تشخیص

نقص دیواره بین بطنی (VSD) باعث ایجاد سوفل قلبی می شود که پزشک می تواند از گوشی پزشکی بشنود. اگر پزشک سوفل قلبی بشنود یا علائم و نشانه های دیگری از بیماری را بیابد، ممکن است آزمایشاتی بخواهد از جمله:

 

• اکوکاردیوگرافی. در این آزمایش قلب صوتی، تصویری ویدیویی از قلب تولید می کنند. پزشکان ممکن است از این آزمایش برای تشخیص دقیق سپتوم بطنی و تعیین اندازه، محل و شدت آن استفاده کنند. همچنین ممکن است برای مشاهده وجود مشکلات مشابه استفاده شود. اکوکاردیوگرافی را می توان روی جنین استفاده کرد (اکوکاردیوگرافی جنین).
• الکتروکاردیوگرام (ECG). این آزمایش فعالیت قلب را از طریق الکترودهای متصل به پوست  اندازه گیری می کند و به تشخیص مشکلات قلب یا مشکلات ریتم کمک می کند.
• اشعه ایکس قفسه سینه. تصویر اشعه ایکس به پزشک کمک می‌کند تا قلب و ریه‌ها را ببیند تا متوجه شود که آیا قلب بزرگ شده است و ریه‌ها مایع اضافی دارند یا خیر.
• کاتتریزاسیون قلبی. در این آزمایش، یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) در یک رگ خونی در کشاله ران یا بازو قرار داده می شود و از طریق رگ های خونی به داخل قلب هدایت می شود. از طریق کاتتریزاسیون قلبی، پزشکان می توانند نقایص مادرزادی قلب را تشخیص دهند و عملکرد دریچه ها و حفره های قلب را تعیین کنند.
• پالس اکسیمتری. یک گیره کوچک روی نوک انگشت میزان اکسیژن خون را اندازه گیری می کند.
•  

رفتار

خیلی از نوزادان متولد شده با نقص دیواره بین بطنی کوچک (VSD) برای بستن سوراخ نیاز به جراحی ندارند. پس از تولد، ممکن است پزشک بخواهد کودک را تحت نظر داشته باشد و علائم را درمان کند در حالی که منتظر است ببیند آیا خود  به خود بسته می شود یا خیر.

نوزادانی که نیاز به ترمیم جراحی دارند اغلب این روش را در سال اول زندگی خود انجام می دهند. کودکان و بزرگسالانی که دارای نقص دیواره بین بطنی متوسط ​​یا بزرگ هستند یا دارای علائم قابل توجهی هستند ممکن است برای بستن این نقص نیاز به جراحی داشته باشند.

برخی از نقایص دیواره بین بطنی کوچکتر با جراحی بسته می شوند تا از عوارض مربوط به محل آنها مانند آسیب به دریچه های قلب جلوگیری شود. بسیاری از افراد با VSD های کوچک زندگی پربار و مشکلات مرتبط کمی دارند.

نوزادانی که VSD های بزرگ دارند یا به راحتی در حین تغذیه خسته می شوند، ممکن است برای رشد به تغذیه نیاز داشته باشند. برخی از نوزادان ممکن است برای کمک به درمان نارسایی قلبی به دارو نیاز داشته باشند.

 

 

داروها

داروها برای نقص دیواره بین بطنی به شدت علائم نارسایی قلبی بستگی دارد. هدف دارو کاهش میزان مایع در گردش خون و در ریه ها است. داروهایی به نام دیورتیک‌ها، مانند فوروزماید (Lasix)، میزان خونی که باید پمپاژ شود را کاهش می‌دهند.

 

 

 

جراحی یا سایر روش ها

 

درمان جراحی برای نقص دیواره بین بطنی شامل بستن یا وصله کردن دهانه غیر طبیعی بین بطن است. اگر برای ترمیم نقص دیواره بین بطنی تحت عمل جراحی قرار می گیرید، جراحی را توسط جراحان و متخصصین قلب با آموزش و تخصص در انجام این روش ها در نظر بگیرید.

 

 

روش های درمانVSDممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• جراحی ترمیم. این روش انتخابی در موارد بیشتر معمولاً شامل جراحی قلب باز تحت بیهوشی عمومی است. جراحی به دستگاه قلب-ریه و یک برش در قفسه سینه نیاز دارد. پزشک از یک چسب یا بخیه برای بستن سوراخ استفاده می کند.
• روش کاتتر. بستن دیواره بین بطنی در طول کاتتریزاسیون نیاز به باز کردن قفسه سینه ندارد. در عوض، پزشک یک لوله نازک (کاتتر) را وارد یک رگ خونی در کشاله ران می کند و آن را به سمت قلب هدایت می کند. سپس از یک دستگاه مشبک با اندازه خاص برای بستن سوراخ استفاده می‌کند.

پس از ترمیم، پزشک برای اطمینان از بسته ماندن نقص تیغه بین بطنی و بررسی علائم عوارض، پیگیری منظم را برنامه ریزی می کند و بسته به اندازه نقص و وجود مشکلات دیگر، به شما خواهد گفت که چقدر نیاز به معاینه دارید.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

پس از ترمیم نقص دیواره بین بطنی (VSD)، در طول زندگی به مراقبت های بعدی نیاز خواهید داشت تا پزشکان وضعیت و علائم عارضه را بررسی کنند.

پزشک ممکن است توصیه کند که به طور منظم با یک پزشک متخصص در بیماری های مادرزادی قلبی قرار ملاقات داشته باشید. در قرارهای بعدی، پزشک ممکن است شرایط را ارزیابی کند و آزمایش های تصویربرداری را برای نظارت بر وضعیت تجویز کند.

