تشخیص سندرم شوگرن ممکن است مشکل باشد زیرا علائم و نشانه‌ها متفاوت است و می‌توانند علائم مشابه بیماری‌های دیگر باشند. عوارض جانبی از داروها نیز برخی از علائم و نشانه های سندرم شوگرن را تقلید می کند.

 

آزمایش‌ها می‌توانند به سایر شرایط و تشخیص دقیق سندرم شوگرن کمک کنند.

 

 

آزمایشات خون

پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی موارد زیر تجویز کند:

 

• انواع سلول های خونی
• وجود آنتی بادی های رایج در سندرم شوگرن
• شواهد شرایط التهابی
• نشانه هایی از کبد و کلیه 
•  

آزمایشات چشمی

پزشک می‌تواند خشکی چشم‌ها را با آزمایشی به نام آزمایش اشک شیرمر اندازه‌گیری کند. یک تکه کاغذ صافی کوچک در زیر پلک پایینی قرار می گیرد تا میزان تولید اشک را اندازه گیری کنید.

یک چشم‌پزشک ممکن است سطح چشم‌ها را با یک دستگاه بزرگ‌نمایی به نام لامپ شکاف بررسی کند. او ممکن است قطره هایی را در چشم بگذارد که دیدن آسیب دیدگی قرنیه را آسان تر می کند.

 

 

تصویربرداری

برخی از آزمایشات تصویربرداری می توانند عملکرد غدد بزاقی را بررسی کنند.

 

• سیالوگرام. این اشعه ایکس ویژه می تواند رنگی را که به غدد بزاقی جلوی گوش تزریق می شود، تشخیص دهد. این روش نشان می دهد که چه مقدار بزاق به دهان جاری می شود.
• سینتی گرافی بزاق. این آزمایش پزشکی هسته‌ای شامل تزریق یک ایزوتوپ رادیواکتیو به ورید است که طی یک ساعت ردیابی می‌شود تا ببینیم چقدر سریع به تمام غدد بزاقی می‌رسد.
•  

بیوپسی

پزشک همچنین ممکن است بیوپسی لب را برای تشخیص وجود خوشه هایی از سلول های التهابی انجام دهد که می تواند نشان دهنده سندرم شوگرن باشد. برای این آزمایش، تکه‌ای از بافت از غدد بزاقی در لب برداشته و زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود.

 

رفتار

درمان سندرم شوگرن به قسمت هایی از بدن که تحت تاثیر قرار گرفته است بستگی دارد. بسیاری از افراد خشکی چشم و خشکی دهان ناشی از سندرم شوگرن را با استفاده از قطره های چشمی بدون نسخه و نوشیدن بیشتر آب کنترل می کنند. اما برخی از افراد به داروهای تجویزی یا حتی روش های جراحی نیاز دارند.

 

 

داروها

بسته به علائم، پزشک ممکن است داروهایی را پیشنهاد کند که باعث میشود:

 

• کاهش التهاب چشم. در صورت داشتن خشکی متوسط ​​تا شدید چشم پزشک ممکن است قطره های چشمی تجویزی مانند سیکلوسپورین (Restasis) یا لیفیتگراست (Xiidra) را توصیه کند.
• تولید بزاق را افزایش دهید. داروهایی مانند پیلوکارپین (سالاژن) و سویملین (Evoxac) می توانند تولید بزاق و گاهی اوقات اشک را افزایش دهند. عوارض جانبی می تواند شامل تعریق، درد شکم، گرگرفتگی و افزایش ادرار باشد.
• به عوارض خاص رسیدگی کنید. در صورت بروز علائم آرتریت، ممکن است از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا سایر داروهای آرتریت بهره مند شوید. عفونت های مخمری در دهان باید با داروهای ضد قارچ درمان شود.
• علائم سیستمی را درمان کنید. هیدروکسی کلروکین (Plaquenil)، دارویی که برای درمان مالاریا طراحی شده است، اغلب در درمان سندرم شوگرن مفید است. داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، مانند متوترکسات (Trexall) نیز ممکن است تجویز شوند.
•  

عمل جراحی

یک روش جزئی برای بستن مجاری اشک که اشک را از چشم تخلیه می کنند (انسداد نقطه ای) ممکن است به تسکین خشکی چشم کمک کند. پلاگین های کلاژن یا سیلیکون در مجاری وارد می شوند تا به حفظ اشک کمک کنند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

بسیاری از علائم سندرم شوگرن به خوبی به اقدامات مراقبت از خود پاسخ می دهند.

