یائسگی زمانی است که نشان دهنده پایان چرخه قاعدگی است. این بیماری پس از 12 ماه بدون قاعدگی تشخیص داده می شود. یائسگی ممکن است در 40 یا 50 سال اتفاق بیفتد.

 

یائسگی یک فرآیند بیولوژیکی طبیعی است. اما علائم مانند گرگرفتگی و علائم عاطفی یائسگی ممکن است خواب را مختل کند، انرژی را کاهش دهد یا بر سلامت عاطفی تأثیر بگذارد. درمان‌های بسیاری وجود دارد، از تنظیم سبک زندگی گرفته تا داروهای درمانی.

 

علائم

در ماه‌ها یا سال‌های منتهی به یائسگی، ممکن است این علائم و نشانه‌ها را تجربه کنید:

 

• پریودهای نامنظم
• خشکی واژن
• گرگرفتگی
• لرزش
• عرق شبانه
• مشکلات خواب
• تغییرات خلق و خوی
• افزایش وزن و کاهش متابولیسم
• پوست نازک و خشکی
• از دست دادن پر بودن سینه

علائم و نشانه ها، از جمله تغییر در قاعدگی می تواند در بین زنان متفاوت باشد. به احتمال زیاد، قبل از پایان دوره های قاعدگی، بی نظمی هایی را تجربه خواهید کرد.

پرش پریود در دوران پیش از یائسگی رایج و مورد انتظار است. اغلب، دوره‌های قاعدگی یک ماه از بین می‌رود و بازمی‌گردد، یا چندین ماه از بین می‌رود و سپس دوباره چرخه‌های ماهانه برای چند ماه شروع می‌شود. پریودها معمولاً در چرخه‌های کوتاه‌تر اتفاق می‌افتند، بنابراین به هم نزدیک‌تر هستند. با وجود پریودهای نامنظم، بارداری امکان پذیر است. اگر قاعدگی را رد کرده اید اما مطمئن نیستید که دوران یائسگی را شروع کرده اید، آزمایش بارداری را در نظر بگیرید.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

برای مراقبت های بهداشتی پیشگیرانه و هرگونه نگرانی پزشکی، مرتباً با پزشک خود ملاقات کنید. در طول و بعد از یائسگی به این ملاقات ها ادامه دهید.

مراقبت های بهداشتی پیشگیرانه با افزایش سن ممکن است شامل آزمایش های غربالگری توصیه شده مانند کولونوسکوپی، ماموگرافی و غربالگری تری گلیسیرید باشد. پزشک ممکن است آزمایش‌ها و معاینات دیگری را نیز توصیه کند، از جمله آزمایش تیروئید در صورت پیشنهاد سابقه، و معاینه سینه و لگن.

اگر بعد از یائسگی خونریزی از واژن دارید، همیشه به دنبال مشاوره پزشکی باشید.

 

علل

یائسگی می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

 

• کاهش طبیعی هورمون های تولید مثل. با نزدیک شدن به اواخر دهه 30 زندگی، تخمدان ها شروع به تولید استروژن و پروژسترون کمتری می کنند - هورمون هایی که قاعدگی را تنظیم می کنند - و باروری کاهش می یابد.

  در 40 سالگی، دوره‌های قاعدگی‌تان ممکن است طولانی‌تر یا کوتاه‌تر، سنگین‌تر یا سبک‌تر و کم و بیش تکرار شوند، تا اینکه در نهایت - به طور متوسط ​​تا سن 51 سالگی - تخمدان‌ها ترشح تخمک را متوقف کنند و دیگر پریود نشوید.

• جراحی که تخمدان ها را خارج می کند (اوفورکتومی). تخمدان ها هورمون هایی از جمله استروژن و پروژسترون تولید می کنند که چرخه قاعدگی را تنظیم می کنند. جراحی برای برداشتن تخمدان ها باعث یائسگی فوری می شود. دوره ها متوقف می شود و احتمالاً گرگرفتگی خواهید داشت و سایر علائم و نشانه های یائسگی را تجربه خواهید کرد. علائم و نشانه ها می توانند شدید باشند، زیرا تغییرات هورمونی به طور ناگهانی و نه تدریجی در طی چندین سال رخ می دهد.

  جراحی که رحم را برمی‌دارد اما تخمدان‌ها را خارج نمی‌کند (هیسترکتومی) معمولاً باعث یائسگی فوری نمی‌شود. اگرچه دیگر پریود نمی شوید، اما تخمدان ها هنوز تخمک ها را آزاد می کنند و استروژن و پروژسترون تولید می کنند.

