فیبروم رحم به طور اتفاقی در طول معاینه معمولی لگن پیدا می‌شود. پزشک ممکن است بی نظمی هایی در شکل رحم احساس کند که نشان دهنده وجود فیبروم است.

 

اگر علائم فیبروم رحمی را داشته باشید، ممکن است پزشک بخواهد تحت آزمایشاتی قرار گیرید:

 

• سونوگرافی. در صورت نیاز به تایید، ممکن است سونوگرافی را تجویز کند. از صدا برای گرفتن تصویری از رحم برای تایید تشخیص و نقشه برداری و اندازه گیری فیبروم استفاده می‌کند.

  تبلیغات

   

  کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

  تبلیغات و حمایت مالی

  • خط مشی
  • فرصت ها
  • انتخاب های تبلیغاتی

  پزشک یا تکنسین دستگاه اولتراسوند (مبدل) را روی شکم (ترانس شکمی) حرکت می دهد یا آن را در داخل واژن (ترانس واژینال) قرار می دهد تا تصاویری از رحم دریافت کند.

• تست های آزمایشگاهی اگر خونریزی قاعدگی غیرطبیعی دارید، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را برای بررسی علل احتمالی تجویز کند. اینها ممکن است شامل شمارش کامل خون (CBC) برای تعیین اینکه آیا به دلیل از دست دادن خون مزمن مبتلا به کم خونی هستید یا خیر و سایر آزمایشات خون برای رد اختلالات خونریزی یا مشکلات تیروئید باشد.

   

سایر آزمایشات تصویربرداری

اگر سونوگرافی سنتی اطلاعات کافی را ارائه نکند، ممکن است مطالعات تصویربرداری دیگری انجام شود، مانند:

 

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این تست تصویربرداری می تواند اندازه و محل فیبروم ها را با دقت بیشتری نشان دهد، انواع مختلف تومورها را شناسایی و به انتخاب گزینه های درمانی مناسب کمک کند. MRI  در مواردی یا در زنان با رحم بزرگتر که به یائسگی نزدیک می‌شوند، استفاده می شود .
• هیستروسونوگرافی. هیستروسونوگرافی (his-tur-o-suh-NOG-ruh-fee) که سونوگرافی انفوزیون نمکی نیز نامیده می شود، از نمک استریل برای گسترش حفره رحم استفاده می کند و گرفتن تصاویر فیبروم های زیر مخاطی و پوشش داخلی رحم را در زنان آسان تر می کند. 
• هیستروسالپنگوگرافی. هیستروسالپنگوگرافی (his-tur-o-sal-ping-GOG-ruh-fee) از یک رنگ برای برجسته کردن حفره رحم و لوله های فالوپ در تصاویر اشعه ایکس استفاده می کند. اگر ناباروری نگران کننده باشد، ممکن است پزشک آن را توصیه کند. این آزمایش می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد لوله های فالوپ باز هستند یا مسدود شده اند و می توانند فیبروم های زیر مخاطی را نشان دهند.
• هیستروسکوپی برای این کار، پزشک یک تلسکوپ کوچک و روشن به نام هیستروسکوپ را از طریق دهانه رحم وارد رحم می کند. سپس سالین را به رحم تزریق می کند، حفره رحم را گسترش می دهد و به پزشک اجازه می دهد دیواره های رحم و منافذ لوله های فالوپ را بررسی کند.

 

 

 

رفتار

بهترین روش واحد برای درمان فیبروم رحم وجود ندارد - گزینه های درمانی زیادی وجود دارد. اگر علائمی دارید، با پزشک خود در مورد گزینه هایی برای تسکین علائم صحبت کنید.

 

 

انتظار هوشیارانه

بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم رحمی هیچ علامت یا نشانه ای را تجربه نمی کنند یا فقط علائم و نشانه های آزاردهنده خفیفی را تجربه می کنند که می توانند با آنها زندگی کنند. اگر این مورد برای شما صادق است، انتظار هوشیارانه می تواند بهترین گزینه باشد.

فیبروم ها سرطانی نیستند. آنها به ندرت با بارداری تداخل دارند. آنها معمولاً به آرامی رشد می کنند - یا اصلاً رشد نمی کنند - و تمایل دارند پس از یائسگی، زمانی که سطح هورمون های تولید مثلی کاهش می‌یابد، کوچک شوند.

