پاچنبری

بررسی اجمالی

پاچنبری طیفی از ناهنجاری‌های پا را توصیف می‌کند که معمولاً در بدو تولد وجود دارند (مادرزادی) که در آن پای کودک از شکل یا موقعیتش پیچ خورده است. در پای پرانتزی، بافت‌هایی که ماهیچه‌ها را به استخوان (تاندون‌ها) متصل می‌کنند کوتاه‌تر از حد معمول هستند. پاچنبری یک نقص مادرزادی نسبتاً شایع است و معمولاً یک مشکل جداگانه برای یک نوزاد تازه متولد شده سالم است.

پاچنبری می تواند خفیف یا شدید باشد. حدود نیمی از کودکان مبتلا به پاچنبری آن را در هر دو پا دارند. اگر کودک شما به پاچنبری مبتلا باشد، راه رفتن عادی را سخت‌تر می‌کند، بنابراین پزشکان معمولاً درمان آن را بلافاصله پس از تولد توصیه می‌کنند.

پزشکان معمولاً بدون جراحی می‌توانند پاچنبری را با موفقیت درمان کنند، اگرچه گاهی اوقات کودکان بعداً نیاز به جراحی دارند.

علائم

اگر کودک به پاچنبری مبتلاست، در اینجا ممکن است به نظر برسد:

قسمت بالای پا معمولاً به سمت پایین و پیچ خورده است و قوس را افزایش می دهد و پاشنه را به سمت داخل می چرخاند.
ممکن است پا آنقدر به شدت چرخیده باشد که در واقع به نظر می رسد که وارونه است.
ساق پای آسیب دیده ممکن است کمی کوتاهتر باشد.
هدف ساق پا در پای آسیب دیده معمولاً توسعه نیافته اند.

علیرغم ظاهری که دارد، پاچنبری هیچ گونه ناراحتی یا دردی ایجاد نمی کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

به احتمال زیاد پزشک بر اساس ظاهر، پس از تولد فرزندتان متوجه پاچنبری خواهد شد و می‌تواند شما را در مورد مناسب ترین درمان راهنمایی کند یا به یک پزشک متخصص در مشکلات استخوانی و عضلانی (متخصص ارتوپد اطفال) ارجاع دهد.

علل

علت پاچنبری ناشناخته است (ایدیوپاتیک)، اما ممکن است ترکیبی از ژنتیک و محیط باشد.

عوامل خطر

پسران حدود دو برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به پاچنبری هستند.

عوامل خطر عبارتند از:

سابقه خانوادگی. اگر یکی از والدین یا سایر فرزندانشان دچار پاچنبری شده باشند، احتمال ابتلای نوزاد به آن بیشتر است.
شرایط مادرزادی در برخی موارد، پاچنبری می‌تواند با سایر ناهنجاری‌های اسکلت که در بدو تولد وجود دارند (مادرزادی)، مانند اسپینا بیفیدا، نقص مادرزادی که زمانی رخ می‌دهد که ستون فقرات و نخاع به درستی رشد نمی‌کنند یا به درستی بسته نمی‌شوند، مرتبط باشد.
محیط. سیگار کشیدن در دوران بارداری می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلای نوزاد به پاچنبری را افزایش دهد.
کمبود مایع آمنیوتیک در دوران بارداری مقدار بسیار کم مایعی که نوزاد را در رحم احاطه کرده است ممکن است خطر ابتلا به پاچنبری را افزایش دهد.

عوارض

تا زمانی که کودک شروع به ایستادن و راه رفتن نکند، پاچنبری معمولاً هیچ مشکلی ایجاد نمی کند. اگر پاچنبری درمان شود، کودک به احتمال زیاد به طور طبیعی راه می‌رود. او ممکن است در موارد زیر مشکل داشته باشد:

حرکت. پای آسیب دیده ممکن است کمی انعطاف پذیری کمتری داشته باشد.
طول پا. پای آسیب‌دیده ممکن است کمی کوتاه‌تر باشد، اما معمولاً مشکلات قابل‌توجهی در حرکت ایجاد نمی‌کند.
سایز کفش. اندازه کفش پای آسیب‌دیده ممکن است از اندازه کفش پای سالم کوچک‌تر باشد.
اندازه ساق پا. عضلات ساق پا در سمت آسیب دیده ممکن است همیشه کوچکتر از عضلات سمت دیگر باشند.

با این حال، در صورت عدم درمان، پاچنبری باعث مشکلات جدی تری می شود. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

آرتروز. احتمال دارد کودک به آرتریت مبتلا شود.
تصویر ضعیف از خود ظاهر غیرمعمول پا ممکن است کودک را در سال های نوجوانی نگران کند.
ناتوانی در راه رفتن عادی. پیچش مچ پا ممکن است به کودک اجازه راه رفتن روی کف پا را ندهد. برای جبران، ممکن است در موارد شدید روی توپی پا، قسمت بیرونی پا یا حتی بالای پا راه برود.
مشکلات ناشی از تنظیم راه رفتن. تنظیمات راه رفتن ممکن است از رشد طبیعی عضلات ساق پا جلوگیری کند، باعث زخم یا پینه بزرگ در پا شود و منجر به راه رفتن نامناسب شود.

جلوگیری

از آنجایی که پزشکان نمی دانند چه چیزی باعث ایجاد پاچنبری می شود، نمی توانید به طور کامل از آن خارج شوید. با این حال، اگر باردار هستید، می‌توانید کارهایی را انجام دهید تا خطر نقایص مادرزادی نوزادتان را محدود کنید، مانند: