کتواسیدوز دیابتی

تشخیص

اگر پزشک مشکوک به کتواسیدوز دیابتی باشد، معاینه فیزیکی انجام می دهد و آزمایش خون را تجویز می‌کند. در برخی موارد، ممکن است به آزمایش‌های اضافی برای کمک به تعیین اینکه چه چیزی باعث ایجاد کتواسیدوز دیابتی شده است، نیاز باشد.

آزمایشات خون

آزمایش‌های خونی که در تشخیص کتواسیدوز دیابتی استفاده می‌شوند، موارد زیر را اندازه‌گیری می‌کنند:

تبلیغات

کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. درآمد تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

تبلیغات و حمایت مالی

سطح قند خون. اگر انسولین کافی در بدن وجود نداشته باشد تا قند وارد سلول ها شود، سطح قند خون افزایش می یابد (هیپرگلیسمی). همانطور که بدن چربی و پروتئین را برای انرژی تجزیه می‌کند، سطح قند خون همچنان بالا می رود.
سطح کتون هنگامی که بدن چربی و پروتئین را برای انرژی تجزیه می کند، اسیدهایی به نام کتون وارد جریان خون می شوند.
اسیدیته خون اگر کتون های اضافی در خون خود داشته باشید، خون اسیدی می شود (اسیدوز). این می تواند عملکرد طبیعی اندام های بدن را تغییر دهد.

تست های اضافی

پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای شناسایی مشکلات سلامت زمینه ای که ممکن است در ایجاد کتواسیدوز دیابتی نقش داشته باشد و میزان مصرف آن را بررسی کند. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزمایشات الکترولیت خون
آزمایش ادرار
اشعه ایکس قفسه سینه
ثبت فعالیت الکتریکی قلب (الکتروکاردیوگرام)

اطلاعات بیشتر

رفتار

اگر کتواسیدوز دیابتی تشخیص داده شود، ممکن است در منزل تحت درمان قرار بگیرید یا در بیمارستان بستری شوید. درمان معمولاً شامل موارد زیر است:

جایگزینی مایعات مایعات را - از طریق دهان یا از طریق ورید - دریافت خواهید کرد تا زمانی که بدن مجدداً آبرسانی شود. این مایعات جایگزین مایعاتی می شود که از طریق ادرار زیاد از دست داده اید و همچنین به رقیق شدن قند اضافی در خون کمک می کند.
جایگزینی الکترولیت الکترولیت ها مواد معدنی در خون هستند که حامل بار الکتریکی، مانند سدیم، پتاسیم و کلرید هستند. فقدان انسولین می تواند الکترولیت در خون را کاهش دهد. الکترولیت ها را از طریق ورید دریافت می کند تا به حفظ عملکرد طبیعی قلب و سلول های عصبی کمک کند.
انسولین درمانی انسولین فرآیندهای ایجاد کننده کتواسیدوز دیابتی را معکوس می کند. علاوه بر مایعات و الکترولیت‌ها، انسولین درمانی را دریافت خواهید کرد - معمولاً از طریق ورید. هنگامی که سطح قند خون به حدود 200 میلی گرم در دسی لیتر (11.1 میلی مول در لیتر) کاهش می یابد و خون دیگر اسیدی نیست، ممکن است بتوانید درمان با انسولین داخل وریدی را متوقف کنید و انسولین درمانی زیر جلدی طبیعی خود را از سر بگیرید.

همانطور که شیمی بدن به حالت عادی باز می گردد، پزشک آزمایشات بیشتری را برای بررسی محرک های احتمالی کتواسیدوز دیابتی در نظر می گیرد. بسته به شرایط، ممکن است نیاز به درمان اضافی داشته باشید.

به عنوان مثال، پزشک کمک می کند تا یک برنامه درمان مناسب داشته باشید. اگر باکتری پیدا شود، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود. اگر حمله قلبی محتمل به نظر می رسد، ممکن است ارزیابی بیشتر قلب را توصیه کند.