سرطان به هر یک از تعداد زیادی بیماری اطلاق می شود که با ایجاد سلول های غیرطبیعی که به طور غیرقابل کنترلی تقسیم می شوند و توانایی نفوذ و تخریب بافت طبیعی بدن را دارند، مشخص می شود. سرطان اغلب این توانایی را دارد که در سراسر بدن پخش شود.

 

سرطان دومین عامل مرگ و میر در جهان است. اما نرخ بقای بسیاری از انواع سرطان به لطف پیشرفت در غربالگری، درمان و پیشگیری سرطان در حال بهبود است.

علائم

علائم و نشانه های ناشی از سرطان بسته به قسمتی از بدن که تحت تاثیر قرار گرفته است متفاوت خواهد بود.

 

برخی از علائم و نشانه های عمومی مرتبط با سرطان، اما نه خاص، عبارتند از:

 

خستگی

 

توده یا ناحیه ای از ضخیم شدن که در زیر پوست احساس می شود

 

تغییرات وزن، از جمله کاهش یا افزایش ناخواسته

 

تغییرات پوستی، مانند زرد شدن، تیره شدن یا قرمزی پوست، زخم هایی که بهبود نمی یابند، یا تغییر در خال های موجود

 

تغییر در عادات روده یا مثانه

 

سرفه مداوم یا مشکل در تنفس

 

مشکل در بلع

 

گرفتگی صدا

 

سوء هاضمه یا ناراحتی مداوم بعد از غذا خوردن

 

درد عضلانی یا مفصلی مداوم و غیرقابل توضیح

 

تب های مداوم و بدون دلیل یا تعریق شبانه

 

خونریزی یا کبودی غیر قابل توضیح

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت داشتن هر گونه علائم و نشانه های مداوم که نگران کننده هستند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

 

 

اگر هیچ علامت یا نشانه ای ندارید، اما نگران خطر ابتلا به سرطان هستید، نگرانی های خود را با پزشک در میان بگذارید. بپرسید که کدام آزمایش ها و روش های غربالگری سرطان برای شما مناسب است.

 

 

علل

سرطان در اثر تغییرات (جهش) در DNA درون سلول ها ایجاد می شود. DNA  درون یک سلول در تعداد زیادی ژن مجزا بسته بندی می شود که هر کدام شامل مجموعه ای از دستورالعمل ها است که به سلول می گوید چه وظایفی را انجام دهد و همچنین چگونه رشد و تقسیم کند. اشتباهات در دستورالعمل ها می تواند باعث شود که سلول عملکرد طبیعی خود را متوقف کند و ممکن است تبدیل به سلول سرطانی شود.

 

 

جهش های ژنی چه می کنند؟

 

یک جهش ژنی می تواند به سلول سالم دستوراتی دهد:

 

• اجازه رشد سریع را بدهد. یک جهش ژنی می تواند به سلول بگوید که سریعتر رشد کند و تقسیم شود. این سلول‌های جدید زیادی ایجاد می‌کند که همگی همان جهش را دارند.

   

• نتوان رشد کنترل نشده سلول را متوقف کرد. سلول های طبیعی می دانند که چه زمانی رشد خود را متوقف کنند تا تعداد مناسبی از هر نوع سلول را داشته باشید. سلول‌های سرطانی کنترل‌هایی (ژن‌های سرکوب‌کننده تومور) را از دست می‌دهند که به آنها می‌گوید چه زمانی رشد خود را متوقف کنند. جهش در ژن سرکوبگر تومور به سلول های سرطانی اجازه می دهد به رشد و تجمع ادامه دهند.

   

• هنگام ترمیم خطاهای DNA اشتباه کنید. ژن های ترمیم DNA به دنبال خطا در DNA سلول می گردند و اصلاح می کنند. جهش در یک ژن ترمیم DNA ممکن است به این معنی باشد که سایر خطاها اصلاح نمی شوند و باعث سرطانی شدن سلول ها می شود.

   

این جهش ها شایع ترین جهش هایی هستند که در سرطان پیدا می شوند. اما خیلی از جهش های ژنی دیگر می تواند در ایجاد سرطان نقش داشته باشد.

 

 

چه چیزی باعث جهش ژن می شود؟

جهش ژنی ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد، به عنوان مثال:

 

• جهش های ژنی که با آن متولد شده اید. ممکن است با یک جهش ژنتیکی متولد شده باشید که از والدین خود به ارث برده اید. این نوع جهش درصد کمی از سرطان ها را تشکیل می دهد.
• جهش های ژنی که پس از تولد رخ می دهد. بیشتر جهش های ژنی پس از تولد اتفاق می افتد و به ارث نمی رسد. تعدادی از نیروها می توانند باعث جهش های ژنی شوند، مانند سیگار کشیدن، تشعشع، ویروس ها، مواد شیمیایی سرطان زا (مواد سرطان زا)، چاقی، هورمون ها، التهاب مزمن و کمبود ورزش.

