پزشک احتمالاً آزمایشاتی را برای تشخیص سندرم WPW توصیه می کند، مانند:

• الکتروکاردیوگرام (ECG). حسگرهای کوچکی که به قفسه سینه و بازوها متصل هستند، سیگنال‌های الکتریکی را هنگام عبور از قلب ضبط می‌کنند. پزشک می‌تواند در میان این سیگنال‌ها به دنبال الگوهایی باشد که نشان‌دهنده یک مسیر الکتریکی اضافی در قلب هستند.

• مانیتور هولتر. مانیتور هولتر یک دستگاه ECG قابل حمل در خانه است که وقتی دور از مطب هستید، از آن استفاده می کنید. این دستگاه فعالیت قلب را در حین انجام فعالیت های روزمره خود برای یک یا دو روز ثبت می کند. زمانی که قلب خیلی سریع می‌زند، یک ضبط کننده رویداد فعالیت قلب را کنترل می‌کند. برخی از دستگاه های شخصی، مانند ساعت های هوشمند، مانیتورینگ نوار قلب را انجام  می دهند. از پزشک خود بپرسید که آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر.
• تست الکتروفیزیولوژیک. لوله‌های نازک و انعطاف پذیر(کاتترها) با الکترودها از طریق رگ‌های خونی به نقاط مختلف قلب منتقل می‌شوند. الکترودها گسترش تکانه های الکتریکی را در طول هر ضربان قلب ترسیم می کنند و یک مسیر الکتریکی اضافه را شناسایی می کنند.

رفتار

درمان به عوامل مختلفی از جمله شدت و فراوانی علائم و نوع آریتمی بستگی دارد.

 

اگر مسیر WPW را دارید اما علائمی ندارید، احتمالاً نیازی به درمان نخواهید داشت. اگر این کار را انجام می دهید، هدف از درمان کاهش ضربان قلب سریع در هنگام وقوع و جلوگیری از حملات بعدی است.

 

گزینه های درمانی عبارتند از:

• مانورهای واگال. این حرکات فیزیکی ساده - که شامل سرفه کردن، تحمل کردن اجابت مزاج و قرار دادن کیسه یخ روی صورتتان می شود - بر سیستم عصبی تاثیر می گذارد که به تنظیم ضربان قلب (عصب واگ) کمک می کند. پزشک ممکن است پیشنهاد کند که مانورهای واگ را انجام دهید تا به کاهش ضربان قلب سریع در هنگام وقوع کمک کند.
• داروها. اگر مانورهای واگ ضربان قلب سریع را متوقف نمی کند، ممکن است به تزریق یک داروی ضد آریتمی نیاز داشته باشید. پزشک همچنین ممکن است دارویی را توصیه کند که می تواند ضربان قلب را کاهش دهد.
• کاردیوورژن. پدال‌ها یا تکه‌های روی قفسه سینه می‌توانند به قلب ضربه الکتریکی وارد کنند و به بازیابی ریتم طبیعی کمک کنند. کاردیوورژن معمولاً زمانی استفاده می‌شود که مانورها و داروها مؤثر نباشند.
• فرسایش کاتتر با فرکانس رادیویی. لوله های نازک و انعطاف پذیر (کاتترها) از طریق رگ های خونی به قلب منتقل می شوند. الکترودها در نوک کاتتر گرم می شوند تا مسیر الکتریکی اضافی را که باعث بیماری می شود، از بین ببرند. فرسایش با فرکانس رادیویی به طور دائمی مشکلات ریتم قلب را در اکثر افراد مبتلا به سندرم WPW اصلاح می کند. 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات با پزشک را می‌گذارید، حتماً از قبل بپرسید که آیا لازم است کاری انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود یا فرزندتان را محدود کنید.

اطلاعات زیر را یادداشت کرده و در قرار ملاقات با خود ببرید:

• علائم شما یا فرزندتان، از جمله علائمی که ممکن است با قلب نامرتبط به نظر برسد، و زمانی که شروع شدند.
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که شما یا فرزندتان مصرف می کنید، از جمله دوزها
• اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر شرایط تشخیص داده شده
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر زندگی یا عوامل استرس زا
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید

اگر به پزشک جدید مراجعه می کنید، درخواست کنید که یک نسخه از سوابق پزشکی به مطب جدید ارسال شود.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمان هایی می تواند کمک کند؟
• این عارضه قلبی چه خطراتی ایجاد می کند؟
• چند وقت یکبار به قرارهای بعدی نیاز خواهم داشت؟
• آیا باید فعالیت ها را محدود کنم؟
• سایر شرایطی که من دارم یا داروهایی که مصرف می کنم چگونه بر مشکل قلبی من تأثیر می گذارد؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

• شدت علائم چقدر است؟
• شما یا فرزندتان چند بار ضربان قلب تند داشته اید؟
• اپیزودها چقدر طول کشیده است؟
• آیا به نظر می رسد چیزی (مانند ورزش، استرس یا کافئین) باعث ایجاد این دوره شود یا علائم را بدتر کند؟
• آیا سابقه خانوادگی بیماری دارید؟