 

 

در اینجا چند نکته برای مدیریت وضعیت آورده شده است:

 

• بارداری را با دقت در نظر بگیرید. قبل از باردار شدن، با یک پزشک متخصص قلب صحبت کنید تا مشخص شود آیا می توانید بدون خطر باردار شوید یا خیر. اگر دارو مصرف می کنید این امر به ویژه مهم است. همچنین مراجعه به متخصص زنان و زایمان و متخصص قلب در دوران بارداری بسیار مهم است.

  داشتن VSD ترمیم شده بدون عارضه یا داشتن یک نقص کوچک، خطر بارداری زیادی ایجاد نمی‌کند. با این حال، داشتن یک نقص بزرگتر و ترمیم نشده، نارسایی قلبی، فشار خون ریوی، ریتم غیر طبیعی قلب یا سایر نقایص قلبی خطر بالایی برای مادر و جنین دارد.

  پزشکان اکیدا به زنان مبتلا به سندرم آیزنمنگر توصیه می کنند که به دلیل خطر بالای عوارض باردار نشوند.

• جلوگیری از اندوکاردیت  معمولاً برای جلوگیری از عفونت پوشش داخلی قلب (اندوکاردیت) قبل از انجام برخی اقدامات دندانپزشکی نیازی به مصرف آنتی بیوتیک ندارید.

  با این حال، اگر قبلاً اندوکاردیت داشته اید، جایگزینی دریچه قلب، اگر اخیراً با مواد مصنوعی ترمیم VSD انجام داده اید، اگر هنوز از طریق VSD نشتی داشته باشید، اگر VSD ترمیم شده در کنار یک نقص باشد، که با مواد مصنوعی ترمیم شده است، یا اگر نقص دیواره بین بطنی بزرگی دارید که باعث کاهش سطح اکسیژن می شود، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک را توصیه کند. 

• برای اکثر افراد مبتلا به نقص دیواره بین بطنی، بهداشت دهان و دندان خوب و معاینات منظم دندان می تواند از اندوکاردیت جلوگیری کند.

•  

• توصیه های ورزشی را دنبال کنید. پزشک می تواند توصیه کند که کدام فعالیت برای شما یا فرزندتان بی خطر است. اگر برخی از فعالیت‌ها خطرات ویژه‌ای دارند، فرزندتان را تشویق کنید تا در فعالیت‌های امن‌تر دیگری شرکت کند. به خاطر داشته باشید که بسیاری از کودکان مبتلا به VSD می توانند زندگی سالم، کاملا فعال و سازنده داشته باشند.

  کودکانی که نقص‌های کوچک یا سوراخ‌های ترمیم‌شده در قلب دارند، معمولاً محدودیت‌های کمی برای فعالیت یا ورزش خواهند داشت. کودکانی که قلبشان به طور معمول پمپاژ نمی کند، باید از برخی محدودیت ها پیروی کنند. کودک مبتلا به فشار خون ریوی برگشت ناپذیر (سندرم آیزنمنگر) دارای بیشترین تعداد محدودیت است.

•  

مقابله و حمایت

پیوستن به یک گروه حمایتی برای خانواده های کودکانی که با نقص قلبی متولد می شوند را در نظر بگیرید. گروه‌های حمایتی می‌توانند به والدین، خانواده‌ها و مراقبان کمک کنند تا پاسخ‌ها را بیابند، با خانواده‌های دیگر ارتباط برقرار کنند و امیدها و نگرانی‌های خود را با دیگرانی که با چالش‌های مشابه روبرو هستند در میان بگذارند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائم و نشانه های مشترک نقص دیواره بین بطنی را دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. پس از معاینه اولیه، این احتمال وجود دارد که شما را به متخصص قلب ارجاع دهد.

 

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

• علائم و نشانه‌هایی را که داشته‌اید و مدت آن را بنویسید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر مشکلات سلامتی و نام داروهایی که مصرف می‌کنید، یا اقداماتی که داشته‌اید (از جمله گزارش‌ها) را یادداشت کنید.
• در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوستان بخواهید که با شما در قرار ملاقات حاضر شود. کسی که همراهی می کند می تواند کمک کند، آنچه دکتر میگوید را به خاطر بسپارد.
• سوالاتی را که باید از پزشک خود بپرسید بنویسید.
•  

سوالاتی که باید در نوبت اولیه پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی ممکن است باعث این علائم شود؟
• آیا احتمال مشکل دیگری وجود دارد؟
• چه آزمایشاتی لازم است؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کرد؟
•  

در صورت ارجاع به متخصص قلب، سوالاتی که باید بپرسید عبارتند از:

 

• خطر این بیماری چقدر است؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• هر چند وقت یک بار باید امتحانات و تست های بعدی را برنامه ریزی کنیم؟
• چه علائم و نشانه هایی را باید در خانه رعایت کنم؟
• چشم اندازه بلندمدت این وضعیت چیست؟
• آیا محدودیت های غذایی یا فعالیتی را توصیه می کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است سوالاتی بپرسد، از جمله:

 

 

• علائم چیست؟
• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم با گذشت زمان بدتر شده است؟
• از مشکلات قلبی در خانواده خود آگاه هستید؟
• آیا تحت درمان قرار دارید یا همیشه برای سایر بیماری ها تحت درمان قرار گرفته اید؟
•  

اگر  فرزند شما تحت تاثیر قرار گرفته است:

 

• آیا فرزند شما هنگام خوردن غذا یا بازی به راحتی خسته می شود؟
• آیا  وزن اضافه می کند؟
• آیا هنگام غذا خوردن یا گریه سریع نفس می کشد یا نفس تنگی دارد؟
• آیا با سایر بیماری های پزشکی تشخیص داده شده است؟
•