پزشک با پرسش در مورد سابقه پزشکی و انجام یک معاینه، از جمله گوش دادن به ریه ها با گوشی پزشکی برای بررسی صداهای حباب یا تروق غیر طبیعی که نشان دهنده ذات الریه است، شروع می کند.

اگر مشکوک به ذات الریه باشد، ممکن است آزمایشات زیر را توصیه کند:

• آزمایشات خون. آزمایش خون برای تایید تشخیص و تلاش برای شناسایی نوع ارگانیسم عامل استفاده می‌شود. با این حال، شناسایی همیشه ممکن است.
• اشعه ایکس قفسه سینه. این به پزشک کمک می کند تا پنومونی را تشخیص دهد و میزان و محل را تعیین کند. با این حال، نمی تواند به پزشک بگوید که چه نوع میکروبی باعث ذات الریه می شود.
• پالس اکسیمتری. این میزان اکسیژن خون را اندازه گیری می کند. ذات الریه می تواند از انتقال کافی اکسیژن به جریان خون توسط ریه ها جلوگیری کند.
• آزمایش خلط. نمونه‌ای از مایعات از ریه‌ها (خلط) پس از سرفه‌ها گرفته‌ می‌شود و برای کمک به شناسایی دقیق، تجزیه و تحلیل می‌شود.

اگر سن بالاتر از 65 سال باشد، در بیمارستان هستید، یا علائم یا شرایط سلامتی دارید، ممکن است پزشک آزمایش‌های بیشتری را انجام دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

•  سی تی اسکن. اگر ذات الریه به همان سرعتی که انتظار می رود از بین نمی رود، ممکن است  سی تی اسکن قفسه سینه را برای دست آوردن تصویر دقیق تری از ریه ها توصیه کند.
• کشت مایع جنب. یک نمونه مایع با قرار دادن یک سوزن بین دنده ها از ناحیه پلور گرفته می شود و برای کمک به تعیین نوع عفونت تجزیه و تحلیل می شود.

رفتار

درمان پنومونی شامل درمان عفونت و جلوگیری از عوارض است. افراد مبتلا به ذات الریه اکتسابی از جامعه معمولاً می توانند در خانه با دارو درمان شوند. اگرچه بیشتر علائم در چند روز یا چند هفته کاهش می‌یابد، اما احساس خستگی می‌تواند برای یک ماه یا بیشتر باقی بماند.

 

درمان‌های خاص به نوع و شدت پنومونی، سن و سلامت کلی بستگی دارد. گزینه ها عبارتند از:

 

• آنتی بیوتیک ها. این داروها برای درمان پنومونی باکتریایی استفاده می شوند. شناسایی نوع باکتری عامل پنومونی و انتخاب بهترین آنتی بیوتیک برای درمان آن ممکن است زمان ببرد. اگر علائم بهبود نیافت، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک دیگری را توصیه کند.
• داروی سرفه. این دارو ممکن است برای آرام کردن سرفه استفاده شود تا بتوانید استراحت کنید. از آنجایی که سرفه به شل شدن و حرکت مایع از ریه‌ها کمک می‌کند، بهتر است سرفه خود را به طور کامل از بین نبرید. علاوه بر این، باید بدانید که مطالعات بسیار کمی به این موضوع پرداخته اند که آیا داروهای سرفه بدون نسخه، سرفه ناشی از ذات الریه را کاهش می دهند یا خیر. اگر می خواهید یک سرکوب کننده سرفه را امتحان کنید، از کمترین دوزی استفاده کنید که کمک می کند استراحت کنید.
• کاهش دهنده تب / مسکن. ممکن است اینها را در صورت نیاز برای تب و ناراحتی مصرف کنید. اینها شامل داروهایی مانند آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و استامینوفن (Tylenol) است.
•  

بستری شدن در بیمارستان

ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید اگر:

 

• بالای 65 سال سن دارید
• در مورد زمان، افراد یا مکان ها گیج شده اید
• عملکرد کلیه کاهش یافته است
• فشار خون سیستولیک زیر 90 میلی متر جیوه  یا فشار خون دیاستولیک 60 میلی متر جیوه یا کمتر است.
• تنفس سریع است (30 نفس یا بیشتر در دقیقه)
• به کمک تنفس نیاز دارید
• دمای بدن کمتر از حد نرمال است
• ضربان قلب زیر 50 یا بالای 100 است

در صورت نیاز به قرار گرفتن بر روی دستگاه تنفس (تهویه) یا اگر علائم شدید باشد، ممکن است در بخش مراقبت های ویژه بستری شوید.