 

 

داروها

داروهای فیبروم رحمی هورمون هایی را هدف قرار می دهند که چرخه قاعدگی را تنظیم می کنند و علائمی مانند خونریزی شدید قاعدگی و فشار لگن را درمان می کنند. آنها فیبروم ها را از بین نمی برند، اما ممکن است آنها را کوچک کنند. داروها عبارتند از:

 

• آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH). داروهایی به نام آگونیست‌های GnRH با مسدود کردن تولید استروژن و پروژسترون، فیبروم‌ها را درمان می‌کنند و شما را در یک حالت یائسگی موقت قرار می‌دهند. در نتیجه، قاعدگی متوقف می شود، فیبروم ها کوچک می شوند و کم خونی اغلب بهبود می یابد.

  آگونیست های GnRH شامل لوپرولید (لوپرون، الگارد و...)، گوسرلین (Zoladex) و تریپتورلین (Trelstar، Triptodur Kit) است.

  بسیاری از زنان هنگام استفاده از آگونیست های GnRH دچار گرگرفتگی قابل توجهی می شوند. آگونیست های GnRH معمولاً بیش از سه تا شش ماه استفاده نمی‌شوند، زیرا علائم با قطع دارو برمی‌گردند و استفاده طولانی‌مدت می‌تواند باعث از دست دادن استخوان شود.

  پزشک ممکن است آگونیست های GnRH را برای کوچک کردن اندازه فیبروم‌ها قبل از جراحی برنامه‌ریزی‌شده یا کمک به انتقال به یائسگی تجویز کند.

• دستگاه داخل رحمی آزاد کننده پروژستین (IUD). یک IUD آزاد کننده پروژستین می تواند خونریزی شدید ناشی از فیبروم را تسکین دهد. IUD آزاد کننده پروژستین فقط علائم را تسکین میدهد و فیبروم ها را کوچک نمی کند یا آنها را از بین نمی برد. همچنین از بارداری جلوگیری میکند.
• ترانگزامیک اسید (Lysteda، Cyklokapron). این داروی غیر هورمونی برای کاهش دوره های قاعدگی سنگین  و فقط در روزهای خونریزی شدید مصرف می شود.

• سایر داروها. پزشک ممکن است داروهای دیگری را توصیه کند. به عنوان مثال، داروهای ضد بارداری خوراکی می توانند به کنترل خونریزی قاعدگی کمک کنند، اما اندازه فیبروم را کاهش نمی‌دهند.

  داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) که داروهای هورمونی نیستند، ممکن است در تسکین درد مربوط به فیبروم موثر باشند، اما خونریزی ناشی از فیبروم را کاهش نمی‌دهند. همچنین در صورت خونریزی شدید قاعدگی و کم خونی، پزشک ممکن است توصیه کند که ویتامین ها و آهن مصرف کنید.

•  

روش غیر تهاجمی

جراحی سونوگرافی متمرکز با هدایت MRI (FUS) عبارتند از:

 

• یک گزینه درمانی غیرتهاجمی برای فیبروم های رحمی که رحم را حفظ می کند، نیازی به برش ندارد و به صورت سرپایی انجام می شود.
• هنگامی که در داخل یک اسکنر MRI مجهز به مبدل اولتراسوند با انرژی بالا برای درمان هستید، انجام می شود. این تصاویر به پزشک محل دقیق فیبروم های رحمی را نشان می دهد. هنگامی که محل فیبروم مورد هدف قرار می گیرد، مبدل اولتراسوند امواج صوتی  را به داخل فیبروم متمرکز می کند تا مناطق کوچکی از بافت فیبروم را گرم کرده و از بین ببرد.
• فناوری جدیدتر، بنابراین محققان در مورد ایمنی و اثربخشی طولانی مدت بیشتر یاد می گیرند. اما داده های جمع آوری شده تاکنون نشان می دهد که FUS برای فیبروم رحم ایمن و موثر است.
•  

روش های کم تهاجمی

برخی از روش‌ها می‌توانند فیبروم‌های رحمی را بدون از بین بردن آنها از طریق جراحی از بین ببرند. آنها عبارتند از:

 

• آمبولیزاسیون شریان رحمی ذرات کوچک (عوامل آمبولیک) به شریان های تامین کننده رحم تزریق می شوند و جریان خون فیبروم ها را قطع می کنند و باعث کوچک شدن و مرگ آنها می شوند.