   

جهش های ژنی اغلب در طول رشد طبیعی سلول اتفاق می افتد. با این حال، سلول ها دارای مکانیزمی هستند که تشخیص می دهد اشتباه رخ می دهد و اشتباه را ترمیم می کند. گاهی اوقات یک اشتباه از قلم می افتد. این می تواند باعث سرطانی شدن یک سلول شود.

 

 

جهش های ژنی چگونه با یکدیگر تعامل دارند؟

 

جهش‌های ژنی که با آن متولد می‌شوید و جهش‌هایی که در طول زندگی به دست می‌آورید با هم باعث سرطان می‌شوند.

 

به عنوان مثال، اگر یک جهش ژنتیکی را به ارث برده اید که شما را مستعد ابتلا به سرطان می کند، به این معنی نیست که مطمئناً به سرطان مبتلا خواهید شد. در عوض، ممکن است برای ایجاد سرطان به یک یا چند جهش ژنی دیگر نیاز داشته باشید. جهش ژنی ارثی می تواند در مواجهه با یک ماده سرطان زا، احتمال ابتلا به سرطان را بیش از سایر افراد ایجاد کند.

 

مشخص نیست که چه تعداد جهش باید برای تشکیل سرطان جمع شود. این احتمال وجود دارد که این در بین انواع سرطان متفاوت باشد.

 

 

عوامل خطر

 

در حالی که پزشکان تصور می کنند چه چیزی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد، اکثر سرطان ها در افرادی رخ می دهد که هیچ فاکتور خطر شناخته شده ای ندارند. عواملی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند عبارتند از:

 

سن 

توسعه سرطان ممکن است چندین دهه طول بکشد. به همین دلیل است که اکثر افراد مبتلا به سرطان 65 سال یا بالاتر هستند. در حالی که در افراد مسن شایع تر است، سرطان منحصراً یک بیماری بزرگسالان نیست - سرطان در هر سنی قابل تشخیص است.

 

عادت ها

برخی از انتخاب های سبک زندگی برای افزایش خطر ابتلا به سرطان شناخته شده است. سیگار کشیدن، نوشیدن الکل، قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید یا آفتاب‌سوختگی‌های مکرر تاول‌زا، چاق بودن، و داشتن رابطه جنسی ناایمن می‌تواند به سرطان کمک کند.

 

می توانید این عادات را تغییر دهید تا خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهید - اگرچه تغییر برخی از عادات آسان تر از سایرین است.

 

سابقه خانوادگی 

تنها بخش کوچکی از سرطان ها به دلیل یک بیماری ارثی است. اگر سرطان در خانواده شایع است، این امکان وجود دارد که جهش ها از نسلی به نسل دیگر منتقل شوند. ممکن است کاندیدای آزمایش ژنتیک باشید تا ببینید آیا جهش‌هایی به ارث برده‌اید که ممکن است خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها را افزایش دهد. به خاطر داشته باشید که داشتن یک جهش ژنتیکی ارثی لزوماً به معنای ابتلا به سرطان نیست.

 

 

شرایط سلامتی 

 

برخی از بیماری های مزمن، مانند کولیت اولسراتیو، می تواند خطر ابتلا به برخی سرطان ها را به طور قابل توجهی افزایش دهد. در مورد خطر خود با پزشک صحبت کنید.

 

 

محیط 

 

محیط اطراف ممکن است حاوی مواد شیمیایی مضری باشد که می تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. حتی اگر سیگار نمی کشید، اگر در جایی که مردم سیگار می کشند یا با فردی که سیگار می کشد زندگی می کنید، ممکن است دود دست دوم را استنشاق کنید. مواد شیمیایی موجود در خانه یا محل کار مانند آزبست و بنزن نیز با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط هستند.

 

عوارض

سرطان و درمان آن می تواند عوارض متعددی ایجاد کند، از جمله:

 

• درد. درد می تواند ناشی از سرطان یا درمان سرطان باشد، اگرچه همه سرطان ها دردناک نیستند. داروها و سایر رویکردها می توانند به طور موثر دردهای مرتبط با سرطان را درمان کنند.

   

• خستگی. خستگی در افراد مبتلا به سرطان دلایل زیادی دارد، اما اغلب می توان آن را مدیریت کرد. خستگی مرتبط با شیمی درمانی یا پرتودرمانی رایج است، اما معمولا موقتی است.

   

• دشواری در تنفس. سرطان یا درمان سرطان ممکن است باعث احساس تنگی نفس شود. درمان ها ممکن است باعث تسکین شود.

