تشخیص

بثورات سرخجه می تواند شبیه بسیاری از بثورات ویروسی دیگر باشد. بنابراین پزشکان معمولا سرخجه را با کمک تست های آزمایشگاهی تایید می کنند. ممکن است کشت ویروس یا آزمایش خون انجام دهید که می تواند وجود انواع مختلف آنتی بادی سرخجه را در خون تشخیص دهد. این آنتی بادی ها نشان می‌دهد که آیا عفونت اخیر یا گذشته یا واکسن سرخجه داشته اید.

 

 

رفتار

هیچ درمانی دوره عفونت سرخجه را کوتاه نمی کند و علائم معمولاً نیازی به درمان ندارند زیرا اغلب خفیف هستند. با این حال، پزشکان اغلب جدا شدن از دیگران - به ویژه زنان باردار - را در طول دوره عفونی توصیه می کنند.

 

 

اگر در دوران بارداری به سرخجه مبتلا شدید، خطرات آن را با پزشک خود در میان بگذارید. اگر می خواهید بارداری خود را ادامه دهید، ممکن است آنتی بادی هایی به نام هایپر ایمونوگلوبولین به شما داده شود که می تواند با عفونت مقابله کند. این می تواند علائم را کاهش دهد، اما احتمال ابتلای کودک به سندرم سرخجه مادرزادی را از بین نمی برد.

 

 

حمایت از نوزاد متولد شده با سندرم سرخجه مادرزادی بسته به میزان مشکلات نوزاد متفاوت است. کودکانی که دارای عوارض متعدد هستند ممکن است نیاز به درمان زودهنگام توسط یک تیم متخصص داشته باشند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

هنگامی که یک کودک یا بزرگسال به ویروسی که باعث سرخجه می شود آلوده می شود، اقدامات خودمراقبتی ساده مورد نیاز است، مانند:

استراحت و ماندن در رختخواب

• استامینوفن برای تسکین تب و درد
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

برای قرار ملاقات خود آماده می شوید. احتمالاً پزشک سوالاتی از شما خواهد پرسید. برای پاسخ دادن به آن‌ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• آیا شما برای سرخجه واکسینه شده اید؟
• چه مدت است که علائمی مانند بثورات پوستی یا درد مفاصل داشته اید؟
• آیا در خطر ابتلا به سرخجه قرار گرفته اید؟
• آیا در هفته های اخیر سفر کرده اید؟ کدام کشور؟
• آیا به نظر می رسد چیزی شما را بهبود می بخشد؟

زمانی که برای قرار ملاقات حضوری مراجعه کنید، حتماً به منشی اطلاع دهید که مشکوک به بیماری عفونی هستید. ممکن است تصمیم بگیرد که ماسک صورت به شما بدهد یا فوراً شما را به اتاق پزشک راهنمایی کند.