پزشک ممکن است بر اساس یافته های یک معاینه فیزیکی و زمانی از سال که علائم بروز می کند، به ویروس سنسیشیال تنفسی مشکوک شود. در طول معاینه، با گوشی پزشکی به ریه ها گوش می دهد تا خس خس سینه یا سایر صداهای غیرطبیعی را بررسی کند.

تست های آزمایشگاهی و تصویربرداری معمولاً مورد نیاز نیستند. با این حال، آنها می توانند به تشخیص عوارض RSV یا رد سایر شرایطی که ممکن است باعث علائم مشابه شوند کمک کنند. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش خون برای بررسی تعداد گلبول های سفید یا جستجوی ویروس ها، باکتری ها و سایر میکروب ها
• اشعه ایکس قفسه سینه برای بررسی التهاب ریه
• سواب از ترشحات داخل دهان یا بینی برای بررسی علائم ویروس
• پالس اکسیمتری، یک مانیتور پوست بدون درد، برای تشخیص سطوح پایین تر از حد طبیعی اکسیژن در خون

رفتار

درمان ویروس سنسیشیال تنفسی به طور کلی شامل اقدامات خودمراقبتی برای راحت‌تر کردن بیمار است (مراقبت حمایتی). اما در صورت بروز علائم شدید ممکن است به مراقبت های بیمارستانی نیاز باشد.

مراقبت حمایتی

پزشک ممکن است داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول) را برای کاهش تب توصیه کند. (هرگز به کودک آسپرین ندهید.) استفاده از قطره نمک بینی و ساکشن ممکن است به رفع گرفتگی بینی کمک کند. در صورت وجود یک عارضه باکتریایی مانند ذات الریه باکتریایی، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند.

کودک خود را تا حد امکان راحت نگه دارید. مایعات فراوان بدهید و مراقب علائم از دست دادن مایعات بدن (کم آبی) باشید، مانند خشکی دهان، ادرار کم یا بدون ادرار، گود افتادگی چشم ها، و گیجی یا خواب آلودگی شدید.

مراقبت های بیمارستانی

اگر عفونت RSV شدید باشد، ممکن است بستری در بیمارستان ضروری باشد. درمان در بیمارستان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مایعات داخل وریدی (IV).
• اکسیژن مرطوب شده
• یک دستگاه تنفس (تهویه مکانیکی)، در موارد نادر

ثابت شده است که یک استنشاق (گشادکننده برونش) یا استروئیدها در درمان عفونت RSV مفید نیستند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

ممکن است نتوانید طول عفونت ویروس سنسیشیال تنفسی را کوتاه کنید، اما می توانید سعی کنید برخی از علائم و نشانه ها را کاهش دهید.

اگر فرزندتان RSV دارد ، تمام تلاش خود را برای آرامش یا پرت کردن حواس او انجام دهید - در آغوش بگیرید، کتاب بخوانید یا یک بازی آرام انجام دهید. سایر نکات برای تسکین علائم عبارتند از:

• هوای مرطوب برای تنفس ایجاد کنید. اتاق را گرم نگه دارید اما بیش از حد گرم نکنید. اگر هوا خشک است، یک مرطوب کننده یا بخارساز با مه خنک می تواند هوا را مرطوب کرده و به کاهش احتقان و سرفه کمک کند. حتماً رطوبت ساز را تمیز نگه دارید تا از رشد باکتری ها و کپک ها جلوگیری کنید.
• مایعات بنوشید. به شیر دادن به شیرخوار خود مانند معمول ادامه دهید. برای کودکان بزرگتر و بزرگسالان، یک منبع ثابت آب خنک در کنار تخت نگه دارید. مایعات گرم مانند سوپ بدهید که ممکن است به شل شدن ترشحات غلیظ کمک کند. یخ زدن نیز ممکن است آرامش بخش باشد.
• قطره های بینی نمکی را امتحان کنید. قطره های بدون نسخه (OTC) روشی مطمئن و موثر برای کاهش احتقان، حتی برای کودکان خردسال است. توصیه های پزشک و دستورالعمل های روی محصول را دنبال کنید.
• از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید. مسکن های OTC مانند استامینوفن ممکن است به کاهش تب و تسکین گلودرد کمک کنند. از پزشک بخواهید که دوز مناسب برای سن کودکتان را تعیین کند.
• از دود سیگار دوری کنید. دود دست دوم می تواند علائم را تشدید کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

مگر اینکه علائم شدید منجر به مراجعه به اتاق اورژانس (ER) شود، احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک فرزندتان شروع کنید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• هر علائمی که متوجه شدید و زمانی که شروع شد، حتی اگر به نظر غیرمرتبط با عفونت دستگاه تنفسی فوقانی باشد.
• اطلاعات کلیدی پزشکی، مانند اینکه فرزند شما نارس به دنیا آمده است یا مشکل قلبی یا ریوی دارد.
• جزئیات مربوط به مراقبت از کودک، با در نظر گرفتن سایر مکان‌هایی که خانواده ممکن است در معرض عفونت‌های تنفسی قرار گرفته باشند.
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• چه چیزی احتمالا باعث این علائم می شود؟ آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• چه آزمایشاتی ممکن است مورد نیاز باشد؟
• علائم معمولا چقدر طول می کشد؟
• بهترین درمان چیست؟
• آیا دارو نیاز است؟ اگر دارویی با نام تجاری را تجویز می کنید، آیا جایگزین عمومی وجود دارد؟
• چه کار کنم تا فرزندم احساس بهتری داشته باشد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
• تا چه حد باید کودکم را در هنگام ابتلا ایزوله کنم؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد، مانند:

• اولین بار چه زمانی متوجه علائم شدید؟
• آیا علائم می آیند و می روند یا مداوم هستند؟
• شدت علائم چقدر است؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
• آیا فرد دیگری در خانواده بیمار است؟ چه علائمی دارد؟

پزشک بر اساس پاسخ‌ها، علائم و نیازهای شما سؤالات بیشتری می‌پرسد. آماده سازی و پیش بینی سوالات کمک می کند از زمان خود با پزشک بهترین استفاده را ببرید.