بررسی اجمالی

تنگی پیلور یک بیماری غیر معمول در نوزادان است که مانع از ورود غذا به روده کوچک می شود.

 

 

به طور معمول، یک دریچه عضلانی (پیلور) بین معده و روده کوچک، غذا را در معده نگه می دارد تا زمانی که برای مرحله بعدی فرآیند گوارش آماده شود. در تنگی پیلور، عضلات پیلور ضخیم شده و به طور غیر طبیعی بزرگ و مانع از رسیدن غذا به روده کوچک می‌شوند.

 

 

تنگی پیلور می تواند منجر به استفراغ شدید، کم آبی بدن و کاهش وزن شود. نوزادان مبتلا به تنگی پیلور ممکن است به نظر همیشه گرسنه باشند.

 

 

جراحی تنگی پیلور را درمان می کند.

 

علائم تنگی پیلور  معمولاً در عرض سه تا پنج هفته پس از تولد ظاهر می شود. تنگی پیلور در نوزادان بزرگتر از 3 ماه نادر است.

 

 

علائم

 

• استفراغ بعد از تغذیه نوزاد ممکن است به شدت استفراغ کند و شیر مادر یا شیر خشک را تا یک متر دورتر بیرون بیاورد (استفراغ پرتابه). استفراغ ممکن است در ابتدا خفیف باشد و به تدریج با باریک شدن دهانه پیلور شدیدتر شود. استفراغ ممکن است گاهی حاوی خون باشد.
• گرسنگی مداوم نوزادانی که تنگی پیلور دارند، اغلب می خواهند بلافاصله پس از استفراغ غذا بخورند.
• انقباضات معده. ممکن است متوجه انقباضات موج مانند (پریستالسیس) شوید که بلافاصله پس از شیر خوردن، اما قبل از استفراغ، در بالای شکم کودک موج می زند. این به دلیل تلاش ماهیچه های معده است که غذا را به زور از طریق پیلور باریک عبور می دهند.
• کم آبی بدن ممکن است کودک بدون اشک گریه کند یا بی حال شود. ممکن است متوجه شوید که پوشک‌های خیس کمتری را عوض می‌کنید یا پوشک‌ها که آنطور که انتظار دارید خیس نیستند.
• تغییرات در حرکات روده. از آنجایی که تنگی پیلور از رسیدن غذا به روده جلوگیری می کند، نوزادان مبتلا به این بیماری ممکن است دچار یبوست شوند.
• مشکلات وزن تنگی پیلور می تواند مانع از افزایش وزن نوزاد شود و گاهی اوقات باعث کاهش وزن می شود.
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر کودک شما:

 

•  پس از تغذیه استفراغ پرتابی می کند
• به نظر کمتر فعال یا غیرعادی تحریک پذیر است
• بسیار کم ادرار می کند یا دفع مدفوع به میزان قابل توجهی کم است
• وزن اضافه نمی کند یا در حال کاهش وزن است
•  

علل

علل تنگی پیلور ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است نقش داشته باشند. تنگی پیلور معمولاً در بدو تولد وجود ندارد و احتمالاً بعد از آن ایجاد می شود.

 

 

عوامل خطر

عوامل خطر برای تنگی پیلور عبارتند از:

• جنسیت. تنگی پیلور در پسران - به ویژه فرزندان اول - نسبت به دختران بیشتر دیده می شود.
• نژاد. تنگی پیلور در سفیدپوستان از اصل و نسب اروپای شمالی شایع تر است، در سیاه پوستان کمتر و در آسیایی ها نادر است.
• تولد زودرس. تنگی پیلور در نوزادانی که نارس به دنیا می آیند بیشتر از نوزادان دیگر است.
• سابقه خانوادگی. مطالعات میزان بالاتری از این اختلال را در میان خانواده های خاص نشان می‌دهد. تنگی پیلور در حدود 20 درصد از نوادگان مذکر و 10 درصد از نوادگان مونث مادرانی که این عارضه را داشتند ایجاد می شود.
• سیگار کشیدن در دوران بارداری. این رفتار می تواند خطر تنگی پیلور را تقریباً دو برابر کند.
• مصرف زودهنگام آنتی بیوتیک به نوزادانی که در هفته های اول زندگی آنتی بیوتیک های خاصی داده می شود - برای مثال اریترومایسین برای درمان سیاه سرفه - خطر تنگی پیلور افزایش می ‌یابد. علاوه بر این، نوزادانی که از مادرانی که در اواخر بارداری آنتی‌بیوتیک‌های خاصی مصرف کرده‌اند، به دنیا می‌آیند، ممکن است خطر تنگی پیلور را افزایش دهند.
• با شیشه خوراندن. برخی از مطالعات نشان می دهد که تغذیه با شیشه شیر به جای شیردهی می‌تواند خطر تنگی پیلور را افزایش دهد. اکثر افرادی که در این مطالعات شرکت کردند از شیر خشک به جای شیر مادر استفاده کردند، بنابراین مشخص نیست که آیا افزایش خطر مربوط به شیر خشک است یا مکانیسم تغذیه با شیشه شیر.
•  

عوارض

تنگی پیلور می تواند منجر به موارد زیر شود:

 

• ناکامی در رشد.
• کم آبی بدن استفراغ مکر می تواند باعث کم آبی بدن و عدم تعادل مواد معدنی (الکترولیت) شود. الکترولیت ها به تنظیم عملکردهای حیاتی کمک می کنند.
• تحریک معده. استفراغ مکرر می تواند کودک را تحریک کند و ممکن است باعث خونریزی خفیف شود.

• زردی. به ندرت، ماده ای که از کبد ترشح می شود (بیلی روبین) می تواند تجمع پیدا کند و باعث تغییر رنگ زرد در پوست و چشم شود.