مولتیپل میلوما سرطانی است که در نوعی گلبول سفید به نام پلاسما سل تشکیل می شود. سلول های پلاسمای سالم با ساختن آنتی بادی هایی که میکروب ها را شناسایی و به آنها حمله می کنند، کمک می کند تا با عفونت ها مبارزه کنید.

 

در مولتیپل میلوما، سلول‌های پلاسما سرطانی در مغز استخوان تجمع می‌یابند و سلول‌های سالم خون را از بین می‌برند. سلول‌های سرطانی به جای تولید آنتی‌بادی‌های مفید، پروتئین‌های غیرطبیعی تولید می‌کنند که می‌تواند باعث عوارض شود.

 

درمان مولتیپل میلوما همیشه ضروری نیست. اگر مولتیپل میلوما به کندی رشد می کند و علائم و نشانه هایی را ایجاد نمی کند، ممکن است پزشک به جای درمان فوری، نظارت دقیق را توصیه کند. برای افراد مبتلا به مولتیپل میلوما که نیاز به درمان دارند، تعدادی گزینه برای کمک به کنترل بیماری در دسترس است.

 

علائم

علائم و نشانه های مولتیپل میلوما می تواند متفاوت باشد و بیماری ممکن است در هیچ موردی وجود نداشته باشد.

 

زمانی که علائم و نشانه ها ظاهر می شوند، می توانند شامل موارد زیر باشند:

 

• استخوان درد، به خصوص در ستون فقرات یا قفسه سینه
• حالت تهوع
• یبوست
• از دست دادن اشتها
• گیجی یا سردرگمی ذهنی
• خستگی
• عفونت های مکرر
• کاهش وزن
• ضعف یا بی حسی در پاها
• تشنگی بیش از حد
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم و نشانه های مداومی دارید که نگران کننده است، با پزشک خود مطرح کنید.

 

علل

مشخص نیست چه چیزی باعث میلوما می شود.

 

پزشکان می‌دانند که میلوما با یک سلول پلاسمایی غیرطبیعی در مغز استخوان شروع می‌شود - بافت نرم و خون‌ساز که در مرکز اکثر استخوان‌ها پر می‌شود. سلول غیر طبیعی به سرعت تکثیر می شود.

 

از آنجایی که سلول های سرطانی مانند سلول های طبیعی بالغ نمی شوند و سپس می میرند، تجمع می‌یابند و در نهایت تولید سلول های سالم را تحت تاثیر قرار می دهند. در مغز استخوان، سلول‌های میلوما سلول‌های سالم خون را از بین می‌برند که منجر به خستگی و ناتوانی در مبارزه با عفونت‌ها می‌شود.

 

سلول های میلوما به تلاش خود برای تولید آنتی بادی ادامه می دهند، همانطور که سلول های پلاسما سالم انجام می دهند، اما سلول های میلوما آنتی بادی های غیر طبیعی تولید می کنند که بدن نمی تواند از آنها استفاده کند. در عوض، آنتی‌بادی‌های غیرطبیعی (پروتئین‌های مونوکلونال یا پروتئین‌های M) در بدن انباشته می‌شوند و باعث ایجاد مشکلاتی مانند آسیب به کلیه‌ها می‌شوند. سلول های سرطانی همچنین می توانند باعث آسیب به استخوان ها شوند که خطر شکستگی استخوان ها را افزایش می دهد.

 

 

ارتباط با MGUS

مولتیپل میلوما تقریباً همیشه به عنوان یک بیماری نسبتاً خوش خیم به نام گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص (MGUS) شروع می شود.

MGUS ، مانند مولتیپل میلوما، با وجود پروتئین های M - تولید شده توسط سلول های پلاسما غیر طبیعی - در خون مشخص می شود. با این حال، در MGUS ، سطح پروتئین M کمتر است و هیچ آسیبی به بدن وارد نمی شود.

 

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به مولتیپل میلوما را افزایش دهند عبارتند از:

• افزایش سن. خطر ابتلا به مولتیپل میلوما با افزایش سن افزایش می یابد و اکثر افراد در اواسط 60 سالگی تشخیص داده می شوند.
• جنسیت. مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
• نژاد. افراد سیاهپوست بیشتر از سایر نژادها در معرض ابتلا به مولتیپل میلوما هستند.
• سابقه خانوادگی مولتیپل میلوما. اگر برادر، خواهر یا والدینی مبتلا به مولتیپل میلوما باشند، خطر ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد.
• سابقه شخصی گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص (MGUS). مولتیپل میلوما تقریباً همیشه با MGUS شروع می شود ، بنابراین ابتلا به این بیماری خطر را افزایش می دهد.
•  

عوارض

عوارض مولتیپل میلوما عبارتند از:

• عفونت های مکرر. سلول های میلوما توانایی بدن را برای مبارزه با عفونت ها مهار می کنند.
• مشکلات استخوانی. مولتیپل میلوما همچنین می تواند بر استخوان ها تأثیر بگذارد و منجر به درد استخوان، نازک شدن استخوان ها و شکستگی استخوان شود.
• کاهش عملکرد کلیه. مولتیپل میلوما ممکن است باعث مشکلاتی در عملکرد کلیه شود، از جمله نارسایی کلیه.
• تعداد کم گلبول های قرمز خون (کم خونی). از آنجایی که سلول های میلوما سلول های طبیعی خون را از بین می برند، مولتیپل میلوما نیز می تواند باعث کم خونی و سایر مشکلات خونی شود.
•