تشخیص

اسهال و اسهال خونی می تواند ناشی از تعدادی از بیماری ها باشد. تایید عفونت شیگلا شامل نمونه برداری از مدفوع برای بررسی وجود باکتری شیگلا یا سموم آنها در آزمایشگاه است.

 

 

رفتار

 

 

عفونت شیگلا معمولاً طی پنج تا هفت روز ادامه می یابد. جایگزینی مایعات از دست رفته ناشی از اسهال ممکن است تمام درمان مورد نیاز باشد، به خصوص اگر سلامت عمومی خوب باشد و عفونت شیگلا خفیف باشد.

 

 

 

داروهای بدون نسخه

 

قبل از مصرف یک داروی بدون نسخه (OTC) که برای درمان اسهال است، با پزشک خود صحبت کنید. اسهال می تواند به دلیل تعدادی از شرایط ایجاد شود و داروهای OTC ممکن است برخی شرایط را بدتر کنند.

 

 

اگر آزمایش تایید کرد که عفونت شیگلا دارید، یک داروی OTC حاوی بیسموت ساب سالیسیلات (پپتو-بیسمول، کائوپکتات) ممکن است به کاهش دفعات مدفوع و کوتاه شدن طول بیماری کمک کند. با این حال، برای کودکان، زنان باردار یا افرادی که به آسپرین حساسیت دارند توصیه نمی شود.

 

 

 

از مصرف داروهای ضد تحرک OTC مانند لوپرامید (Imodium) و داروهای حاوی ترکیب دیفنوکسیلات و آتروپین (Lomotil) خودداری کنید. اینها برای عفونت شیگلا توصیه نمی شوند زیرا می توانند توانایی بدن را در پاکسازی باکتری ها کاهش دهند و وضعیت را بدتر کنند.

 

 

 

آنتی بیوتیک ها

برای عفونت شدید شیگلا، آنتی بیوتیک ها ممکن است طول بیماری را کوتاه کنند. با این حال، برخی از باکتری های شیگلا به دارو مقاوم شده اند. بنابراین ممکن است پزشک آنتی بیوتیک را توصیه نکند مگر اینکه عفونت شیگلا شدید باشد.

آنتی بیوتیک ها همچنین ممکن است برای نوزادان، افراد مسن و افرادی که عفونت HIV دارند و همچنین در شرایطی که خطر شیوع بیماری وجود دارد ضروری باشد.

 

 

جایگزینی مایعات و نمک

برای بزرگسالان به طور کلی سالم، نوشیدن آب ممکن است برای مقابله با اثرات کم آبی اسهال کافی باشد.

 

کودکان ممکن است از یک محلول آبرسانی خوراکی مانند Pedialyte که در داروخانه ها موجود است سود ببرند.

 

کودکان و بزرگسالانی که به شدت کم آب هستند نیاز به درمان در اورژانس بیمارستان دارند، جایی که می‌توانند نمک ها و مایعات را از طریق ورید (داخل وریدی) و نه از طریق دهان دریافت کنند. هیدراتاسیون داخل وریدی آب و مواد مغذی ضروری بدن را بسیار سریعتر از محلول های خوراکی تامین می کند.

 

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اکثر افرادی که عفونت شیگلا دارند به خودی خود بهبود می یابند و نیازی به مراجعه به پزشک ندارند. اگر علائم شدید یا تب بالا دارید، ممکن است نیاز به درمان داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

قبل از صحبت با پزشک خود، لیستی از پاسخ به سوالات زیر را بنویسید:

 

• علائم چیست؟
• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا در معرض فردی قرار گرفته اید که شیگلا داشته است؟
• آیا  تب دارید؟ اگر بله، درجه آن چقدر است؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است قسمت های مختلف شکم را برای بررسی درد یا حساسیت فشار دهد. او همچنین ممکن است از یک سواب پنبه ای برای کشت مدفوع استفاده کند یا شما را با دستورالعمل جمع آوری و حمل نمونه مدفوع به خانه بفرستد تا برای شواهد عفونت آزمایش شود.