  این تکنیک می تواند در کوچک شدن فیبروم ها و تسکین علائم ناشی از آن موثر باشد. اگر خون رسانی به تخمدان ها یا سایر اندام ها مختل شود، ممکن است عوارض ایجاد شود. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که عوارض مشابه درمان فیبروم جراحی است و خطر انتقال خون به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

• فرسایش بسامد رادیویی. در این روش، انرژی فرکانس رادیویی فیبروم های رحمی را از بین می برد و رگ های خونی تغذیه کننده آنها را کوچک می کند. این را می توان در طی یک روش لاپاراسکوپی یا ترانس سرویکال انجام داد. روش مشابهی به نام کرایومیولیز فیبروم ها را منجمد می کند.

  با فرسایش رادیوفرکانسی لاپاراسکوپی، که Lap-RFA نیز نامیده می‌شود، پزشک دو برش کوچک در شکم ایجاد می‌کند تا یک ابزار باریک بینایی (لاپاروسکوپ) با دوربین در نوک آن را وارد کند. با استفاده از دوربین لاپاراسکوپی و ابزار سونوگرافی لاپاراسکوپی، پزشک فیبروم هایی را که باید درمان شوند، تعیین می کند.

  پس از تعیین محل فیبروم، پزشک از یک دستگاه تخصصی برای قرار دادن چندین سوزن کوچک در فیبروم استفاده می کند. سوزن ها بافت فیبروم را گرم می کنند و آن را از بین می برند. فیبروم تخریب شده بلافاصله قوام خود را تغییر می دهد، به عنوان مثال از سختی مانند توپ گلف به نرمی مانند گل ختمی. در طی سه تا 12 ماه آینده، فیبروم به کوچک شدن ادامه می دهد و علائم را بهبود می بخشد.

  از آنجایی که برش بافت رحم وجود ندارد، پزشکان Lap-RFA را جایگزین کمتر تهاجمی برای هیسترکتومی و میومکتومی می دانند. اکثر زنانی که این روش را انجام می دهند، پس از 5 تا 7 روز پس از بهبودی، به فعالیت های عادی خود باز می گردند.

  روش ترانس سرویکال - یا از طریق دهانه رحم - برای فرسایش فرکانس رادیویی نیز از راهنمایی اولتراسوند برای تعیین محل فیبروم ها استفاده می کند.

• میومکتومی لاپاراسکوپی یا رباتیک. در میومکتومی، جراح فیبروم ها را برمی دارد و رحم را در جای خود باقی می گذارد.

  اگر تعداد فیبروم ها کم باشد، شما و پزشکتان ممکن است روش لاپاراسکوپی یا روباتیک را انتخاب کنید که از ابزارهای باریکی که از طریق برش های کوچک در شکم وارد می شود تا فیبروم ها را از رحم خارج کند، استفاده کنید.

  فیبروم‌های بزرگ‌تر را می‌توان از طریق برش‌های کوچک‌تر با شکستن آن‌ها به قطعات (morcellation)، که می‌توان در داخل کیسه جراحی انجام داد، یا با کشیدن یک برش برای برداشتن فیبروم‌ها برداشت.

  پزشک با استفاده از یک دوربین کوچک متصل به یکی از ابزارها، ناحیه شکم را روی یک مانیتور مشاهده می کند. میومکتومی رباتیک به جراح یک نمای سه بعدی بزرگ‌نمایی از رحم می‌دهد و دقت، انعطاف‌پذیری و مهارت بیشتری نسبت به سایر تکنیک‌ها ارائه می‌دهد.

• میومکتومی هیستروسکوپی. اگر فیبروم ها در داخل رحم (زیر مخاطی) قرار داشته باشند، این روش ممکن است یک گزینه باشد. جراح با استفاده از وسایلی که از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم می شود به فیبروم ها دسترسی پیدا کرده و آنها را برمی دارد.

• ابلیشن آندومتر. این درمان که با یک ابزار تخصصی وارد شده در رحم انجام می شود، از گرما، انرژی مایکروویو، آب داغ یا جریان الکتریکی برای از بین بردن پوشش رحم استفاده می کند، یا به قاعدگی پایان می دهد یا جریان قاعدگی را کاهش می دهد.

