دررفتگی آرنج زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان‌هایی که مفصل را تشکیل می‌دهند، به زور از تراز خارج می‌شوند – معمولاً زمانی که در هنگام زمین خوردن روی دستی دراز شده فرود می‌آیید. آرنج بعد از شانه در بزرگسالان دومین مفصل دررفتگی و در کودکان شایع ترین مفصل دررفتگی است.

 

اگر کودکان نوپا با ساعد خود بلند شوند یا تاب بخورند، ممکن است دررفتگی آرنج را تجربه کنند.

اگر شما یا فرزندتان دچار دررفتگی آرنج هستید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. اگر آرنج دررفته رگ‌های خونی و اعصابی را که به قسمت پایین بازو و دست خدمت می‌کنند، نیشگون بگیرد یا به دام بیاندازد، ممکن است عوارض ایجاد شود.

 

 

آرنج دررفته معمولاً بدون جراحی قابل ترمیم مجدد است. با این حال، اگر آرنج نیز شکسته باشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.

 

 

علائم

علائم و نشانه های دررفتگی آرنج عبارتند از:

 

• درد شدید
• اعوجاج یا کجی مفصل

کودکان نوپا با آرنج در ردفته ممکن است تنها زمانی درد را تجربه کنند که آرنج آسیب دیده حرکت داده شود. کودک اغلب از استفاده از بازو اجتناب می کند و آن را کمی خمیده در کنار بدن نگه می دارد.

گاهی اوقات آرنج فقط تا حدی دررفته است. دررفتگی جزئی می تواند باعث کبودی و درد در جایی که رباط ها کشیده شده یا پاره شده اند شود.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر شما یا فرزندتان درد شدید یا انحراف آشکار مفصل آرنج دارید، فوراً به دنبال مراقبت پزشکی باشید.

 

 

 

علل

 

در بزرگسالان، شایع ترین علل دررفتگی آرنج عبارتند از:

• سقوط. افتادن روی دست دراز می‌تواند استخوان بازو را از تراز در مفصل آرنج خارج کند.
• تصادفات وسایل نقلیه موتوری. همین نوع ضربه می تواند زمانی رخ دهد که مسافران در تصادفات وسایل نقلیه موتوری روی دست ها بیفتند تا خود را قبل از برخورد مهار کنند.

   

در کودکان یا نوجوانان، افتادن روی دست دراز نیز یکی از علل شایع دررفتگی آرنج است.

 

در کودکان نوپا، آسیب حرکت زمانی رخ می دهد که یک کششی بر روی بازو اعمال می شود. علل چنین صدماتی عبارتند از:

• بلند کردن نامناسب. تلاش برای بلند کردن یا چرخاندن یک کودک خردسال توسط بازوها می تواند باعث دررفتگی آرنج شود.
• کشیدگی. اگر کودک در حالی که دست او را گرفته اید، به طور غیر معقول از پله پایین بیاید، می‌تواند از تراز خارج شود.
•  

عوامل خطر

• سن. آرنج کودکان خردسال بسیار انعطاف پذیرتر از آرنج بزرگسالان است. بنابراین برای آرنج‌های جوان‌تر راحت‌تر دررفته می‌شوند.

   

  وراثت. برخی از افراد با رباط‌های آرنج به دنیا می‌آیند که نسبت به اکثر افراد شل‌تر است.

   

  مشارکت ورزشی. بسیاری از دررفتگی های آرنج مربوط به ورزش است. ورزش هایی که نیاز به تحمل وزن با بازوها دارند، مانند تمرینات کف ژیمناستیک، به ویژه برای دررفتگی آرنج خطرناک هستند.

   

•  

• عوارض

   

  عوارض دررفتگی آرنج می تواند شامل موارد زیر باشد:

   

  شکستگی. نیرویی که باعث دررفتگی آرنج می شود ممکن است باعث شکستگی یکی از استخوان های آرنج نیز شود.

  اعصاب خرد شده. به ندرت، اعصابی که در سرتاسر آرنج حرکت می‌کنند می‌توانند بین استخوان‌های دررفته یا در داخل مفصل گیر کنند یا زمانی که استخوان‌ها دوباره مرتب می‌شوند. اعصاب فشرده می تواند باعث بی حسی در بازو و دست شود.

   

  عروق گرفتار شده. به ندرت، رگ‌های خونی که بازو و دست را تامین می‌کنند، می‌توانند بین استخوان‌های دررفته یا در داخل مفصل تراز شده مجدداً گیر کرده یا گیر کنند. کمبود خون می تواند باعث درد شدید و آسیب دائمی بافت در بازو و دست شود.

   

  شکستگی های بیرون زده. در برخی از دررفتگی‌های آرنج، رباط کشیده شده، قسمت کوچکی از استخوان را از نقطه اتصال خود می‌کشد. این نوع آسیب بیشتر در کودکان دیده می شود.

   

  آرتروز. مفصل دررفته ممکن است در آینده بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتروز باشد.

   

   

• جلوگیری

   

  از بلند کردن یا تاب دادن کودکان کوچک با بازوهای خود خودداری کنید.

 

 

مطالب مرتبط