جداشدگی شبکیه وضعیتی اضطراری را توصیف می کند که در آن یک لایه نازک از بافت (شبکیه) در پشت چشم از موقعیت طبیعی خود دور می شود.

جداشدگی شبکیه سلول های شبکیه را از لایه رگ های خونی که اکسیژن را تامین می کند جدا می کند. هر چه پارگی شبکییه دیرتر درمان شود ، خطر از دست دادن دائمی بینایی در چشم آسیب دیده بیشتر می‌شود.

علائم هشدار دهنده جداشدگی شبکیه ممکن است شامل یک یا همه موارد زیر باشد: ظهور فلوترها و فلاش ها و کاهش دید. تماس فوری با یک چشم پزشک می تواند به حفظ بینایی کمک کند.

 

علائم

جداشدگی شبکیه به خودی خود بدون درد است. اما علائم هشدار دهنده معمولاً قبل از بروز یا پیشرفت ظاهر می شوند، مانند:

• ظهور ناگهانی شناورها - لکه های ریزی که به نظر می رسد در میدان دید حرکت می کنند.
• جرقه های نور در یک یا هر دو چشم (فتوپسیا)
• تاری دید
• کاهش تدریجی دید جانبی (محیطی)
• سایه ای پرده مانند بر روی میدان بینایی
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم یا نشانه های جداشدگی شبکیه را تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. جداشدگی شبکیه یک اورژانس پزشکی است که در آن می توانید بینایی خود را برای همیشه از دست بدهید.

 

 

علل

سه نوع مختلف جداشدگی شبکیه وجود دارد:

 

• رگماتوژن (reg-ma-TODGE-uh-nus). این نوع جداشدگی های شبکیه شایع ترین هستند. جداشدگی های رگماتوژن ناشی از سوراخ یا پارگی در شبکیه است که به مایع اجازه می دهد از داخل شبکیه عبور کرده و در زیر آن جمع شود و شبکیه را از بافت های زیرین دور کند. مناطقی که از شبکیه جدا می شود، جریان خون خود را از دست می دهند و کار نمی کنند و باعث از دست دادن بینایی می شوند.

  شایع ترین علت جداشدگی رگماتوژن افزایش سن است. با افزایش سن، ماده ژل مانندی که داخل چشم را پر می کند، به نام زجاجیه (VIT-ree-us)، ممکن است قوام خود را تغییر دهد و کوچک یا رقیق تر شود. به طور معمول، زجاجیه بدون هیچ گونه عارضه ای از سطح شبکیه جدا می شود - یک بیماری رایج به نام جدا شدن زجاجیه خلفی (PVD). یکی از عوارض این جدا شدن، پارگی است.

  هنگامی که زجاجیه جدا می شود، ممکن است شبکیه را با نیروی کافی برای ایجاد پارگی شبکیه بکشد. در صورت عدم درمان، زجاجیه مایع می تواند از طریق پارگی به فضای پشت شبکیه عبور کند و باعث جدا شدن شبکیه شود.

• کششی. این نوع جداشدگی زمانی رخ می دهد که بافت اسکار روی سطح شبکیه رشد می کند و باعث دور شدن شبکیه از پشت چشم می شود. جداشدگی کششی معمولاً در افرادی دیده می شود که دیابت یا سایر بیماری ها به خوبی کنترل نشده اند.
• اگزوداتیو. در این نوع جداشدگی، مایع در زیر شبکیه جمع می شود، اما هیچ سوراخ یا پارگی در شبکیه وجود ندارد. جداشدگی اگزوداتیو می تواند ناشی از دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، آسیب به چشم، تومورها یا اختلالات التهابی باشد.
•  

عوامل خطر

عوامل زیر خطر جداشدگی شبکیه را افزایش می دهند:

 

• افزایش سن - جداشدگی شبکیه در افراد بالای 50 سال شایع تر است
• جداشدگی شبکیه قبلی در یک چشم
• سابقه خانوادگی جداشدگی شبکیه
• نزدیک بینی شدید
• جراحی قبلی چشم، مانند برداشتن آب مروارید
• آسیب چشمی شدید قبلی
• سایر بیماری ها یا اختلالات چشمی قبلی، از جمله رتینوسکزیس، یووئیت یا نازک شدن شبکیه محیطی (دژنراسیون شبکیه)
•