تشخیص

پزشک  یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، علائم و نشانه های آنفولانزا، از جمله آنفولانزای H1N1 (آنفولانزای خوکی) را بررسی می کند و احتمالاً آزمایشی را تجویز می کند که ویروس های آنفولانزا مانند H1N1 را تشخیص دهد.

 

آزمایش های مختلفی برای تشخیص آنفولانزا استفاده می شود، اما همه کسانی که آنفولانزا دارند نیازی به آزمایش ندارند. پزشک  ممکن است بر اساس علائم و نشانه ها آنفولانزا را تشخیص دهد. در بیشتر موارد، دانستن اینکه فردی به آنفولانزا مبتلا شده است، برنامه درمانی را تغییر نمی دهد. پزشکان به احتمال زیاد از آزمایش برای تشخیص آنفولانزا استفاده می کنند اگر:

 

 قبلاً در بیمارستان بودید

 در معرض خطر بالای عوارض ناشی از آنفولانزا هستید

 با فردی زندگی می کنید که بیشتر در معرض خطر عوارض آنفولانزا است

 

پزشک  همچنین ممکن است از آزمایشی برای تعیین اینکه آیا ویروس آنفولانزا علت علائم است یا اینکه علائم مشکل دیگری غیر از آنفولانزا را دارید، استفاده کند، مانند:

 

مشکلات قلبی، مانند نارسایی قلبی یا عفونت عضله قلب

مشکلات ریوی و تنفسی، مانند آسم یا ذات الریه

مشکلات مغز و سیستم عصبی، مانند آنسفالوپاتی یا آنسفالیت

شوک سپتیک یا نارسایی اندام


در برخی موارد، پزشک ممکن است  پیشنهاد کند که برای آنفولانزا آزمایش شوید. او ممکن است از آزمایش های مختلفی برای تشخیص آنفولانزا استفاده کند. آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) در بسیاری از بیمارستان ها و آزمایشگاه ها رایج است. این آزمایش ممکن است زمانی که  در مطب پزشک یا بیمارستان هستید انجام شود. تست PCR نسبت به تست های دیگر حساس تر است و ممکن است بتواند سویه آنفولانزا را شناسایی کند.

 

در طول همه‌گیری COVID-19، امکان انجام آزمایشی برای تشخیص آنفولانزا و COVID-19 وجود دارد. ممکن است همزمان کووید-19 و آنفولانزا داشته باشید.



رفتار

اکثر افراد مبتلا به آنفولانزا، از جمله آنفولانزای H1N1 (آنفولانزای خوکی)، تنها به تسکین علائم نیاز دارند. مراقبت‌های حمایتی مانند نوشیدن مایعات، مصرف مسکن‌ها برای تب و سردرد و استراحت ممکن است مفید باشد. اگر یک بیماری مزمن تنفسی دارید، پزشک ممکن است داروهای دیگری را برای کمک به کاهش علائم تجویز کند.

 

داروهای ضد ویروسی گاهی اوقات در یک یا دو روز اول علائم تجویز می شوند. آنها می توانند شدت علائم و احتمالاً خطر عوارض را کاهش دهند. سازمان غذا و دارو این چهار دارو را تایید کرده است:

 

اوسلتامیویر (تامیفلو)

زانامیویر (Relenza)

پرامیویر (راپیواب)

بالوکساویر (Xofluza)


اما ویروس های آنفولانزا می توانند به این داروها مقاومت کنند.

 

برای کاهش احتمال ایجاد مقاومت و حفظ منابع این داروها برای کسانی که بیشتر به آنها نیاز دارند، پزشکان داروهای ضد ویروسی را برای افراد در معرض خطر عوارض و کسانی که در تماس نزدیک با افرادی هستند که خطر عوارض بالایی دارند، رزرو می کنند.


 

افرادی که در معرض خطر بالاتر عوارض آنفولانزا هستند شامل افرادی هستند که:

 

در بیمارستان، خانه سالمندان یا سایر مراکز مراقبت طولانی مدت هستند.

سن آنها کمتر از 5 سال است، به ویژه کودکان زیر 2 سال.

دارای سن 65 سال یا بیشتر هستند.

باردار هستند یا در عرض دو هفته پس از زایمان، از جمله زنانی که دچار سقط بارداری شده اند.

کمتر از 19 سال سن دارند و آسپرین درمانی طولانی مدت دریافت می کنند. استفاده از آسپرین در طول یک بیماری ویروسی خطر ابتلا به سندرم ری را افزایش می دهد، یک وضعیت نادر اما بالقوه تهدید کننده زندگی.

داشتن شاخص توده بدنی بالای 40 که به عنوان چاقی مرضی تعریف می شود.

برخی از بیماری های مزمن پزشکی مانند آسم، آمفیزم، بیماری قلبی، دیابت، بیماری عصبی عضلانی، یا بیماری کلیوی، کبدی یا خونی داشته باشند.

سیستم ایمنی  آن ها به دلیل برخی داروها یا HIV سرکوب شده اند.


شیوه زندگی و درمان های خانگی

در صورت ابتلا به هر نوع آنفولانزا، این اقدامات ممکن است به کاهش علائم  کمک کند:

 

مایعات فراوان بنوشید. برای جلوگیری از کم آبی، آب، آب میوه و سوپ های گرم را انتخاب کنید.

استراحت کنید. برای کمک به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت، بیشتر بخوابید.

داروهای مسکن را در نظر بگیرید. از مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول و...) یا ایبوپروفن (ادویل، موترین IB و غیره) استفاده کنید.

 

هنگام دادن آسپرین به کودکان یا نوجوانان احتیاط کنید. اگرچه آسپرین برای استفاده در کودکان بزرگتر از 3 سال تایید شده است، کودکان و نوجوانانی که از آبله مرغان یا علائم مشابه آنفولانزا بهبود می یابند هرگز نباید آسپرین مصرف کنند. این به این دلیل است که آسپرین با سندرم ری، یک بیماری نادر اما بالقوه تهدید کننده زندگی، در چنین کودکانی مرتبط است.

 

اگر آنفولانزا دارید، می توانید آن را به دیگران بدهید. حداقل 24 ساعت پس از رفع تب در خانه بمانید.