پزشک یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و با گوشی پزشکی به صدای قلب گوش می دهد. اگر علائم افیوژن پریکارد دارید، یک سری آزمایشات خونی و تصویربرداری برای تایید تشخیص، شناسایی علل احتمالی و تعیین درمان انجام می شود.

 

گاهی اوقات، افیوژن پریکارد زمانی که آزمایشات به دلایل دیگر انجام می شود، کشف می شود.

اکوکاردیوگرافی

اکوکاردیوگرام از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر واقعی از قلب استفاده می کند. این آزمایش به پزشک اجازه می دهد تا ببیند چه مقدار مایع در فضای بین دو لایه پریکارد جمع شده است. اکوکاردیوگرام همچنین می تواند نشان دهد که قلب چقدر خون را پمپاژ می کند و به تشخیص تامپوناد یا فروپاشی در یکی از حفره های قلب کمک می کند.

 

دو نوع اکوکاردیوگرافی وجود دارد:

 

اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک. این آزمایش از یک دستگاه ساطع کننده صدا (مبدل) استفاده می کند که روی قفسه سینه و روی قلب قرار می گیرد.

اکوکاردیوگرافی ترانس مری. یک مبدل کوچک روی یک لوله، بخشی از دستگاه گوارش را که از گلو به معده می رود (مری) قرار می دهد. از آنجایی که مری نزدیک قلب قرار دارد، قرار دادن مبدل در آنجا اغلب تصویر دقیق تری از قلب ارائه می دهد.

الکتروکاردیوگرام

الکتروکاردیوگرام که ECG یا EKG نیز نامیده می شود، سیگنال های الکتریکی را هنگام عبور از قلب ثبت می کند. متخصص قلب می تواند به دنبال الگوهایی باشد که نشانه تامپوناد را دارند.

 

اشعه ایکس قفسه سینه

اگر مایعات زیادی در پریکارد دارید، عکس برداری از قفسه سینه ممکن است بزرگ شدن قلب را نشان دهد.

 

سایر فناوری های تصویربرداری

اسکن‌های توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) می‌توانند افیوژن پریکارد را تشخیص دهند، اگرچه معمولاً برای جستجوی آن استفاده نمی‌شوند.

رفتار

درمان افیوژن پریکارد به میزان مایع، علت زمینه‌ای و اینکه آیا تامپوناد قلبی دارید یا احتمال دارد که دچار آن شوید، بستگی دارد. درمان علت افیوژن پریکارد اغلب مشکل را اصلاح می کند.

 

داروهایی که التهاب را کاهش می دهند

اگر تامپوناد ندارید یا خطر فوری تامپوناد وجود ندارد، پزشک ممکن است یک داروی ضد التهابی برای کاهش التهاب پریکارد تجویز کند:

 

آسپرین

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند ایندومتاسین (Indocin) یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، و غیره)

کلشی سین (Colcrys)

کورتیکواستروئید، مانند پردنیزون

اقدامات پزشکی و جراحی

اگر درمان‌های ضد التهابی مشکل را اصلاح نکرد یا تامپوناد دارید یا احتمالاً دارید، متخصص قلب ممکن است یکی از روش‌های زیر را برای تخلیه مایعات یا جلوگیری از تجمع مجدد مایعات توصیه کند.

 

مایع را تخلیه کنید. پزشک می‌تواند یک سوزن را وارد فضای پریکارد کند و سپس از یک لوله کوچک (کاتتر) برای تخلیه مایع استفاده کند - نام این روش پریکاردیوسنتز است. پزشک از اکوکاردیوگرافی یا نوعی تصویربرداری اشعه ایکس به نام فلوروسکوپی برای هدایت کاتتر به موقعیت مناسب استفاده می کند. در بیشتر موارد، کاتتر برای چند روز در محل باقی می‌ماند تا آن ناحیه را تخلیه کند و از تجمع مجدد مایع جلوگیری شود.

عمل جراحی قلب باز. اگر خونریزی در پریکارد وجود داشته باشد، به خصوص به دلیل جراحی اخیر قلب یا سایر عوارض، جراحی قلب باز ممکن است برای تخلیه پریکارد و ترمیم آسیب انجام شود. گاهی اوقات، جراح ممکن است یک "گذرگاه" ایجاد کند که به مایع اجازه می دهد تا در صورت لزوم به داخل حفره شکم تخلیه شود، جایی که می تواند جذب شود.

لایه ها را باز کنید. پریکاردیوتومی با بالون روشی است که به ندرت انجام می شود که در آن یک بالون تخلیه شده بین لایه های پریکارد قرار داده می شود و برای کشش آنها باد می شود.

پریکارد را بردارید. برداشتن تمام یا بخشی از پریکارد با جراحی (پریکاردکتومی) معمولاً برای افرادی که با وجود درناژ کاتتر، افیوژن پریکارد مکرر دارند انجام می شود.

• 
  
• آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر افیوژن پریکارد در نتیجه حمله قلبی یا سایر اورژانس ها کشف شود، زمانی برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود نخواهید داشت. در غیر این صورت، احتمالاً با مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود شروع می کنید. یا ممکن است بلافاصله به یک متخصص قلب ارجاع داده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند ناشتا بودن قبل از یک آزمایش خاص. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

علائم، از جمله علائمی که به نظر می رسد با قلب یا تنفس ارتباطی ندارد

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی

تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعات دریافتی را به خاطر بسپارید.

 

برای افیوژن پریکارد، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

چه چیزی احتمالاً باعث علائم می شود؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

وضعیت من چقدر شدید است؟

بهترین اقدام چیست؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا همیشه علائم دارید یا می آیند و می روند؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟ به عنوان مثال، آیا هنگام نشستن و خم شدن به جلو، درد قفسه سینه کمتر می شود؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟ به عنوان مثال، آیا زمانی که دراز می کشید، علائم بدتر است؟
•