  به طور معمول، ابلیشن آندومتر در توقف خونریزی غیر طبیعی موثر است. فیبروم های زیر مخاطی را می توان در زمان هیستروسکوپی برای ابلیشن آندومتر برداشت، اما این بر فیبروم های خارج از پوشش داخلی رحم تأثیری ندارد.

  به احتمال زیاد زنان پس از ابلیشن آندومتر باردار نمی شوند، اما برای جلوگیری از ایجاد بارداری در لوله فالوپ (حاملگی خارج از رحم) به کنترل بارداری نیاز است.

با هر روشی که رحم را خارج نمی کند، خطر رشد فیبروم های جدید و ایجاد علائم وجود دارد.

 

 

روش های جراحی سنتی

گزینه های روش های جراحی سنتی عبارتند از:

 

• میومکتومی شکمی. اگر فیبروم های متعدد، فیبروم های بسیار بزرگ یا فیبروم های بسیار عمیق دارید، پزشک ممکن است از یک روش جراحی باز شکم برای برداشتن فیبروم ها استفاده کند.

  بسیاری از زنانی که گفته می شود هیسترکتومی تنها گزینه آنهاست، می توانند به جای آن میومکتومی شکمی انجام دهند. با این حال، جای زخم پس از جراحی می تواند بر باروری آینده تأثیر بگذارد.

• هیسترکتومی. این جراحی - برداشتن رحم - تنها راه حل ثابت شده برای فیبروم رحم باقی می ماند. اما هیسترکتومی یک جراحی بزرگ است.

  هیسترکتومی به توانایی برای بچه دار شدن پایان می دهد. اگر تصمیم بگیرید که تخمدان های خود را نیز خارج کنید، جراحی باعث یائسگی و این سوال می شود که آیا از درمان جایگزینی هورمون استفاده خواهید کرد یا خیر. اکثر زنان مبتلا به فیبروم رحم ممکن است بتوانند تخمدان های خود را حفظ کنند.

•  

مورسلاسیون در حین برداشتن فیبروم

در صورتی که توده سرطانی که قبلاً تشخیص داده نشده بود در طول میومکتومی دچار مرگ و میر شود، مورسلاسیون - فرآیند شکستن فیبروم ها به قطعات کوچکتر - ممکن است خطر گسترش سرطان را افزایش دهد. راه‌های مختلفی برای کاهش این خطر وجود دارد، مانند ارزیابی عوامل خطر قبل از جراحی، مورسل کردن فیبروم در کیسه یا گسترش برش برای جلوگیری از مرگ.

 

 

همه میومکتومی‌ها خطر ابتلا به سرطان تشخیص داده‌نشده را دارند، اما زنان جوان‌تر و در سنین قبل از یائسگی معمولاً نسبت به زنان مسن‌تر خطر کمتری برای ابتلا به سرطان تشخیص داده‌نشده دارند.

 

 

همچنین، عوارض حین جراحی باز بیشتر از احتمال گسترش سرطان تشخیص داده نشده در فیبروم در طی یک روش کم تهاجمی است. اگر پزشک قصد استفاده از morcellation را دارد، قبل از درمان در مورد خطرات فردی خود صحبت کنید.

 

 

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای اکثر زنانی که فیبروم را از طریق میومکتومی یا هیسترکتومی برداشته اند، از استفاده از دستگاهی برای کشتن بافت توصیه می کند. به ویژه، FDA توصیه می‌کند که زنانی که به یائسگی نزدیک می‌شوند یا به یائسگی رسیده‌اند، از کشتن بافت اجتناب کنند. زنان مسن در دوران یائسگی یا در حال ورود به دوران یائسگی ممکن است خطر ابتلا به سرطان بیشتری داشته باشند و زنانی که دیگر نگران حفظ باروری خود نیستند، گزینه‌های درمانی بیشتری برای فیبروم دارند.

 

 

 

اگر در تلاش برای باردار شدن هستید یا ممکن است بخواهید بچه دار شوید

هیسترکتومی و ابلیشن آندومتر به شما اجازه بارداری آینده را نمی دهد. همچنین اگر می‌خواهید باروری آینده را بهینه کنید، آمبولیزاسیون شریان رحمی و فرسایش رادیوفرکوئنسی ممکن است بهترین گزینه نباشند.

