تشخیص

تشخیص سرطان آندومتر

آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان آندومتر عبارتند از:

 

• معاینه لگن. در طول معاینه لگنی، پزشک به دقت قسمت بیرونی اندام تناسلی (فرج) را بررسی می کند و سپس دو انگشت یک دست را وارد واژن می کند و همزمان دست دیگر را روی شکم فشار می دهد تا رحم و تخمدان ها را احساس کند. او همچنین وسیله ای به نام اسپکولوم را وارد واژن می کند. اسپکولوم واژن را باز می کند تا پزشک بتواند واژن و دهانه رحم را از نظر ناهنجاری مشاهده کند.
• استفاده از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از رحم پزشک ممکن است سونوگرافی ترانس واژینال را برای بررسی ضخامت و بافت آندومتر و کمک به رد سایر شرایط توصیه کند. در این روش، یک دستگاه عصا مانند (مبدل) وارد واژن می شود. مبدل از امواج صوتی برای ایجاد تصویر ویدیویی از رحم استفاده می کند. این آزمایش به پزشک کمک می کند تا به دنبال ناهنجاری در پوشش رحم باشد.
• استفاده از یک اسکوپ برای بررسی آندومتر در طول هیستروسکوپی، پزشک یک لوله نازک، انعطاف پذیر و روشن (هیستروسکوپ) را از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم می کند. یک لنز روی هیستروسکوپ به پزشک اجازه می دهد تا داخل رحم و اندومتر را بررسی کند.
• برداشتن یک نمونه از بافت برای آزمایش. برای گرفتن نمونه ای از سلول ها از داخل رحم، احتمالاً تحت بیوپسی آندومتر قرار خواهید گرفت. این شامل برداشتن بافت از پوشش رحم برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی است. بیوپسی آندومتر ممکن است در مطب پزشک انجام شود و معمولاً نیازی به بیهوشی ندارد.
• انجام عمل جراحی برای برداشتن بافت برای آزمایش. اگر نتوان بافت کافی در طول بیوپسی به دست آورد یا اگر نتایج بیوپسی نامشخص باشد، احتمالاً باید تحت عملی به نام اتساع و کورتاژ (D&C) قرار بگیرید. در طول D&C ، بافت از پوشش داخلی رحم خراشیده می شود و زیر میکروسکوپ برای سلول های سرطانی بررسی می شود.

اگر سرطان آندومتر یافت شود، احتمالاً به یک دکتر متخصص در درمان سرطان های مربوط به دستگاه تناسلی زنان (متخصص انکولوژیک زنان) ارجاع خواهید شد.

 

 

مرحله بندی سرطان آندومتر

هنگامی که سرطان تشخیص داده شد، پزشک برای تعیین میزان (مرحله) سرطان کار می کند. آزمایش‌هایی که برای تعیین مرحله سرطان استفاده می‌شوند ممکن است شامل عکس‌برداری با اشعه ایکس قفسه سینه، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)، اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) و آزمایش خون باشد. تعیین نهایی مرحله سرطان ممکن است تا پس از انجام عمل جراحی برای درمان سرطان انجام نشود.

پزشک از اطلاعات این آزمایش ها و روش ها برای تعیین مرحله سرطان استفاده می کند. مراحل سرطان آندومتر با استفاده از اعداد رومی از I تا IV نشان داده می شود که پایین ترین مرحله نشان می دهد که سرطان فراتر از رحم رشد نکرده است. در مرحله چهارم، سرطان رشد کرده و اندام های مجاور مانند مثانه را درگیر کرده یا به نواحی دوردست بدن گسترش یافته است.

 

رفتار

درمان سرطان آندومتر معمولاً با جراحی برای برداشتن رحم، لوله‌های فالوپ و تخمدان است. گزینه دیگر پرتودرمانی با انرژی قدرتمند است. درمان دارویی برای سرطان آندومتر شامل شیمی درمانی با داروهای قدرتمند و هورمون درمانی برای مسدود کردن هورمون هایی است که سلول های سرطانی به آنها متکی هستند. گزینه های دیگر ممکن است درمان هدفمند با داروهایی باشد که به نقاط ضعف خاصی در سلول های سرطانی حمله می کنند و ایمونوتراپی برای کمک به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با سرطان.

