درد مچ دست اغلب به دلیل رگ به رگ شدن یا شکستگی ناشی از صدمات ناگهانی ایجاد می شود. اما درد می تواند ناشی از مشکلات طولانی مدتی مانند استرس مکرر، آرتریت و سندرم تونل کارپال باشد.

 

از آنجایی که عوامل زیادی می توانند منجر به درد مچ شوند، تشخیص علت دقیق آن می تواند دشوار باشد، اما تشخیص دقیق برای درمان و بهبودی مناسب ضروری است.

 

علائم

درد مچ دست بسته به علت آن ممکن است متفاوت باشد. به عنوان مثال، درد استئوآرتریت اغلب شبیه به یک دندان درد مبهم توصیف می شود، در حالی که سندرم تونل کارپال معمولاً باعث احساس سوزن سوزن شدن به خصوص در شب می شود. محل دقیق درد مچ دست نیز سرنخ هایی از آنچه در پشت علائم وجود دارد ارائه می دهد.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

همه دردهای مچ دست نیاز به مراقبت پزشکی ندارند. رگ به رگ شدن و کشیدگی جزئی معمولاً به یخ، استراحت و داروهای مسکن بدون نسخه پاسخ می دهد. اما اگر درد و تورم بیش از چند روز طول کشید یا بدتر شد، به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان تاخیری می تواند منجر به بهبودی ضعیف، کاهش دامنه حرکتی و ناتوانی طولانی مدت شود.

 

 

علل

 

آسیب به هر یک از قسمت های مچ دست می تواند باعث درد شود و بر توانایی در استفاده از مچ دست و دست تاثیر بگذارد.

 

 

صدمات

 

تاثیرات ناگهانی. آسیب مچ دست اغلب زمانی اتفاق می افتد که روی دست دراز شده خود به جلو می‌افتید. این می تواند باعث رگ به رگ شدن، کشیدگی و حتی شکستگی شود. شکستگی اسکافوئید شامل یک استخوان در سمت شست مچ دست است. این نوع شکستگی ممکن است بلافاصله پس از آسیب در عکسبرداری با اشعه ایکس نشان داده نشود.

 

استرس تکراری. هر فعالیتی که شامل حرکت مکرر مچ دست باشد - از ضربه زدن به توپ تنیس گرفته تا رانندگی - می‌تواند بافت‌های اطراف مفاصل را ملتهب کند یا باعث شکستگی‌های استرسی شود، به‌خصوص زمانی که این حرکت را ساعت‌ها بدون وقفه انجام دهید. بیماری De Quervain یک آسیب استرس مکرر است که باعث ایجاد درد در پایه انگشت شست می شود.

 

 

آرتروز

• آرتروز. این نوع آرتریت زمانی اتفاق می‌افتد که غضروفی که انتهای استخوان‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد به مرور زمان از بین می‌رود. استئوآرتریت در مچ دست غیر معمول است و معمولاً فقط در افرادی رخ می دهد که در گذشته آن مچ آسیب دیده است.
• روماتیسم مفصلی. مشکلی که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت های خود حمله می کند، آرتریت روماتوئید معمولاً مچ دست را درگیر می کند. اگر یک مچ دست تحت تاثیر قرار گرفته باشد، مچ دیگر نیز آسیب دیده است.
•  

سایر بیماری ها و شرایط

• سندرم تونل کارپال. سندرم تونل کارپال زمانی ایجاد می‌شود که فشار روی عصب مدیان هنگام عبور از تونل کارپال، یک گذرگاه در سمت کف دست، افزایش می‌یابد.
• کیست های گانگلیونی. این کیست‌های بافت نرم اغلب در قسمتی از مچ دست در مقابل کف دست ایجاد می‌شوند. کیست گانگلیونی ممکن است دردناک باشد و درد ممکن است با فعالیت بدتر شود یا بهبود یابد.
• بیماری کین باخ. این اختلال معمولاً بزرگسالان جوان را تحت تأثیر قرار می دهد و شامل فروپاشی پیش رونده یکی از استخوان های کوچک در مچ دست است. بیماری کین باخ زمانی رخ می دهد که خون رسانی به این استخوان مختل شود.
•  

عوامل خطر

درد مچ دست ممکن است برای هرکسی اتفاق بیفتد - چه خیلی کم تحرک باشید، چه خیلی فعال یا جایی در این بین. اما خطر ممکن است با موارد زیر افزایش یابد:

• مشارکت ورزشی. آسیب های مچ دست در بسیاری از ورزش ها رایج است، چه در آن هایی که با ضربه همراه است و چه آنهایی که شامل فشار مکرر روی مچ دست هستند. اینها می تواند شامل فوتبال، بولینگ، گلف، ژیمناستیک، اسنوبورد و تنیس باشد.

   

  کار تکراری. تقریباً هر فعالیتی که شامل دست‌ها و مچ‌ها می‌شود - حتی بافتن و کوتاه کردن موها - اگر با شدت و مکرر ب انجام شود می‌تواند منجر به ناتوان کردن مچ شود.

   

  بیماری ها یا شرایط خاص. بارداری، دیابت، چاقی، آرتریت روماتوئید و نقرس ممکن است خطر ابتلا به سندرم تونل کارپ را افزایش دهند.

•  

جلوگیری

جلوگیری از رویدادهای پیش بینی نشده که اغلب باعث آسیب مچ دست می شوند غیرممکن است، اما این نکات اساسی ممکن است محافظتی را ارائه دهند:

•  

  استحکام استخوان را بسازید. دریافت مقادیر کافی کلسیم - 1000 میلی گرم در روز برای اکثر بزرگسالان و حداقل 1200 میلی گرم در روز برای زنان بالای 50 سال - می تواند به جلوگیری از شکستگی کمک کند.

   

  جلوگیری از سقوط. افتادن رو به جلو روی دست دراز شده علت اصلی بیشتر آسیب های مچ دست است. برای جلوگیری از سقوط، کفش های معقول بپوشید. خطرات خانه را حذف کنید. فضای زندگی خود را روشن کنید. و در صورت لزوم میله های دستگیره را در حمام و نرده ها را روی راه پله ها نصب کنید.

   

  برای فعالیت های ورزشی از وسایل حفاظتی استفاده کنید. برای فعالیت‌های پرخطر مانند فوتبال و اسنوبورد از محافظ مچ دست استفاده کنید.

   

  به ارگونومی توجه کنید. اگر مدت طولانی را پشت صفحه کلید می گذرانید، به طور منظم استراحت کنید. هنگام تایپ کردن، مچ دست خود را در وضعیتی آرام و خنثی نگه دارید. یک صفحه کلید ارگونومیک و فوم یا ژل پشتیبانی مچ ممکن است کمک کند.