تشخیص

تشخیص اختلال اضطراب جدایی شامل تعیین این است که آیا کودک در حال گذراندن یک مرحله طبیعی از رشد است یا این موضوع در واقع یک اختلال است. پس از رد هر گونه شرایط پزشکی، پزشک اطفال ممکن است شما را به روانشناس یا روانپزشک کودک با تخصص در زمینه اختلالات اضطرابی ارجاع دهد.

 

برای کمک به تشخیص اختلال اضطراب جدایی، متخصص سلامت روان احتمالاً یک ارزیابی روانشناختی، از جمله یک مصاحبه ساختاریافته که شامل بحث درباره افکار و احساسات و همچنین مشاهده رفتار است، به فرزندتان می‌دهد. اختلال اضطراب جدایی ممکن است همراه با سایر مشکلات سلامت روان رخ دهد.

 

 

رفتار

اختلال اضطراب جدایی معمولاً با روان درمانی و گاهی همراه با دارو درمان می شود. روان درمانی، که گاهی به آن گفتگو درمانی یا مشاوره روانشناختی می گویند، شامل کار با یک درمانگر برای کاهش علائم اضطراب جدایی است.

درمان شناختی رفتاری (CBT) یک نوع روان درمانی موثر برای اختلال اضطراب جدایی است. در طول درمان، کودک می تواند یاد بگیرد که چگونه با ترس های مربوط به جدایی و عدم اطمینان روبرو شود و آن را مدیریت کند. علاوه بر این، والدین می توانند یاد بگیرند که چگونه به طور مؤثر حمایت عاطفی ارائه دهند و استقلال مناسب سن را تشویق کنند.

گاهی اوقات، در صورت شدید بودن علائم، ترکیب دارو با CBT ممکن است مفید باشد. داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ممکن است گزینه ای برای کودکان بزرگتر و بزرگسالان باشد.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

در حالی که اختلال اضطراب جدایی از درمان حرفه ای سود می برید، می توانید این مراحل را نیز برای کمک به کاهش اضطراب جدایی کودک انجام دهید:

 

• با اختلال اضطراب جدایی فرزندتان آشنا شوید. با متخصص سلامت روان فرزندتان صحبت کنید تا در مورد این اختلال بیاموزید و به او کمک کنید تا آن را درک کند.
• به برنامه درمانی پایبند باشید. مطمئن شوید که قرارهای درمانی را برای فرزندتان نگه دارید. سازگاری تفاوت بزرگی ایجاد می کند.
• اقدام. بیاموزید که چه چیزی باعث ایجاد اضطراب در کودک شما می شود. استراتژی‌های توسعه‌یافته با متخصص سلامت روان را تمرین کنید تا بتوانید با احساسات مضطرب فرزندتان در هنگام جدایی مقابله کنید.
•  

مقابله و حمایت

کنار آمدن با کودکی که دارای اختلال اضطراب جدایی است می تواند ناامید کننده باشد و باعث درگیری با اعضای خانواده شود و یا باعث نگرانی و اضطراب زیادی برای والدین شود.

از درمانگر فرزندتان برای مقابله و حمایت راهنمایی بخواهید. به عنوان مثال، درمانگر ممکن است توصیه کند:

• حمایت آرام را نشان دهید. فرزند یا عزیز خود را تشویق کنید تا تجربیات جدید را امتحان کند، جدایی را تجربه کند و با حمایت شما استقلال را توسعه دهد.
• خداحافظی را تمرین کنید. فرزندتان را برای مدت کوتاهی نزد یک مراقب قابل اعتماد بسپارید تا به فرزندتان کمک کند یاد بگیرد که می تواند برای بازگشت روی شما حساب کند.

همچنین ایجاد و حفظ روابط حمایتی برای خود بسیار مهم است، بنابراین بهتر می توانید به فرزندتان کمک کنید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است با مراجعه به پزشک اطفال کودکتان شروع کنید. او ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان با تخصص در زمینه اختلالات اضطرابی ارجاع دهد.

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم اضطراب کودک. توجه داشته باشید که چه زمانی رخ می دهند، به نظر می رسد چیزی آنها را بهتر یا بدتر می کند و چقدر بر فعالیت ها و تعاملات روزمره تأثیر می گذارد.
• چه چیزی باعث استرس کودک می شود. تغییرات عمده زندگی یا رویدادهای استرس زا که فرزندتان اخیراً با آنها برخورد کرده است و همچنین هر گونه تجربه آسیب زا در گذشته را در نظر بگیرید.
• هر گونه سابقه خانوادگی مشکلات سلامت روان. اگر شما، همسرتان، والدین، پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر و برادر یا سایر فرزندانتان با مشکلات روانی دست و پنجه نرم کرده اید، توجه داشته باشید.
• هر گونه مشکل سلامتی دیگری که فرزند شما دارد. هم شرایط جسمی و هم مسائل مربوط به سلامت روان را شامل شود.
• تمام داروهایی که کودک مصرف می کند. هر گونه دارو، ویتامین، گیاهان دارویی یا سایر مکمل ها و دوزها را شامل شود.
• سوالاتی که باید بپرسید تا از قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید.

سوالاتی که باید بپرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• آیا موقعیت های احتمالی دیگر، مسائل روانی یا مشکلات جسمی وجود دارد که می تواند باعث ایجاد یا تشدید اضطراب شود؟
• آیا فرزند من نیاز به آزمایش دارد؟
• چه نوع درمانی می تواند کمک کند؟
• آیا دارو کمک می کند؟ اگر چنین است، آیا جایگزین عمومی وجود دارد؟
• علاوه بر درمان، آیا اقداماتی وجود دارد که بتوانم در خانه انجام دهم که ممکن است به فرزندم کمک کند؟
• آیا مطالب آموزشی دارید که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در حین قرار ملاقات از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

 

متخصص سلامت روان احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. مثلا:

 

• علائم کودک چیست و چقدر شدید است؟ چگونه بر توانایی عملکرد او تأثیر می گذارد؟
• اولین بار چه زمانی متوجه اضطراب جدایی فرزندتان شدید؟
• به نظر می رسد چه چیزی باعث کاهش اضطراب کودک می شود؟
• آیا فرزند شما اخیراً یا در گذشته تجربیات آسیب زا داشته است؟
• در صورت وجود، وضعیت سلامت جسمی یا روانی فرزند شما چیست؟
• آیا کودک دارویی مصرف می کند؟
• آیا شما یا یکی از خویشاوندان خونی اضطراب مداوم یا سایر شرایط سلامت روانی مانند افسردگی دارید؟

آماده سازی و پیش بینی سوالات کمک می کند از زمان خود با متخصص سلامت روان بهترین استفاده را ببرید.