 

 

عمل جراحی

درمان سرطان آندومتر معمولاً شامل عمل برداشتن رحم (هیسترکتومی) و همچنین برداشتن لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها (سالپنگو اوفورکتومی) است. هیسترکتومی باعث می شود که در آینده باردار شوید. زمانی که تخمدان‌ها برداشته شوند، یائسگی را تجربه خواهید کرد.

در طول جراحی، جراح نواحی اطراف رحم را بررسی می کند تا علائم گسترش سرطان را جستجو کند. جراح همچنین ممکن است غدد لنفاوی را برای آزمایش بردارد. این به تعیین مرحله سرطان کمک می کند.

 

 

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای انرژی قدرتمندی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای کاهش خطر عود سرطان پس از جراحی، پرتو درمانی را توصیه کند. در شرایط خاص، پرتودرمانی نیز ممکن است قبل از جراحی توصیه شود تا تومور را کوچک کرده و برداشتن آن آسان‌تر شود.

اگر از سلامت کافی برای انجام عمل جراحی برخوردار نیستید، ممکن است فقط پرتودرمانی را انتخاب کنید.

 

 

پرتودرمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• تابش یک دستگاه خارج از بدن. در طول تابش پرتو خارجی، شما روی یک تخت دراز می‌کشید در حالی که یک دستگاه تابش را به نقاط خاصی از بدن هدایت می‌کند.
• اشعه ای که در داخل بدن قرار می گیرد. پرتودرمانی داخلی (براکی تراپی) شامل قرار دادن یک وسیله پر از تشعشع، مانند دانه های کوچک، سیم یا یک سیلندر، در داخل واژن برای مدت کوتاهی است.
•  

شیمی درمانی

شیمی درمانی از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. ممکن است یک داروی شیمی درمانی دریافت کنید یا دو یا چند دارو را می توان به صورت ترکیبی استفاده کرد. ممکن است داروهای شیمی درمانی را با قرص (خوراکی) یا از طریق وریدهای خود (داخل وریدی) دریافت کنید. این داروها وارد جریان خون می شوند و سپس در بدن حرکت می کنند و سلول های سرطانی را از بین می‌برند.

 

در صورت افزایش خطر بازگشت سرطان، گاهی اوقات شیمی درمانی پس از جراحی توصیه می شود. همچنین می توان از آن قبل از جراحی برای کوچک کردن سرطان استفاده کرد تا در طول جراحی به طور کامل برداشته شود.

شیمی درمانی ممکن است برای درمان سرطان پیشرفته یا عود کننده آندومتر که به خارج از رحم گسترش یافته توصیه شود.

 

 

هورمون درمانی

هورمون درمانی شامل مصرف داروهایی برای کاهش سطح هورمون در بدن است. در پاسخ، سلول های سرطانی که برای کمک به رشد به هورمون ها متکی هستند ممکن است بمیرند. اگر سرطان آندومتر پیشرفته دارید که به خارج از رحم گسترش یافته است، ممکن است هورمون درمانی یک گزینه باشد.

 

 

درمان دارویی هدفمند

درمان‌های دارویی هدفمند بر نقاط ضعف خاص موجود در سلول‌های سرطانی تمرکز دارند. با مسدود کردن این نقاط ضعف، درمان‌های دارویی هدفمند می‌توانند باعث مرگ سلول‌های سرطانی شوند. درمان دارویی هدفمند معمولاً با شیمی درمانی برای درمان سرطان پیشرفته آندومتر ترکیب می شود.

 

 

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا با سرطان مبارزه کند. سیستم ایمنی بدن که با بیماری مبارزه می کند ممکن است به سرطان حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که سلول های سیستم ایمنی را کور می کند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند عمل می کند. برای سرطان آندومتر، اگر پیشرفته باشد و سایر درمان ها کمکی نکرده باشند، ممکن است ایمونوتراپی در نظر گرفته شود.

 

 

مراقبت حمایتی (تسکینی)

مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی تخصصی است که بر تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی تمرکز دارد. متخصصان مراقبت های تسکینی با شما، خانواده و سایر پزشکان همکاری می کنند تا لایه ای اضافی از حمایت را ارائه دهند که مکمل مراقبت های مداوم باشد. مراقبت تسکینی را می توان در حین انجام سایر درمان های تهاجمی مانند جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده کرد.