اگر می خواهید توانایی بارداری را حفظ کنید، در مورد خطرات و مزایای این روش ها با پزشک خود صحبت کنید. قبل از تصمیم گیری در مورد برنامه درمانی فیبروم، اگر به طور فعال در تلاش برای باردار شدن هستید، ارزیابی کامل باروری توصیه می شود.

اگر درمان فیبروم مورد نیاز است - و می خواهید باروری خود را حفظ کنید - میومکتومی به طور کلی درمان انتخابی است. با این حال، همه درمان ها دارای خطرات و مزایایی هستند. این موارد را با پزشک خود در میان بگذارید.

 

 

خطر ایجاد فیبروم های جدید

برای همه روش‌ها به جز هیسترکتومی، نهال‌ها - تومورهای کوچکی که پزشکان در طول جراحی تشخیص نمی‌دهند - در نهایت می‌توانند رشد کرده و علائمی را ایجاد کنند که درمان را ضروری می‌کند. این اغلب نرخ عود نامیده می شود. فیبروم‌های جدید، که ممکن است نیاز به درمان داشته یا نداشته باشند، نیز می‌توانند ایجاد شوند.

همچنین، برخی از روش‌ها - مانند میومکتومی لاپاروسکوپی یا رباتیک، فرسایش با فرکانس رادیویی، یا جراحی سونوگرافی متمرکز با هدایت MRI (FUS) - ممکن است فقط برخی از فیبروم‌های موجود در زمان درمان را درمان کنند.

 

پزشکی جایگزین

برخی از وب‌سایت‌ها و کتاب‌های سلامت مصرف‌کننده، درمان‌های جایگزین، مانند توصیه‌های غذایی خاص، مغناطیس درمانی، کوهوش سیاه، داروهای گیاهی یا هومیوپاتی را تبلیغ می‌کنند. تاکنون هیچ مدرک علمی برای حمایت از اثربخشی این تکنیک ها وجود ندارد.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اولین قرار ملاقات احتمالاً با ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص زنان خواهد بود. از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند کوتاه باشند، بهتر است برای قرار خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• فهرستی از علائمی که تجربه می کنید تهیه کنید. همه علائم خود را بگنجانید، حتی اگر فکر نمی‌کنید به هم مرتبط باشند.
• داروها، گیاهان دارویی و مکمل های ویتامینی را که مصرف می کنید فهرست کنید. دوزها و تعداد دفعات مصرف آنها را در نظر بگیرید.
• در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوست نزدیک خود بخواهید که شما را همراهی کند. ممکن است در حین بازدید اطلاعات زیادی داده شود و به خاطر سپردن همه چیز دشوار باشد.
• یک نوت بوک یا وسیله الکترونیکی با خود ببرید. از آن برای یادداشت اطلاعات مهم در طول بازدید خود استفاده کنید.
• فهرستی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تهیه کنید. در صورت تمام شدن زمان، ابتدا مهم ترین سؤالات خود را بپرسید.

برای فیبروم های رحمی، برخی از سوالات اساسی که باید بپرسید عبارتند از:

 

• چند تا فیبروم دارم؟ آن ها چقدر بزرگند؟
• آیا فیبروم ها در داخل یا خارج رحم قرار دارند؟
• چه نوع آزمایشاتی ممکن است نیاز داشته باشم؟
• چه داروهایی برای درمان فیبروم رحم یا علائم من وجود دارد؟
• چه عوارض جانبی می توانم از مصرف دارو انتظار داشته باشم؟
• در چه شرایطی جراحی را توصیه می کنید؟
• آیا بعد از جراحی به دارو نیاز دارم؟
• آیا فیبروم های رحمی بر باردار شدن تاثیر می گذارد؟
• آیا درمان فیبروم رحم می تواند باروری من را بهبود بخشد؟

مطمئن شوید که همه چیزهایی را که پزشک به شما می گوید متوجه شده اید. از تکرار اطلاعات یا سؤالات دیگر از پزشک خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

برخی از سوالاتی که ممکن است پزشک بپرسد عبارتند از:

 

• هر چند وقت یکبار این علائم را دارید؟
• چه مدت است که علائم را تجربه کرده اید؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا به نظر می رسد علائم با چرخه قاعدگی مرتبط باشد؟
• آیا چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• آیا چیزی علائم را بدتر می کند؟
• آیا سابقه خانوادگی فیبروم رحم دارید؟
•