 

کودکان ممکن است در بیمارستان بستری شوند اگر:

 

• سن آنها کمتر از 2 ماه است
•  بی حال یا بیش از حد خواب آلود هستند
•  در تنفس مشکل دارند
• سطح اکسیژن خون پایینی دارند
• کم آب به نظر می رسند

شیوه زندگی و درمان های خانگی

این نکات می تواند کمک کند تا سریعتر بهبود یافته و خطر عوارض را کاهش دهید:

 

• استراحت کافی داشته باشید. تا زمانی که دمای بدن به حالت عادی برگشته و سرفه های مخاطی را متوقف نکرده اید، به مدرسه یا محل کار برنگردید. حتی زمانی که احساس بهتری پیدا می کنید، مراقب باشید که زیاده روی نکنید. از آنجایی که ذات الریه ممکن است عود کند، بهتر است تا زمانی که به طور کامل بهبود نیافته‌اید، به روال عادی خود بازنگردید. اگر مطمئن نیستید از پزشک خود بپرسید.
• هیدراته بمانید. برای کمک به شل شدن مخاط در ریه ها، مقدار زیادی مایعات، به ویژه آب بنوشید.
• داروی خود را طبق دستور مصرف کنید. تمام دوره داروهایی که پزشک تجویز کرده است را مصرف کنید. اگر مصرف دارو را خیلی زود قطع کنید، ممکن است ریه‌ها به باکتری‌هایی که می‌توانند تکثیر شوند و باعث عود ذات‌الریه شوند، ادامه دهد.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است با مراجعه به یک پزشک مراقبت های اولیه یا یک پزشک مراقبت های اورژانسی شروع کنید، یا ممکن است به یک پزشک متخصص در بیماری های عفونی یا بیماری های ریوی (ریه شناس) ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• علائمی از جمله دمای بدن خود را یادداشت کنید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله بستری شدن اخیر در بیمارستان و هر گونه شرایط پزشکی که دارید را یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله قرار گرفتن در معرض هر گونه مواد شیمیایی یا سمی، یا هر سفر اخیر را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، به ویژه آنتی‌بیوتیک‌هایی که از عفونت قبلی باقی مانده‌اند، تهیه کنید، زیرا این امر می‌تواند منجر به ذات‌الریه مقاوم به دارو شود.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند تا سوالاتی را که باید بپرسید و آنچه پزشک گفته است به خاطر بسپارید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک بپرسید.
•  

برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• آیا نیاز به بستری شدن در بیمارستان خواهم داشت؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه ذات الریه من بر آنها تأثیر می گذارد؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از دکتر چه انتظاری باید داشت

آماده پاسخگویی به سوالاتی باشید که ممکن است پزشک بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را شروع کردید؟
• آیا قبلا ذات الریه داشته اید؟ اگر بله، در کدام ریه؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟ شدت آنها چقدر است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد یا بدتر می کند؟
• آیا سفر کرده اید یا در معرض مواد شیمیایی یا سمی قرار گرفته اید؟
• آیا در خانه، مدرسه یا محل کار با افراد بیمار مواجه شده اید؟
• آیا سیگار می کشید؟ یا تا به حال سیگار کشیده اید؟
• آیا الکل مصرف کنید؟
• آیا واکسن آنفولانزا یا ذات الریه زده اید؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

برای جلوگیری از بدتر شدن وضعیت:

 

• سیگار نکشید یا در اطراف دود نباشید
• مایعات فراوان بنوشید و ذخیره کافی داشته باشید
•