شب ادراری - که بی اختیاری شبانه نیز نامیده می شود - ادرار غیر ارادی در هنگام خواب پس از سنی است که در آن خشک ماندن در شب به طور منطقی قابل انتظار است.

ملحفه و پیژامه خیس - و یک کودک خجالت زده - صحنه ای آشنا در بسیاری از خانه هاست. اما ناامید نشوید، خیس کردن رختخواب نشانه ای از بد بودن آموزش توالت نیست. این اغلب فقط یک بخش طبیعی از رشد کودک است.

به طور کلی، شب ادراری قبل از 7 سالگی نگران کننده نیست. در این سن، کودک  ممکن است هنوز در حال کنترل مثانه در شب باشد.

اگر شب ادراری ادامه پیدا کرد، مشکل را با صبر و درک درمان کنید. تغییرات سبک زندگی، تمرین مثانه، هشدارهای رطوبت و گاهی اوقات مصرف دارو ممکن است به کاهش شب ادراری کمک کند.

علائم

اکثر بچه ها تا سن 5 سالگی به طور کامل توالت رفتن را آموزش دیده اند، اما واقعاً هیچ تاریخ هدفی برای کنترل کامل مثانه وجود ندارد. بین سنین 5 تا 7 سالگی، شب ادراری برای برخی از کودکان یک مشکل باقی می ماند. پس از 7 سالگی، تعداد کمی از کودکان هنوز رختخواب را خیس می کنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

بیشتر کودکان به تنهایی از شب ادراری پیشی می گیرند و جلو می روند - اما برخی نیاز به کمک کمی دارند. در موارد دیگر، شب ادراری ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

در موارد زیر با پزشک کودک خود مشورت کنید:

• کودک  هنوز پس از 7 سالگی تخت را خیس می کند
• کودک  پس از چند ماه خشک شدن در شب شروع به خیس کردن تخت می کند
• خیس کردن بستر با ادرار دردناک، تشنگی غیرعادی، ادرار صورتی یا قرمز، مدفوع سفت یا خروپف همراه است.

علل

هیچ کس به طور قطع نمی داند که چه چیزی باعث خیس شدن در رختخواب می شود، اما عوامل مختلفی ممکن است نقش داشته باشند:

یک مثانه کوچک. مثانه کودک ممکن است به اندازه کافی برای نگهداری ادرار تولید شده در طول شب رشد نکرده باشد.

ناتوانی در تشخیص مثانه پر. اگر اعصابی که مثانه را کنترل می کنند دیر به بلوغ می رسند، مثانه پر ممکن است کودک را بیدار نکند – به خصوص اگر خواب عمیقی دارد.

عدم تعادل هورمونی. در دوران کودکی، برخی از بچه ها هورمون ضد ادرار (ADH) کافی برای کاهش تولید ادرار در شب تولید نمی کنند.

عفونت مجاری ادراری. این عفونت می تواند کنترل ادرار را برای کودک دشوار کند. علائم و نشانه ها ممکن است شامل خیس شدن در رختخواب، تصادفات در طول روز، تکرر ادرار، ادرار قرمز یا صورتی و درد در هنگام ادرار باشد.

آپنه خواب. گاهی اوقات خیس کردن رختخواب نشانه آپنه انسدادی خواب است، وضعیتی که در آن تنفس کودک در طول خواب قطع می شود - اغلب به دلیل التهاب یا بزرگ شدن لوزه ها یا آدنوئیدها. علائم و نشانه های دیگر ممکن است شامل خروپف و خواب آلودگی در طول روز باشد.

دیابت. برای کودکی که معمولاً در شب خشک است، خیس کردن در رختخواب ممکن است اولین علامت دیابت باشد. سایر علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل دفع مقادیر زیادی ادرار در یک زمان، افزایش تشنگی، خستگی و کاهش وزن با وجود اشتهای خوب باشد.

یبوست مزمن. از همین عضلات برای کنترل دفع ادرار و مدفوع استفاده می شود. زمانی که یبوست طولانی مدت باشد، این ماهیچه ها می توانند ناکارآمد شوند و در شب خیس شدن در رختخواب نقش داشته باشند.

یک مشکل ساختاری در دستگاه ادراری یا سیستم عصبی. به ندرت، شب ادراری مربوط به نقص در سیستم عصبی یا سیستم ادراری کودک است.

 

عوامل خطر

شب ادراری می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما در پسران دو برابر بیشتر از دختران است. عوامل متعددی با افزایش خطر شب ادراری مرتبط است، از جمله:

استرس و اضطراب. رویدادهای استرس زا - مانند تبدیل شدن به یک برادر یا خواهر بزرگتر، شروع یک مدرسه جدید، یا خوابیدن دور از خانه - ممکن است باعث شب ادراری شود.

سابقه خانوادگی. اگر یکی از والدین کودک یا هر دوی آنها تخت را در کودکی خیس کنند، کودک آنها نیز شانس زیادی برای خیس کردن تخت دارد.

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD). شب ادراری در کودکان مبتلا به ADHD شایع تر است.

 

عوارض

اگرچه خسته کننده است، اما خیس کردن تخت بدون دلیل فیزیکی هیچ خطری برای سلامتی ندارد. با این حال، شب ادراری می تواند مشکلاتی را برای کودک ایجاد کند، از جمله:

احساس گناه و خجالت که می تواند منجر به کاهش عزت نفس شود

از دست دادن فرصت برای فعالیت های اجتماعی

بثورات در قسمت پایین و ناحیه تناسلی کودک - به خصوص اگر کودک با لباس زیر خیس بخوابد

مطالب مرتبط