تشخیص

پزشک در مورد سابقه پزشکی سوال خواهد کرد. همچنین یک معاینه انجام می دهد که شامل گوش دادن به قلب با گوشی پزشکی است. نارسایی دریچه میترال معمولاً صدایی از نشت خون از طریق دریچه میترال (سوفل قلب) ایجاد می کند.

سپس پزشک تصمیم می گیرد که کدام آزمایش برای تشخیص لازم است. برای آزمایش، ممکن است به یک متخصص قلب ارجاع داده شوید.

تست ها

آزمایشات رایج برای تشخیص نارسایی دریچه میترال عبارتند از:

• اکوکاردیوگرافی. این آزمایش برای تشخیص نارسایی دریچه میترال استفاده می شود. در این آزمایش، امواج صوتی که از یک دستگاه عصایی (مبدل) که روی سینه می تواند، تصاویر ویدیویی از قلب در حال حرکت تولید می کند.

  این آزمایش ساختار قلب، دریچه میترال و جریان خون در قلب را ارزیابی می کند. اکوکاردیوگرام به پزشک کمک می کند تا از نزدیک به دریچه میترال و نحوه عملکرد آن نگاه کند. پزشکان همچنین ممکن است از یک اکوکاردیوگرافی سه بعدی استفاده کنند.

  پزشکان ممکن است نوع دیگری از اکوکاردیوگرام به نام اکوکاردیوگرافی ترانس مری انجام دهند. در این آزمایش، یک مبدل کوچک متصل به انتهای لوله در مری وارد می‌شود، که اجازه می‌دهد نگاه دقیق‌تری به دریچه میترال نسبت به یک اکوکاردیوگرافی معمولی داشته باشد.

• الکتروکاردیوگرام (ECG). سیم ها (الکترودها) که به پدهای چسب روی پوست متصل می شوند، تکانه های الکتریکی قلب را اندازه گیری می کنند. نوار قلب می تواند بزرگ شدن حفره های قلب، بیماری قلبی و ریتم غیر طبیعی قلب را تشخیص دهد.
• اشعه ایکس قفسه سینه. این امر به پزشک امکان می‌دهد تشخیص دهد که آیا دهلیز چپ یا بطن چپ بزرگ شده است - نشانه‌های احتمالی نارسایی دریچه میترال - و وضعیت ریه‌ها را مشخ می‌کند.
• ام آر آی قلب MRI قلب از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از قلب استفاده می کند. این آزمایش ممکن است برای تعیین شدت وضعیت و ارزیابی اندازه و عملکرد حفره پایینی سمت چپ قلب (بطن چپ) استفاده شود.
• سی تی قلب سی تی آنژیوگرافی ممکن است از قفسه سینه، شکم و لگن انجام شود تا مشخص شود آیا کاندیدای ترمیم دریچه میترال روباتیک هستید یا خیر.
• تست ورزش یا تست استرس. تست‌های ورزشی مختلف به اندازه‌گیری میزان تحمل فعالیت و نظارت بر پاسخ قلب به فعالیت بدنی کمک می‌کنند. اگر قادر به ورزش نیستید، ممکن است از داروهایی برای تقلید اثر ورزش بر روی قلب استفاده شود.
• کاتتریزاسیون قلبی. این آزمایش اغلب برای تشخیص نارسایی دریچه میترال استفاده نمی شود. این روش تهاجمی شامل عبور دادن یک لوله نازک (کاتتر) از طریق رگ خونی در بازو یا کشاله ران به شریان قلب و تزریق رنگ از طریق کاتتر است تا شریان در عکس رادیوگرافی قابل مشاهده باشد که یک تصویر دقیق از شریان های قلب و نحوه عملکرد قلب ارائه می دهد. همچنین می تواند فشار داخل حفره های قلب را اندازه گیری کند.

رفتار

درمان نارسایی دریچه میترال بستگی به این دارد که وضعیت چقدر شدید است، آیا علائم و نشانه‌ها را تجربه می‌کنید، و اینکه آیا وضعیت در حال بدتر شدن است. هدف از درمان بهبود عملکرد قلب و در عین حال به حداقل رساندن علائم و نشانه ها و اجتناب از عوارض بعدی است.

یک پزشک متخصص قلب مراقبت های لازم را ارائه خواهد کرد. اگر نارسایی دریچه میترال دارید، در نظر بگیرید که در یک مرکز پزشکی با یک تیم چند رشته ای متشکل از پزشکان و کادر پزشکی آموزش دیده و با تجربه در ارزیابی و درمان بیماری دریچه قلب تحت درمان قرار بگیرید. این تیم می تواند از نزدیک با شما همکاری کند تا مناسب ترین درمان را تعیین کند.

