بر تولید تستوسترون تأثیر بگذارد.
• آسیب به بیضه ها. از آنجایی که بیضه ها خارج از شکم هستند، در معرض آسیب هستند. آسیب به بیضه های رشد یافته طبیعی می تواند باعث هیپوگنادیسم شود. آسیب به یک بیضه ممکن است تولید کل تستوسترون را مختل نکند.

• درمان سرطان. شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای درمان سرطان می تواند در تولید تستوسترون و اسپرم اختلال ایجاد کند. اثرات هر دو درمان اغلب موقتی است، اما ممکن است ناباروری دائمی رخ دهد.

  اگرچه بسیاری از مردان ظرف چند ماه پس از درمان باروری خود را به دست می آورند، اما حفظ اسپرم قبل از شروع درمان سرطان یک گزینه برای مردان است.

•  

هیپوگنادیسم ثانویه

در هیپوگنادیسم ثانویه، بیضه ها طبیعی هستند اما به دلیل مشکل در هیپوفیز یا هیپوتالاموس، به درستی عمل نمی کنند. تعدادی از شرایط می توانند باعث هیپوگنادیسم ثانویه شوند، از جمله:

• سندرم کالمن. این یک رشد غیر طبیعی ناحیه ای از مغز است که ترشح هورمون های هیپوفیز (هیپوتالاموس) را کنترل می کند. این ناهنجاری همچنین می تواند بر توانایی بویایی (آنوسمی) تأثیر بگذارد و باعث کوررنگی قرمز-سبز شود.

• اختلالات هیپوفیز. یک ناهنجاری در غده هیپوفیز می تواند ترشح هورمون ها را از غده هیپوفیز به بیضه ها مختل کند و بر تولید طبیعی تستوسترون تأثیر بگذارد. تومور هیپوفیز یا نوع دیگری از تومور مغزی واقع در نزدیکی غده هیپوفیز ممکن است باعث کمبود تستوسترون یا سایر هورمون ها شود.

  همچنین، درمان تومور مغزی، مانند جراحی یا پرتودرمانی، می تواند غده هیپوفیز را تحت تاثیر قرار دهد و باعث هیپوگنادیسم شود.

• بیماری التهابی. برخی بیماری های التهابی مانند سارکوئیدوز، هیستوسیتوز و سل، هیپوتالاموس و غده هیپوفیز را درگیر می کنند و می توانند بر تولید تستوسترون تأثیر بگذارند.
• HIV/AIDS .HIV/AIDS می تواند با تأثیر بر هیپوتالاموس، هیپوفیز و بیضه ها باعث کاهش سطح تستوسترون شود.
• داروها. استفاده از برخی داروها، مانند داروهای ضد درد مخدر و برخی هورمون ها، می تواند بر تولید تستوسترون تأثیر بگذارد.
• چاقی. اضافه وزن قابل توجه در هر سنی ممکن است با هیپوگنادیسم مرتبط باشد.
• پیری طبیعی. با افزایش سن مردان، کاهش تدریجی در تولید تستوسترون وجود دارد. 
•  

عوامل خطر

عوامل خطر برای هیپوگنادیسم عبارتند از:

 

• HIV/AIDS
• شیمی درمانی یا پرتودرمانی قبلی
• سالخوردگی
• چاقی
• سوء تغذیه

هیپوگنادیسم می تواند ارثی باشد. اگر هر یک از این عوامل خطر در سابقه سلامت خانوادگی وجود دارد، به پزشک خود اطلاع دهید.

 

 

عوارض

عوارض هیپوگنادیسم درمان نشده بسته به زمان ایجاد آن - در دوران رشد جنین، بلوغ یا بزرگسالی - متفاوت است.

 

عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• دستگاه تناسلی غیر طبیعی
• بزرگ شدن سینه های مردانه (ژنیکوماستی)
• ناباروری
• اختلال در نعوظ
• پوکی استخوان
• تصویر ضعیف از خود