آزمایش خاصی برای شناسایی ARDS وجود ندارد. تشخیص بر اساس معاینه فیزیکی، اشعه ایکس قفسه سینه و سطح اکسیژن است. همچنین مهم است که سایر بیماری ها و شرایط را رد کنید - به عنوان مثال، مشکلات قلبی خاص - که می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند.

 

 

تصویربرداری

 

 

اشعه ایکس قفسه سینه. اشعه ایکس قفسه سینه می تواند مشخص کند که کدام قسمت از ریه ها و چه مقدار از ریه ها دارای مایع هستند و اینکه آیا قلب بزرگ شده است یا خیر.

 

 

توموگرافی کامپیوتری (CT). سی تی اسکن تصاویر اشعه ایکس گرفته شده از جهات مختلف را در نماهای مقطعی اندام های داخلی ترکیب می کند. سی تی اسکن می تواند اطلاعات دقیقی در مورد ساختارهای درون قلب و ریه ها ارائه دهد.

 

تست های آزمایشگاهی

یک آزمایش با استفاده از خون شریان مچ دست می تواند سطح اکسیژن را اندازه گیری کند. سایر انواع آزمایش خون می توانند علائم عفونت یا کم خونی را بررسی کنند. اگر پزشک مشکوک به عفونت ریه باشد، ممکن است ترشحات راه هوایی برای تعیین علت عفونت آزمایش شود.

 

 

آزمایشات قلب

از آنجایی که علائم و نشانه‌های ARDS مشابه علائم برخی از مشکلات قلبی است، پزشک ممکن است آزمایش‌های قلبی را توصیه کند، مانند:

 

• الکتروکاردیوگرام. این تست بدون درد فعالیت الکتریکی قلب را ردیابی می کند که شامل اتصال چندین حسگر سیمی به بدن است.
• اکوکاردیوگرافی. سونوگرافی قلب، این آزمایش می تواند مشکلاتی را در ساختار و عملکرد قلب نشان دهد.

رفتار

اولین هدف در درمان ARDS بهبود سطح اکسیژن در خون است. بدون اکسیژن، اندام ها نمی توانند به درستی کار کنند.

 

 

اکسیژن

برای دریافت اکسیژن بیشتر به جریان خون، پزشک احتمالاً از موارد زیر استفاده خواهد کرد:

 

• اکسیژن مکمل. برای علائم خفیف تر یا به عنوان یک اقدام موقت، اکسیژن ممکن است از طریق ماسکی که محکم روی بینی و دهان قرار می گیرد، تحویل داده شود.
• تهویه مکانیکی. اکثر افراد مبتلا به ARDS برای تنفس به کمک دستگاه نیاز دارند. یک ونتیلاتور مکانیکی هوا را به داخل ریه‌ها فشار می‌دهد و مقداری از مایع را از کیسه‌های هوا خارج می‌کند.

مایعات

مدیریت دقیق مقدار مایعات داخل وریدی بسیار مهم است. مایعات بیش از حد می تواند تجمع مایع در ریه ها را افزایش دهد. مایعات بسیار کم می تواند بر قلب و سایر اندام ها فشار وارد کند و منجر به شوک شود.

 

 

دارو

به افراد مبتلا به ARDS معمولاً داروهای زیر داده می شود:

 

• پیشگیری و درمان عفونت
• تسکین درد و ناراحتی
• جلوگیری از لخته شدن خون در پاها و ریه ها
• به حداقل رساندن رفلاکس معده
• آرام بخش

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر در حال بهبودی از ARDS هستید، توصیه های زیر می تواند به محافظت از ریه های شما کمک کند:

 

• ترک سیگار. اگر سیگار می کشید، برای ترک آن کمک بگیرید و تا حد امکان از دود سیگار خودداری کنید.
• واکسن بزنید. واکسن سالانه آنفولانزا و همچنین واکسن ذات الریه هر پنج سال یکبار، می تواند خطر ابتلا به عفونت ریه را کاهش دهد.

مقابله و حمایت

بهبودی از ARDS می‌تواند راه طولانی باشد و به حمایت زیادی نیاز دارید. اگرچه بهبودی هر فرد متفاوت است، آگاهی از چالش‌های رایجی که افراد مبتلا به این اختلال با آن‌ها مواجه می‌شوند می‌تواند کمک کند. این نکات را در نظر بگیرید:

 

 

کمک بخواهید. به خصوص پس از مرخص شدن از بیمارستان، مطمئن شوید که برای کارهای روزمره کمک دارید تا زمانی که بتوانید امور زندگی خود را به تنهایی مدیریت کنید.

 

در توانبخشی ریوی شرکت کنید. در حال حاضر بسیاری از مراکز پزشکی برنامه های توانبخشی ریوی را ارائه می دهند که شامل آموزش ورزش و مشاوره می شود تا کمک کند یاد بگیرید چگونه به فعالیت های عادی خود بازگردید و به وزن ایده آل برسید.

 

به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. گروه های حمایتی برای افراد مبتلا به مشکلات مزمن ریوی وجود دارد. 

 

 

به دنبال کمک حرفه ای باشید. اگر علائم افسردگی مانند ناامیدی و از دست دادن علاقه به فعالیت های معمول خود را دارید، به پزشک خود اطلاع دهید یا با یک متخصص سلامت روان تماس بگیرید. افسردگی در افرادی که ARDS داشته اند رایج است و درمان می تواند کمک کننده باشد.