انتظار مراقب

برخی از افراد، به ویژه آنهایی که دچار نارسایی خفیف هستند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. با این حال، این وضعیت ممکن است نیاز به نظارت توسط پزشک داشته باشد. ممکن است به ارزیابی‌های منظم نیاز داشته باشید که فرکانس آن بسته به شدت بیماری شماست. همچنین ممکن است پزشک ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی سالم را توصیه کند.

داروها

پزشک ممکن است برای درمان علائم دارو تجویز کند، اگرچه دارو نمی تواند نارسایی دریچه میترال را درمان کند.

داروها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دیورتیک ها این داروها می توانند تجمع مایع در ریه ها یا پاها را که می تواند با نارسایی دریچه میترال همراه باشد، تسکین دهند.
• رقیق کننده های خون. این داروها می توانند به جلوگیری از لخته شدن خون کمک کنند و ممکن است در صورت داشتن فیبریلاسیون دهلیزی مورد استفاده قرار گیرند.
• داروهای فشار خون بالا. فشار خون بالا نارسایی دریچه میترال را بدتر می کند، بنابراین اگر فشار خون بالا دارید، پزشک ممکن است برای کاهش آن دارو تجویز کند.

عمل جراحی

دریچه میترال ممکن است نیاز به ترمیم یا تعویض داشته باشد. پزشکان ممکن است ترمیم یا تعویض را توصیه کنند حتی اگر علائمی را تجربه نکنید، زیرا ممکن است از عوارض جلوگیری کرده و نتایج را بهبود بخشد. اگر برای بیماری قلبی دیگری نیاز به جراحی دارید، پزشک ممکن است همزمان دریچه میترال بیمار را ترمیم یا تعویض کند.

جراحی دریچه میترال معمولاً از طریق یک برش در قفسه سینه انجام می شود. در برخی موارد، پزشکان ممکن است جراحی قلب کم تهاجمی را انجام دهند، که شامل استفاده از برش های کوچکتر از برش های مورد استفاده در جراحی قلب باز است.

پزشکان در برخی از مراکز پزشکی ممکن است عمل جراحی قلب با کمک ربات را انجام دهند که نوعی جراحی قلب کم تهاجمی است. در این نوع جراحی، جراحان قلب را در یک نمای سه بعدی با وضوح بالا در یک نمایشگر ویدئویی مشاهده می کنند و از بازوهای رباتیک برای تکرار مانورهای خاص مورد استفاده در جراحی های قلب باز استفاده می کنند.

پزشک با شما صحبت خواهد کرد که آیا ترمیم یا تعویض دریچه میترال ممکن است برای شرایطتان مناسب باشد. او همچنین ممکن است شما را ارزیابی کند تا مشخص کند آیا کاندید جراحی قلب کم تهاجمی هستید یا جراحی قلب باز.

پزشکان معمولاً ترمیم دریچه میترال را توصیه کنند، زیرا دریچه خود را حفظ می کند و ممکن است عملکرد قلب را حفظ کند. با این حال، اگر ترمیم دریچه میترال امکان پذیر نباشد، ممکن است پزشکان نیاز به تعویض دریچه میترال را تشخیص دهند.

گزینه های جراحی عبارتند از:

ترمیم دریچه میترال

جراحان می توانند دریچه را با اتصال مجدد فلپ های دریچه (لفت)، جایگزینی طناب هایی که از دریچه پشتیبانی می کنند، یا برداشتن بافت اضافی دریچه به طوری که لت ها بتوانند محکم بسته شوند، ترمیم کنند. جراحان اغلب ممکن است حلقه اطراف یک دریچه (حلقه) را با کاشت یک حلقه مصنوعی (بند آنولوپلاستی) سفت یا تقویت کنند.

پزشکان ممکن است در برخی موارد از لوله های بلند و نازک (کاتتر) برای ترمیم دریچه میترال استفاده کنند. در یک روش کاتتر، پزشکان یک کاتتر را با یک گیره در شریان کشاله ران وصل کرده و آن را به دریچه میترال هدایت می کنند. از گیره برای تغییر شکل دریچه استفاده می کنند. برای افرادی که علائم شدید نارسایی دریچه میترال دارند و کاندید عمل جراحی نیستند یا ریسک جراحی بالایی دارند ممکن است برای این روش در نظر گرفته شوند.

در روش دیگری، پزشکان ممکن است با قرار دادن دستگاهی برای مسدود کردن نشتی، دریچه میترال را که قبلاً تعویض شده و در حال نشتی است، ترمیم کنند.