   

• حالت تهوع. برخی سرطان ها و درمان های سرطان می تواند باعث تهوع شوند. پزشک، گاهی اوقات می تواند پیش بینی کند که آیا درمان احتمالاً باعث تهوع می شود یا خیر. داروها و سایر داروها ممکن است در درمان بحران یا کاهش کمک کنند.
• اسهال یا یبوست. سرطان و درمان سرطان می تواند شما را تحت تاثیر قرار دهد و باعث اسهال یا یبوست شود.
• کاهش وزن. سرطان و درمان سرطان ممکن است باعث کاهش وزن شود. سرطان غذا را از سلول های طبیعی می دزدد و آنها را از مواد مغذی محروم می کند. این اغلب تحت تأثیر میزان کالری یا نوع غذای مصرفی نیست. درمان آن دشوار است در بیشتر موارد، استفاده از تغذیه مصنوعی از طریق لوله‌های معده یا ورید به تغییر کاهش وزن کمکی نمی‌کند.

   

• تغییرات شیمیایی در بدن. سرطان می تواند تعادل شیمیایی طبیعی بدن را به هم بزند و خطر عوارض جدی را افزایش دهد. علائم و نشانه های عدم تعادل شیمیایی ممکن است شامل تشنگی بیش از حد، تکرر ادرار، یبوست و گیجی باشد.

   

• مشکلات مغز و سیستم عصبی. سرطان می تواند به اعصاب مجاور فشار وارد کند و باعث درد و از دست دادن عملکرد یک قسمت از بدن شود. سرطانی که مغز را درگیر می کند می تواند باعث سردرد و علائم و نشانه های سکته مغزی ضعیف در یک طرف بدن شود.
• واکنش های غیرمعمول سیستم ایمنی بدن به سرطان. در برخی موارد، سیستم ایمنی بدن ممکن است با حمله به سلول های سالم به وجود سرطان واکنش نشان دهد. این واکنش‌های بسیار نادر که سندرم‌های پارانئوپلاستیک نامیده می‌شوند، می‌توانند به علائم و نشانه‌های مختلفی مانند مشکل در راه رفتن و تشنج منجر شوند.

   

• سرطانی که رشد می کند. با پیشرفت سرطان، ممکن است به سایر قسمت های بدن گسترش یابد (متاستاز). محل انتشار به نوع سرطان بستگی دارد.

• سرطانی که برمی گردد. بازماندگان سرطان در معرض خطر عود سرطان هستند. برخی از سرطان ها بیشتر از سایرین احتمال عود دارند. از پزشک خود بپرسید که چه کاری می توانید برای کاهش خطر عود سرطان انجام دهید. پزشک ممکن است پس از درمان برنامه مراقبتی بعدی را  طراحی کند. این طرح ممکن است شامل اسکن‌ها و معاینات دوره‌ای در ماه‌ها و سال‌های پس از درمان برای بررسی عود سرطان باشد.

   

جلوگیری 

پزشکان چندین راه را برای کاهش خطر ابتلا به سرطان شناسایی کرده اند، از جمله:

 

سیگار نکشید. اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. اگر سیگار نمی کشید، شروع نکنید. سیگار با انواع سرطان - نه فقط سرطان ریه - مرتبط است. توقف امروز ،خطر ابتلا به سرطان را در آینده کاهش می دهد.

 

• از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید خودداری کنید. اشعه مضر فرابنفش (UV) خورشید می تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. قرار گرفتن در معرض نور خورشید را با ماندن در سایه، پوشیدن لباس های محافظ یا استفاده از کرم ضد آفتاب محدود کنید.
• رژیم غذایی سالم داشته باشید. یک رژیم غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات انتخاب کنید. غلات کامل و پروتئین های بدون چربی را انتخاب کنید. مصرف گوشت های فرآوری شده را محدود کنید.

   

• بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. ورزش منظم با خطر ابتلا به سرطان مرتبط است. در بیشتر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. اگر به طور منظم ورزش نکرده اید، به آرامی شروع کنید و تا 30 دقیقه یا بیشتر ادامه دهید.
• وزن سالم را حفظ کنید. اضافه وزن یا چاقی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. برای دستیابی و حفظ وزن سالم از طریق ترکیبی از یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم تلاش کنید.
• از مصرف الکل اجتناب کنید.
• برنامه ریزی برای معاینات غربالگری سرطان. با پزشک خود در مورد اینکه کدام نوع از معاینات غربالگری سرطان بر اساس عوامل خطر برای شما بهترین است صحبت کنید.
• از پزشک خود در مورد واکسیناسیون بپرسید. برخی از ویروس ها خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند. ایمن سازی ممکن است به دلیل این ویروس ها، از جمله هپاتیت B، که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد، و پاپیلومای (HPV)، که خطر سرطان دهانه رحم و سایر سرطان ها را افزایش می دهد، کمک می کند. از پزشک خود بپرسید که آیا ایمن سازی در برابر این ویروس ها برایتان مناسب است یا خیر.
•