• شیمی درمانی و پرتودرمانی. این درمان‌های سرطان می‌توانند باعث یائسگی شوند و علائمی مانند گرگرفتگی در طول دوره درمان یا مدت کوتاهی پس از آن ایجاد کنند. توقف قاعدگی (و باروری) همیشه پس از شیمی درمانی دائمی نیست، بنابراین ممکن است اقدامات کنترل بارداری همچنان مورد نظر باشد. پرتودرمانی تنها در صورتی بر عملکرد تخمدان تأثیر می گذارد که پرتو به سمت تخمدان ها باشد. پرتودرمانی به سایر قسمت‌های بدن، مانند بافت سینه یا سر و گردن، بر یائسگی تأثیر نمی‌گذارد.
• نارسایی اولیه تخمدان. حدود 1 درصد از زنان یائسگی را قبل از 40 سالگی تجربه می کنند (یائسگی زودرس). یائسگی زودرس ممکن است ناشی از عدم تولید سطوح طبیعی هورمون های تولید مثلی توسط تخمدان ها باشد (نارسایی اولیه تخمدان)، که می تواند ناشی از عوامل ژنتیکی یا بیماری خودایمنی باشد. اما اغلب هیچ دلیلی برای یائسگی زودرس نمی توان یافت. برای این زنان، معمولاً هورمون درمانی حداقل تا سن طبیعی یائسگی به منظور محافظت از مغز، قلب و استخوان ها توصیه می شود.
•  

عوارض

پس از یائسگی، خطر ابتلا به برخی بیماری ها افزایش می یابد. مثالها عبارتند از:

• بیماری های قلبی و عروقی. هنگامی که سطح استروژن کاهش می یابد، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی افزایش می یابد. بیماری قلبی علت اصلی مرگ و میر در زنان و همچنین مردان است. بنابراین مهم است که به طور منظم ورزش کنید، رژیم غذایی سالم داشته باشید و وزن طبیعی خود را حفظ کنید. از پزشک خود در مورد نحوه محافظت از قلب کمک بخواهید، مانند نحوه کاهش کلسترول یا فشار خون در صورت بالا بودن آن.
• پوکی استخوان. این وضعیت باعث می شود استخوان ها شکننده و ضعیف شوند و خطر شکستگی را افزایش دهند. در طی چند سال اول پس از یائسگی، ممکن است تراکم استخوان را به سرعت از دست بدهید و خطر پوکی استخوان را افزایش دهید. زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان به ویژه در معرض شکستگی ستون فقرات، لگن و مچ دست خود هستند.

• بی اختیاری ادرار. همانطور که بافت‌های واژن و مجرای ادرار خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند، ممکن است هوس‌های مکرر، ناگهانی و شدید برای ادرار کردن، به دنبال آن از دست دادن غیرارادی ادرار (بی اختیاری فوری)، یا از دست دادن ادرار همراه با سرفه، خنده یا زیاد شدن ادرار (بی اختیاری استرسی) را تجربه کنید. . ممکن است بیشتر اوقات دچار عفونت ادراری شوید.

  تقویت عضلات کف لگن با تمرینات کگل و استفاده از استروژن موضعی واژینال ممکن است به تسکین علائم بی اختیاری کمک کند. هورمون درمانی همچنین ممکن است یک گزینه درمانی موثر برای تغییرات دستگاه ادراری یائسگی و تغییرات واژن باشد که می تواند منجر به بی اختیاری ادرار شود.

• عملکرد جنسی. خشکی واژن ناشی از کاهش تولید رطوبت و از دست دادن خاصیت ارتجاعی می تواند باعث ناراحتی و خونریزی خفیف در طول رابطه جنسی شود. همچنین، کاهش حس ممکن است تمایل به فعالیت جنسی (لبیدو) را کاهش دهد.

  مرطوب کننده ها و روان کننده های واژن مبتنی بر آب ممکن است کمک کنند. اگر روان کننده واژن کافی نباشد، بسیاری از زنان از استفاده از درمان موضعی استروژن واژینال که به صورت کرم، قرص یا حلقه واژینال موجود است، سود می برند.

• افزایش وزن. بسیاری از زنان در دوران گذار یائسگی و پس از یائسگی وزن اضافه می کنند زیرا متابولیسم کند می شود. شاید لازم باشد کمتر غذا بخورید و بیشتر ورزش کنید تا وزن فعلی خود را حفظ کنید.
•