 

 

برای رفع خشکی چشم:

 

• از اشک مصنوعی، روان کننده چشم یا هر دو استفاده کنید. اشک مصنوعی - به شکل قطره چشم - و روان کننده های چشم - به شکل قطره، ژل یا پماد - به تسکین ناراحتی ناشی از خشکی چشم کمک می کند. لازم نیست به اندازه اشک مصنوعی از روان کننده های چشم استفاده کنید. روان کننده های چشم به دلیل قوام ضخیم ترشان می توانند دید را تار کنند و روی مژه ها جمع شوند، بنابراین ممکن است بخواهید فقط یک شب از آنها استفاده کنید.

  پزشک ممکن است اشک مصنوعی بدون مواد نگهدارنده را توصیه کند، که می تواند چشم افراد مبتلا به سندرم چشم خشک را تحریک کند.

• رطوبت را افزایش دهید. افزایش رطوبت داخل خانه و کاهش قرار گرفتن در معرض هوای دمنده می تواند به جلوگیری از خشک شدن ناراحت کننده چشم و دهان کمک کند. به عنوان مثال از نشستن در مقابل پنکه یا دریچه تهویه مطبوع خودداری کنید و هنگامی که به بیرون از منزل می روید از عینک یا عینک محافظ استفاده کنید.
•  

برای کمک به خشکی دهان:

 

• سیگار نکشید. سیگار کشیدن می تواند باعث تحریک و خشکی دهان شود.
• مصرف مایعات خود را افزایش دهید. در طول روز جرعه جرعه مایعات بخصوص آب بنوشید. از نوشیدن قهوه یا الکل خودداری کنید زیرا می توانند علائم خشکی دهان را بدتر کنند. همچنین از مصرف نوشیدنی های اسیدی مانند کولا و برخی نوشیدنی های ورزشی خودداری کنید زیرا اسید می تواند به مینای دندان آسیب برساند.
• تحریک جریان بزاق. آدامس های بدون قند یا آب نبات های سخت با طعم مرکبات می توانند جریان بزاق را تقویت کنند. از آنجایی که سندرم شوگرن خطر پوسیدگی دندان را افزایش می دهد، مصرف شیرینی را به خصوص بین وعده های غذایی محدود کنید.
• بزاق مصنوعی را امتحان کنید. محصولات جایگزین بزاق اغلب بهتر از آب ساده عمل می کنند زیرا حاوی روان کننده هستند که به مرطوب ماندن دهان کمک می کند. این محصولات به صورت اسپری یا پاستیل عرضه می شوند.
• از اسپری سالین بینی استفاده کنید. اسپری سالین بینی می تواند به مرطوب کردن و پاک کردن مجاری بینی کمک کند تا بتوانید آزادانه از طریق بینی نفس بکشید. 
•  

بهداشت دهان و دندان

خشکی دهان خطر پوسیدگی و از دست دادن دندان را افزایش می دهد. برای کمک به جلوگیری از این نوع مشکلات:

 

• بعد از هر وعده غذایی مسواک بزنید و نخ دندان بکشید
• جلسات منظم دندانپزشکی را حداقل هر شش ماه یکبار برنامه ریزی کنید
• از درمان های فلوراید موضعی و دهان شویه های ضد میکروبی روزانه استفاده کنید
•  

سایر مناطق خشکی

اگر خشکی پوست مشکل ساز است، هنگام استحمام و دوش گرفتن از آب داغ اجتناب کنید. پوست خود را با حوله مالش ندهید و هنگامی که پوست هنوز مرطوب است از مرطوب کننده استفاده کنید. هنگام شستن ظروف یا نظافت منزل از دستکش لاستیکی استفاده کنید. مرطوب کننده ها و روان کننده های واژن به خانم هایی که خشکی واژن دارند کمک می کند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

بسته به علائم خود، ممکن است با مراجعه به پزشک خانواده، دندانپزشک یا چشم پزشک شروع کنید. اما ممکن است در نهایت به یک دکتر متخصص در درمان آرتریت و سایر شرایط التهابی (روماتولوژیست) ارجاع داده شوید.

 

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

فهرستی تهیه کنید شامل:

 

• شرح مفصلی از علائم و زمان شروع آنها
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی فعلی و گذشته 
• اطلاعاتی در مورد سابقه پزشکی والدین یا خواهر و برادر 
• تمام داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی
• سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید
•  

برای سندرم شوگرن، سوالات اساسی عبارتند از:

 

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• چه مدت می توانم انتظار داشته باشم که علائمم با درمان بهبود یابد؟
• آیا در معرض خطر عوارض طولانی مدت این بیماری هستم؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سوالاتی از شما می پرسد، از جمله

 

• آیا علائم از یک الگو پیروی می کند - در طول روز یا زمانی که در خارج از منزل هستید
• آیا شرایط مزمنی مانند فشار خون بالا یا آرتریت دارید؟
• آیا داروهای جدید را شروع کرده اید؟
• آیا هیچ یک از بستگان نزدیکتان به آرتریت روماتوئید، لوپوس یا بیماری مشابه مبتلا نیستید؟
•