 

هنگامی که از مراقبت تسکینی همراه با سایر درمان های مناسب استفاده می شود، افراد مبتلا به سرطان ممکن است احساس بهتر و عمر طولانی تری داشته باشند.

مراقبت تسکینی توسط تیمی متشکل از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان ویژه آموزش دیده ارائه می‌شود. هدف تیم های مراقبت تسکینی بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده هایشان است. این شکل از مراقبت در کنار سایر درمان هایی که ممکن است دریافت کنید ارائه می شود.

 

مقابله و حمایت

پس از تشخیص سرطان آندومتر، ممکن است سوالات، ترس ها و نگرانی های زیادی ایجاد شود. هر فردی در نهایت راهی برای مقابله با تشخیص سرطان آندومتر پیدا می کند. با گذشت زمان، آنچه برایتان مناسب است را خواهید یافت. تا آن زمان، ممکن است سعی کنید:

 

• به اندازه کافی در مورد سرطان آندومتر اطلاعات کسب کنید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. به اندازه کافی در مورد سرطان خود بیاموزید تا در انتخاب درمان احساس راحتی کنید. از پزشک خود در مورد مرحله، گزینه های درمانی و عوارض جانبی آنها سوال کنید. علاوه بر صحبت با پزشک خود، به دنبال اطلاعات در کتابخانه و در اینترنت باشید. 
• یک سیستم پشتیبانی قوی حفظ کنید. روابط قوی ممکن است در مقابله با درمان کمک کند. با دوستان نزدیک و اعضای خانواده در مورد احساس خود صحبت کنید. با سایر بازماندگان سرطان از طریق گروه های پشتیبانی یا آنلاین ارتباط برقرار کنید.
• تا زمانی که می توانید درگیر فعالیت های معمولی خود باشید. زمانی که احساس بیماری می‌کنید، سعی کنید درگیر فعالیت‌های معمولی خود باشید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائم و نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند، با پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص زنان خود قرار ملاقات بگذارید. اگر سرطان آندومتر تشخیص داده شود، احتمالاً به یک دکتر متخصص در سرطان های دستگاه تناسلی زنان (متخصص انکولوژیک زنان) ارجاع خواهید شد.

از آنجایی که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد و اغلب موارد زیادی برای بحث وجود دارد، بهتر است به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا آماده شوید و آنچه می توانید از پزشک خود انتظار داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید. همچنین توجه داشته باشید که در گذشته از هر نوع درمان هورمونی، از جمله قرص های ضد بارداری، تاموکسیفن یا سایر درمان های هورمونی استفاده کرده اید، یادداشت کنید.
• از یکی از اعضای خانواده یا دوست بخواهید که شما را همراهی کند. گاهی اوقات جذب تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات از قبل می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. برای سرطان آندومتر، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری برای علائم وجود دارد؟
• برای تشخیص سرطان آندومتر به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا آزمایش های دیگری برای مرحله بندی سرطان وجود دارد؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند؟ چه عوارض جانبی می توانم از هر درمان انتظار داشته باشم؟ این درمان‌ها چگونه بر روی رابطه جنسی من تأثیر می‌گذارند؟
• به نظر شما بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های رویکرد اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا سرطان من گسترش یافته است؟ چه مرحله ای است؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در هنگام ملاقات از پرسیدن سؤالات اضافی دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی خواهد داشت. برای پاسخ دادن به آن‌ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• آیا خونریزی یا ترشح غیرمعمول واژن را تجربه کرده اید؟ هر چند وقت یکبار این اتفاق می افتد؟
• آیا درد لگنی دارید؟
• آیا علائم دیگری داشته اید؟
• آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
• آیا برای علائم یائسگی هورمون درمانی فقط با استروژن مصرف کرده اید؟
• آیا سابقه شخصی سرطان دارید؟
• آیا سایر اعضای خانواده به سرطان مبتلا شده اند؟ هر یک از اقوام در هنگام تشخیص چند ساله بودند؟
•